Ομολογία αποτυχίας ...

Παπακωνσταντίνου στην τρόικα

Στόχος του Μνημονίου, η ανάπηρη κοινωνία

του Αντώνη Κούρτη από Επίκαιρα

Ανασφάλεια, φόβος και απόγνωση αποτελούν το μεγάλο κίνδυνο

Oι συνεχείς επικλήσεις του πρωθυπουργού «Αλλάζουμε ή βουλιάζουμε», σε συνδυασμό με τα οδυνηρά και βίαια μέτρα, έχουν προκαλέσει φόβο και απόγνωση στην κοινωνία.

Στόχος φαίνεται πως είναι η δημιουργία μιας ανάπηρης κοινωνίας που δεν θα αντιδρά σε αποφάσεις, ακόμη κι όταν αυτές θίγουν κυριαρχικά δικαιώματα ή κοινωνικά δικαιώματα ...

που κατακτήθηκαν με σκληρούς αγώνες.

Ορισμένη δόση προπαγάνδας μπορεί να είναι ανεκτή για να εξουδετερωθεί η επισωρευμένη

αδιαφορία πολλών δεκαετιών, αλλά η συνεχής αναφορά στο «Αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» οδηγεί στη θεοποίηση του μη σκεπτόμενου πολίτη και είναι άκρως επικίνδυνη, όσο και η θεοποίηση του συνδικαλιστικά προστατευόμενου ανθρώπου.

Είναι φανερό ότι η χώρα αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα, αλλά παράλληλα αναπτύσσεται και προβληματισμός –κατατέθηκαν και προτάσεις– ως προς τον καλύτερο και καταλληλότερο τρόπο αντιμετώπισής τους.

Όμως τα κόλπα των υπευθύνων της προπαγάνδας και αυτών που την υλοποιούν, που θέλουν πάση θυσία να πείσουν την κοινωνία ότι θα βουλιάξουμε αν δεν αλλάξουμε, δεν οδηγούν στη σωτηρία. Αντίθετα, οδηγούν στο φόβο και στην ανασφάλεια, με αποτέλεσμα να παγώνει η οικονομία και να πεθαίνει η αγορά.

Η κραυγή της απελπισίας, της απόγνωσης και της ανασφάλειας δεν φτάνει στα στόματα των υπευθύνων της προπαγάνδας, ώστε επιτέλους να τα κλείσουν; Φτάνει πια τόσο πετάλωμα και φτάνουν τόσοι πεταλωτήδες. Οι πληροφορίες για νέο Μνημόνιο καθώς και η επέκταση μέχρι το 2020 συντηρούν τη διατήρηση του φόβου και της ανασφάλειας και επιβεβαιώνουν το στόχο της δημιουργίας ανάπηρης κοινωνίας.

Η σύγχυση γύρω από το θέμα της αλλαγής είναι απέραντη, κανένας δεν μπορεί να καθορίσει τι συντελείται και πώς συντελείται.

Η κυνικότητα τόσων μέτρων και με τέτοια συχνότητα είναι αδύνατον να αφομοιωθούν από την κοινωνία, με αποτέλεσμα βίαιες αντιδράσεις και πρόκληση –εθνικού– άγχους που οδηγούν σε πραγματική καταστροφή τη χώρα.

Μοιάζει ακατανόητο, περίεργο και προς το παρόν ανεξιχνίαστο γιατί ο πρωθυπουργός υπέγραψε ένα Μνημόνιο τόσο βίαιο και δεν διαπραγματεύεται όρους και μέτρα για ομαλότερη προσγείωση. Με αυτή την απόφασή του είναι επόμενο να κινεί τις υποψίες στην κοινωνία ότι κάτι άλλο συμβαίνει.

Ο εφιάλτης που εγκαταστάθηκε τώρα προσκλήθηκε από το χρέος που όμως, σύμφωνα με το μέλος της τρόικας Πόουλ Τόμσεν, δεν ήταν το πρόβλημα. Τότε γιατί υπογράφηκε ένα τέτοιο Μνημόνιο;

Γιατί να αναρωτιούνται οι πολίτες ότι άλλος ήταν ο στόχος του Μνημονίου και να ψιθυρίζουν ότι επιβλήθηκε για να διασφαλίσει τα συμφέροντα των δανειστών μας και, παράλληλα, να δημιουργηθούν οι συνθήκες εκείνες, ώστε η χώρα να είναι δέσμια των ξένων τραπεζών και των μεγάλων διεθνών επενδυτών που ακούν στο όνομα κερδοσκόπος, στόχο που το Μνημόνιο υπηρετεί με θρησκευτική ευλάβεια; Είναι πράγματι περίεργο πώς βουλευτές, υπουργοί και στελέχη του κυβερνώντος κόμματος δεν το αντιλαμβάνονται.

Η κρίση του χρέους χρησιμοποιήθηκε ως άλλοθι για να περάσουν τα φονικά μέτρα κατάργησης του κοινωνικού κράτους, οι απολύσεις, το ψαλίδισμα του Ασφαλιστικού και οι επαχθείς μειώσεις μισθών και συντάξεων.

Όλα θυμίζουν τη δράση της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, που είναι άτυπος θεσμός του διεθνούς κεφαλαίου. Είναι αμέτοχη σε ό,τι συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη των λαών;

Τελικά φαίνεται πως είναι αλήθεια ότι η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία.