Γράφει ο Διογένης ο Κυνικός
Η αποχή μας από την αρθρογραφία δεν οφειλόταν ούτε σε κάποιο ταξίδι αναψυχής ούτε σε διακοπές λόγω των εορτών αλλά σε σοβαρότατους λόγους υγείας στενού μας συγγενικού προσώπου… Η πολύ δύσκολη αυτή εμπειρία μας έδωσε την δυνατότητα να συνειδητοποιήσουμε με ακόμη πιο τραγικό τρόπο το που ζούμε! Ναι, που ζούμε… Ακόμη και εμείς που καυτηριάζουμε σκληρά την πραγματικότητα, το success story του κ. Σαμαρά, δεν μπορούσαμε να φανταστούμε το χάος που επικρατεί...
Η αποχή μας από την αρθρογραφία δεν οφειλόταν ούτε σε κάποιο ταξίδι αναψυχής ούτε σε διακοπές λόγω των εορτών αλλά σε σοβαρότατους λόγους υγείας στενού μας συγγενικού προσώπου… Η πολύ δύσκολη αυτή εμπειρία μας έδωσε την δυνατότητα να συνειδητοποιήσουμε με ακόμη πιο τραγικό τρόπο το που ζούμε! Ναι, που ζούμε… Ακόμη και εμείς που καυτηριάζουμε σκληρά την πραγματικότητα, το success story του κ. Σαμαρά, δεν μπορούσαμε να φανταστούμε το χάος που επικρατεί...
και στον τομέα της υγείας…
Τι να πει πρωτοπεί κανείς; Ότι στην υγεία γίνεται μάλλον μια ιδιότυπη «εθνοκάθαρση» στους ηλικιωμένους; Ένας σύγχρονος καιάδας… Ζητάς κρεβάτι σε εντατική μονάδα για ηλικιωμένο και θα το έχεις μόνον αν δεν υπάρχει κάποιος νεότερος σε ηλικία που θα το χρειαστεί… Ο «Θεός» του ΕΚΑΒ αποφασίζει ποιος ζει ποιος πεθαίνει… Πηγαίνεις τον ηλικιωμένο συγγενή σου στον Ευαγγελισμό με καρδιακό πρόβλημα και φεύγεις με σπασμένο γοφό γιατί τους έπεσε από το φορείο (!!!) και το απέκρυψαν όλοι… Τον πηγαίνεις στο ΚΑΤ όπου εγχειρίζουν τον σπασμένο γοφό αλλά δεν ασχολούνται με τα καρδιολογικά προβλήματα και σου λένε να πας σε δικό σου καρδιολόγο!!!
Αλλά για να μην είμαστε άδικοι και κάποιοι νέοι έχουν και αυτοί την «τιμητική» τους!!! Πας από τροχαίο στο ΚΑΤ, 20 ετών νέος, με τέσσερα σπασμένα δάκτυλα του ποδιού και σε εξετάζει γιατρός μετά από 6-7 ώρες!!! Σου λέει ότι πρέπει να εγχειριστείς και σου δίνουν εξιτήριο για να πας μετά από 2-3 ημέρες για να σου πουν πότε θα εγχειριστείς!!! Φυσικά η εγχείρηση θα γίνει μετά τις γιορτές δηλαδή μετά πάνω από ένα μήνα από τότε που κτύπησες…
Πας με κτυπημένο πχ αγκώνα και πόδι, από το ίδιο τροχαίο, σε εξετάζουν στο ΚΑΤ, σε διώχνουν και σου λένε πάλι να επανέλθεις μετά τις γιορτές για να σε δούν. Στον φάκελο σου γράφει μόνο το κτύπημα του αγκώνα… Ρωτάς τι θα γίνει με το κάτω μέρος του ποδιού που πονάς, σε ρωτούν: γιατί κτύπησες και εκεί; Δεν το γράφει ο φάκελος σου… Σε εξετάζουν εκ νέου και σου λένε ότι «πρέπει να εγχειριστείς αύριο γιατί το δάκτυλο σου σαπίζει και αν καθυστερήσεις θα πρέπει να στο κόψουνε»!!! Λες: να κάνω αμέσως την εγχείρηση και η απάντηση είναι εμείς εδώ δεν μπορούμε, πήγαινε αλλού!!!! Μα θα μου κόψουν το δάκτυλο, δεν έχω λεφτά για ιδιωτικό νοσοκομείο!!! Η απάντηση που έλαβε ο συγκεκριμένος αυτός νέος ήταν λίγο-πολύ, ότι έχει δέκα δάκτυλα… Μείον ένα πειράζει; Την Τρόικα σίγουρα καθόλου…
Βεβαίως για να μην είμαστε άδικοι με το κράτος του Σαμαροβενιζέλου, οι δύο νέοι αυτοί δεν ήταν συμπατριωτάκια μας… Μπορεί να είχαν γεννηθεί στην χώρα μας από νόμιμους μετανάστες, μπορεί να έχουν τελειώσει Ελληνικά σχολεία, μπορεί τα ίδια να αισθάνονται Έλληνες, αλλά δεν είναι Έλληνες. Μάλλον πληρώνουν φόρους σε άλλο κράτος, όχι στην Ελλάδα… Μάλλον και για αυτούς έχει κτιστεί ένας φράκτης, σαν του Έβρου, που μας έδειξε με υπερηφάνεια ο υπ’ ατμόν πρωθυπουργός κ. Σαμαράς, ένας φράκτης που τους αποκλείει όχι από του να μπουν στην Ελλάδα, αλλά στις δομές της υγείας, της κοινωνικής μέριμνας… Τώρα να αναφερθούμε στις ελλείψεις που υπάρχουν στα νοσοκομεία σε υγειονομικό υλικό, σε κουβέρτες, σεντόνια, στις υπεράνθρωπες προσπάθειες πολλών γιατρών, στα ανοικτά χέρια άλλων γιατρών που περιμένουν το κάτι τις τους, στην βρώμα… Μάλλον άδικος κόπος θα είναι για τους κκ Σαμαρά, Γεωργιάδη, Βορίδη…
Ειλικρινώς από τα όσα διαβάζουμε στα ΜΜΕ, ακούμε στα ραδιόφωνα, την τηλεόραση, στα ξένα μέσα, οι εκλογές δεν πρέπει να γίνονται στην χώρα μας… Μπορεί να γίνονται στην Ζιμπάμπουε!!! Δεν μπορεί να ασχολούνται εδώ μόνο με το ευρώ, με την ευρωζώνη, με την κατάκτηση του διαστήματος που λέει ο λόγος, και να μην γίνεται κουβέντα για τους ανθρώπους που ΠΕΙΝΑΝΕ, για τους ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΟΥΣ, για τα παιδιά που ΣΤΕΡΟΥΝΤΑΙ βασικά αγαθά, για τους άστεγους, για τους άνεργους για όλους αυτούς που κάποιοι χωρίς να τους κρίνει κανένα δικαστήριο έχουν καταδικαστεί σε αργό θάνατο…
Εδώ ασχολούνται ορισμένοι με το αν ο κ. Τσίπρας είναι άθεος… Γιατί άφησε να πετάξει το περιστέρι στον χθεσινό εορτασμό των Θεοφανίων στον Πειραιά… Ενώ ο κύριος Σαμαράς… Ε; Χριστιανός με τα όλα του!!! Και τον σταυρό του κάνει, και εκκλησία πηγαίνει και παράλληλα καταδίκασε ένα ολόκληρο λαό να ζει τον δικό του Γολγοθά! Αυτός δεν είναι απλός Χριστιανός.. Αυτός είναι Άγιος!!! Μόνο που δεν περνά ο ίδιος τις δοκιμασίες, αλλά αφήνει τους άλλους να τις περάσουν για αυτόν… Και περιμένει ο ίδιος να «αγιάσει» ξεγελώντας για άλλη μια φορά τον Ελληνικό λαό. Όπως τότε που ήταν ο μαχητής της ελευθερίας, ο Ζορό που θα μας απελευθέρωνε από τα μνημόνια… Τρομάρα του…
Κατά τα άλλα, η τρομολαγνεία, η άσκηση ασφυκτικών πιέσεων από τους πάσης φύσεως δανειστές και κερδοσκόπους συνεχίζεται… Μόνο η καταστροφή της γης δεν μας έχουν πει ότι θα έλθει αν τυχόν και αναλάβει την εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ… Ο Αρμαγεδδών θα είναι τρίχες μπροστά του… Αλλά αυτή την φορά έχουν λογαριάσει χωρίς τον ξενοδόχο. Ο βρεγμένος την βροχή δεν την φοβάται… Ποιος να φοβηθεί και τι; Ο άνεργος, την ανεργία; Ο ανασφάλιστος μήπως μείνει ανασφάλιστος; Ο πεινασμένος την πείνα; Ο φτωχός την φτώχεια; Λέτε να τα καταστρέψουν οι 6 εκατομμύρια Έλληνες που βρίσκονται κάτω από ή στα όρια της φτώχειας όλα τώρα όπως «αυτή την προοπτική της Ανάπτυξης, που ήδη έχει ξεκινήσει στην Ελλάδα» που δήλωσε ο κ. Σαμαράς πριν από λίγες ημέρες;
Καλά το άτομο δεν παίζεται… Ξεκίνησε η προοπτική της ανάπτυξης… Ζήτω!!! Ζήτω!!! Άντε να έρθει με το καλό η «προοπτική» και μετά να έρθει και η «ανάπτυξη»… Σε κανένα τέρμινο φανταζόμαστε θα είναι όλα εδώ… Όμως ελπίζουμε ο Ελληνικός λαός, πολύ πιο γρήγορα από ότι τότε που ο κύριος Σαμαράς και η παρέα του θα μας φέρουν την προοπτική της ανάπτυξης να πάρουν αυτό που τους αξίζει… Τα παπούτσια στο χέρι και ειδικά δικαστήρια για όσα εγκλήματα έχουν διαπράξει εναντίον του Ελληνικού λαού…
Το άρθρο αυτό το αφιερώνουμε στην μνήμη του ανθρώπου Σεραφείμ Φυντανίδη που είχαμε την τύχη να τον γνωρίσουμε στο νοσοκομείο λίγο πριν φύγει από κοντά μας…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου