Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010

Ανοιχτή επιστολή προς τους υπεύθυνους αυτής της κατάντιας ...

(ή πώς θα βγει οριστικά η Ελλάδα από την κρίση)
Άντε ρε μπαγάσες, τα καταφέρατε επιτέλους.
Τηρήσατε κατά γράμμα τις οικογενειακές σας παραδόσεις, εσείς και οι παρατρεχάμενοί σας, κλέψατε, φάγατε, αρπάξατε, καταχραστήκατε, κουραστήκατε, αλλά τα καταφέρατε να μεταφέρετε την Ελλάδα πίσω στα πρώτα όμορφα και ρομαντικά μεταπολεμικά χρόνια.
Και όπως τότε, έτσι και τώρα, περιμένετε το επόμενο βήμα.
Έναν εμφύλιο που θα μας αποτελειώσει.
Αλλά δε θα σας κάνουμε τη χάρη.
Και επειδή εσείς δεν πρόκειται να επιστρέψετε ποτέ τα κλεμμένα κι εμείς δεν πρόκειται να δούμε ποτέ άσπρη μέρα σ' αυτόν εδώ τον τόπο, ακούστε να σας πω τι θα γίνει.
Να πουλήσετε στους ...
Κινέζους ότι απέμεινε από τη χώρα αλλά εκτός απ' τα λεφτά, να ζητήσετε κι ένα κομμάτι έδαφος στην επαρχία Γιουνάν της Κίνας.
Τι στο διάολο! Τόσο χώμα έχουν, δε θα μας δώσουν ένα κομματάκι;
Μετά οι δρόμοι μας, που έτσι κι αλλιώς δε συναντήθηκαν ποτέ, θα χωρίσουν και επισήμως.
Εσείς οι 50, 100, 300, πόσοι είσαστε, να πάρετε τις οικογένειές σας και να πάτε να φάτε τα κλεμμένα στη Λατινική Αμερική.
Κι εμείς, τα υπόλοιπα 10 εκατομμύρια μαλάκες, να πάμε να εγκατασταθούμε στο έδαφος που θα μας δώσουν οι Κινέζοι και να ξεκινήσουμε τη ζωή μας απ' την αρχή φυτεύοντας πατάτες και μαρούλια.
Τα πλεονεκτήματα πολλά και όλοι θα είμαστε ευτυχισμένοι.
Οι Κινέζοι, γιατί θα έχουν αποκτήσει το στρατηγικότερο σημείο της Ευρώπης σε τιμή ευκαιρίας.
Οι δανειστές μας, αφού μετά από τόσες δεκαετίες θα πάρουν επιτέλους πίσω τα λεφτά που αφού πρώτα μας τα έκλεψαν, μετά μας τα είχαν δανείσει.
Εσείς, αφού θα έχετε καταφέρει επιτέλους να εκτελέσετε το σχέδιο των παππούδων σας, να ξεπουλήσετε ολοκληρωτικά την Ελλάδα και να μοιραστείτε τα φράγκα.
Οι Ευρωπαίοι, γιατί θα έχουν απαλλαγεί απ' τους φτωχομπινέδες με το απλωμένο χέρι.
Και τέλος εμείς που, ζώντας στην Κίνα, με την πάροδο του χρόνου τα μάτια μας θα στενέψουν, το δέρμα μας θα κιτρινίσει, θα λέμε την Ελλάδα Γιουνάν, το μαλάκα τσιν τσαν, τα παιδιά μας Τζάκυ Τσαν και θα έχουμε ξεχάσει επιτέλους ότι κάποτε ζούσαμε σε μιά χώρα  που μας είχατε κάνει να ντρεπόμαστε γι' αυτήν και γιά τους εαυτούς μας.
Από vasilias tis monaxias