Ομοψυχία με ψυχή βαθειά

Δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ οι 300 που πήγαν στις Θερμοπύλες τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι, υπακούοντας δηλαδή στους νόμους της πατρίδας τους, που τους απαγόρευαν να γυρίσουν νικημένοι στη Σπάρτη, ούτε είναι οι ΑΝΕΛΛ οι Θεσπιείς. Είναι ένα δημοκρατικό μπουλούκ ασκέρι που κάνει πόλεμο με λιανοντούφεκα, από ντάπια σε ντάπια, στις ξερολιθιές και τα μετερίζια.

Δεν βαδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ με τη σθεναρή τάξη που δίνουν οι αυλοί στο λαμπρό στράτευμα ενός κραταιού κράτους, αλλά τρέχει δώθε κείθε, να προλάβει, να παραλάβει θραύσματα και σπαράγματα μιας χώρας που δεινοπάθησε πολύ. Τράνεψε ο ΣΥΡΙΖΑ απότομα κι έχει τώρα μπροστά του προβλήματα-βουνό. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση, είναι το αποτέλεσμα ενός ξεσηκωμού. Και μες στις τάξεις του τον σωρό, άλλοι είναι έτσι κι άλλοι...

είναι αλλιώς.

Ομως και ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως οι 300 του προγονικού, μάχεται κι αυτός υπό σκιάν. Μάλιστα σε δύο μέτωπα. Στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Απ’ το εξωτερικό, τη νέα κυβέρνηση τη μάχονται εκείνοι που την υποτέλεια της χώρας μετέτρεψαν σε υποδούλωση. Κι απ’ το εσωτερικό, τα σκυλιά τους. Ούτε ένα βήμα δεν πρόλαβε να κάνει η νεαρή κυβέρνηση εθνικής και κοινωνικής σωτηρίας χωρίς αυτά τα σκυλιά να προδικάζουν την αποτυχία της. Βεβαίως και «συμπαρίστανται» (στα στραβοπατήματα), βεβαίως και υποστηρίζουν τα δίκαια της πατρίδας (με χωσιές), βεβαίως και προσεύχονται οι θυσίες του λαού (που έσφαξαν) να μην πάνε χαμένες.

«Η σωτηρία της πατρίδας είναι ο υπέρτατος νόμος» έλεγαν οι Λατίνοι, άλλοτε για καλό κι άλλοτε για να ανοίξουν τον δρόμο σε κάποιον δικτάτορα. Εμείς, τα τελευταία χρόνια ζήσαμε τη δικτατορία της Τρόικας - πάντα για τη «σωτηρία» της πατρίδας, ώσπου ο λαός κάλεσε τον εαυτόν του να αναλάβει να σώσει ο ίδιος την πατρίδα, δηλαδή να της ξαναδώσει Σύνταγμα, αυτεξούσιο, ανεξαρτησία, ασυλία, κυριαρχία. Το έργο βαρύ. Προμηθεϊκό. Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ; μπορούν οι ΑΝΕΛΛ; Απ’ ό,τι πολύ γρήγορα φάνηκε (μάλιστα αιφνιδιάζοντας πολλούς), ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει σήμερα την καλύτερη ομάδα στελεχών από οποιοδήποτε άλλο κόμμα - και

ήδη μόνον μέσα σε δέκα-είκοσι μέρες η εποχή Σαμαρά φαντάζει σαν μακρινός εφιάλτης επιπέδου Βούλτεψη. Κι αυτό χωρίς τίποτα ακόμα να έχει επί της ουσίας αλλάξει. Μόλις τώρα η νέα κυβέρνηση θα φέρει τα πρώτα νομοσχέδια στη Βουλή που θα υλοποιήσουν τις υποσχέσεις της για τα εργασιακά εν πρώτοις - ζητώντας μάλιστα η ίδια ονομαστικές ψηφοφορίες για να βλέπει ο λαός με τα μάτια του ποιος υποστηρίζει τι. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν την ευχέρεια άλλα να λένε κι άλλα να κάνουν - ελάχιστοι περίμεναν κάτι καλύτερο απ’ τους υποτελείς της Υποτέλειας και τους λακέδες της Διαπλοκής. Η κυβέρνηση της Αριστεράς, όμως, δεν έχει κανένα περιθώριο συσχετισμού με την παλιά παθολογία. Λάθη ο λαός θα μπορούσε να συγχωρήσει (αν στη συνέχεια θα διορθώνονται), μετωπικές συγκρούσεις, ελιγμούς και στρατηγήματα θα μπορούσε να παρακολουθήσει, δεν είναι χαζός, αλλά ώσμωση της Αριστεράς με το καθεστώς που τον πλήγωσε και τον ταπείνωσε δεν θα ανεχθεί.

Εχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας και θα είμαστε εδώ να τον πορευθούμε. Αν το καραβάνι προχωρά, τα σκυλιά όσο κι αν γαβγίζουν θα μένουν πίσω. Αν το καραβάνι σταματήσει ή σκορπίσει, τα σκυλιά κι ανάμεσά τους οι λύκοι και οι ύαινες θα το κατασπαράξουν. Οπως και να ’χει, η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο. Στο εξωτερικό με σίριαλ κήλερς. Και στο εσωτερικό με τους σμπίρους τους. Αυτήν τη στιγμή, δεξιοί και αριστεροί υποστηρίζουν σε πρωτοφανή ποσοστά στην ελληνική ιστορία τον καλόν αγώνα κι ελπίζουν στο καλό αποτέλεσμα.

Εδώ θα είμαστε, εδώ κάθε μέρα.

Του Στάθη από enikos