Εργατοπατέρες σε απόγνωση

Από το Μαρικάκι

Διανύουμε τον ένατο μνημονιακό μήνα με τον πολιτικό χρόνο να τρέχει ιλιγγιωδώς. Με τις εργασιακές σχέσεις κατεδαφισμένες και κάθε κοινωνικό δικαίωμα και αγαθό υφαρπαγμένα από την κυβέρνηση Παπανδρέου η οποία τα έχει εναποθέσει στις προθήκες του νεοφιλελεύθερου σούπερ μάρκετ της προς πώληση, είναι άγνωστο αν ως την τέταρτη δόση του δανείου θα υπάρχει κοινωνία και χώρα ώστε να έχει νόημα η επίκληση του δημοσίου συμφέροντος. Τι θα μας πούνε; «Ψοφήστε για να σωθεί η χώρα»; Δεν έχει μείνει και τίποτα για «διαπραγμάτευση».

Την κατάσταση αυτή άλλοι την πρόβλεψαν από πολύ νωρίς και προσπάθησαν να προειδοποιήσουν τον κόσμο, άλλοι προσπάθησαν να την εξωραϊσουν ή να καλλιεργήσουν ...

ελπίδες στις διάφορες κατηγορίες εργαζομένων ότι υπάρχουν περιθώρια διαπραγμάτευσης με την τρόικα ώστε να σωθούν κεκτημένα. Όμως μετά τις εκλογές τα ψέμματα τελείωσαν και η συνδικαλιστική βάση της ΠΑΣΚΕ αγρίεψε μπροστά στη στοχοποίηση των ΔΕΚΟ και το άνοιγμα του δρόμου για «εξυγίανση» με συνέπεια τέραστιες εργασιακές και μισθολογικές αλλαγές. Την ώρα που οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ, του ΟΣΕ, των αστικών συγκοινωνιών έμπαιναν σε απεργιακό σχεδιασμό παίρνοντας αποστάσεις από την κυβέρνηση, ο Παναγόπουλος έτρεχε να διαπραγματευτεί κρυφά με τον ΣΕΒ και την Κατσέλη για το πόσο μεγάλο θα είναι το παλούκι των επιχειρησιακών συμβάσεων.

Τώρα, μετά από εννιά μήνες κυοφορίας νέων ιστορικών δεδομένων για τη χώρα η ΠΑΣΚΕ, που στο μεταξύ έχει μείνει μόνη κι αμήχανη στο προεδρείο της ΓΣΕΕ, ήρθε να αρθρώσει το αυτονόητο, ότι η εφαρμοζόμενη πολιτική δεν είναι «σοσιαλιστική»! Καλώς ήλθατε στην πραγματικότητα, κύριοι! Φαίνεται ότι τα Θεοφάνεια φέτος δεν πήγαν χαμένα για τους εργατοπατέρες της ΠΑΣΚΕ.

Αλλά ως γνωστόν το τάιμινγκ παίζει ρόλο. Εν προκειμένω το τάιμινγκ είναι πολύ κακό, καθιστώντας αυτή τη δήλωση άκρως κωμική, γελοιοποιώντας αυτούς που την εκφέρουν: και οι πέτρες καταλαβαίνουν εδώ και μήνες ότι αυτή η πολιτική είναι προχωρημένα νεοφιλελεύθερη, η δε κοινωνία, από την οποία η κορυφή της ΠΑΣΚΕ βρίσκεται πολύ μακριά, την υφίσταται κάθε μέρα και πιο έντονα μαζί με τις λοιδωρίες που την συνοδεύουν. Από την άλλη η ίδια η ηγεσία της ΠΑΣΚΕ, που ανέχτηκε, διαπραγματεύτηκε, αποπροσανατόλισε κι εν τέλει συνέπραξε προδίδοντας τους εργαζόμενους, μάλλον δεν δικαιούται να ομιλεί. Αν δεν μπορείς να διασώσεις τον εαυτό σου χωρίς να προκαλείς, καλύτερα μην το κάνεις καθόλου…

Ποντίκι