Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2015

Οι εκπρόσωποι της μιζέριας.

Ώρες ώρες, νιώθω πολύ τυχερός που ακόμα γεμίζω με εμπειρίες ζωής. Ξέρεις τι είναι να βλέπεις ότι φεύγει πια η εποχή του «Γίνε παιδί μου τραγουδιστής, ηθοποιός, άντε και ποδοσφαιριστής» και να περνάς στην πιο εξελιγμένη «Γίνε παιδί μου δημοσιογράφος»; Σπουδαίες αλλαγές!…

Μεγάλο πράγμα, λοιπόν, αυτή η εμπειρία, γιατί σου δείχνει την ουσία της ζωής σήμερα, και μάλιστα σου δίνει ιδέες για τα παιδιά σου, να κάνουν κάτι πιο σίγουρο, βρε αδερφέ. Φυσικά, δε μιλάμε...
για να γίνουν δημοσιογράφοι της σειράς, όχι βέβαια∙ η καλή σταδιοδρομία χτίζεται αν περάσεις από τα ανεξάρτητα ιδιωτικά κανάλια, εφημερίδες και λοιπά μέσα ενημέρωσης.

Σε αυτά μαθαίνεις να λες την αλήθεια στον κόσμο, χωρίς να υπάρχουν από πίσω ύποπτα συμφέροντα ή πονηρές συμφωνίες και παζάρια. Εννοείται πως η τιμιότητα που δείχνουν στη δουλειά τους δεν περνά απαρατήρητη από το άγρυπνο μάτι της εξουσίας. Θα τους δώσει κάποια στιγμή μια σπουδαία θέση για να σώσουν τη χώρα, αν χρειαστεί, ή -αν προτιμάτε- το τομάρι τους.

Τρανταχτό παράδειγμα είναι οι δύο κυρίες Μ. Σπυράκη και Ε. Καϊλή που πέρασαν από το MEGA -εντελώς τυχαία- ως δημοσιογράφοι και μετά τους έδωσαν προαγωγή -όχι τυχαία- για να κάνουν πολιτική σταδιοδρομία.

Είναι τόσο χρήσιμες μάλιστα, που τις πήραν -προσωρινά, ελπίζω- από την άξια παρουσία τους στην Ευρωβουλή για να γίνουν εκπρόσωποι τύπου των κομμάτων τους μέχρι τις εκλογές.

Τι λες, βρε παιδί μου;… Μα να τις έχουμε τόσο ανάγκη και να μην το έχω καταλάβει;

Για την Εύα, τι να πω, 105.051 «δίσκοι» επωλήθησαν στα αντίστοιχα πρόβατα και τώρα προβάλει την ομορφιά της στην Ευρώπη με καμάρι. Μεγαλύτερη επιτυχία από εκείνη του μεγάλου στιχουργού Μήτσου Τόνου που έγραψε το άσμα «Το παιδί μας έπεσε κάτω από τη βέσπα….», που τον έφαγε λάχανο!

Η αγαπητή μας Εύα, από 14 χρονών, είχε γραφτεί στο ΠΑΣΟΚ και από τότε έχτιζε σιγά-σιγά την τωρινή της διάσωση∙ συγνώμη λάθος, τη δικιά μας διάσωση ήθελα να πω. Αυτό το χτίσιμο, λοιπόν, σήμερα το κάνει εντός και εκτός συνόρων.

Το κορίτσι, πάντως, είναι και μορφωμένο, έχει μεταπτυχιακό ως Διεθνολόγος από το Πανεπιστήμιο Πειραιά και ταυτόχρονα είναι υποψήφια διδάκτωρ στη Διεθνή Πολιτική Οικονομία στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Καλά… το ότι έχει παρακολουθήσει και μαθήματα στο Harvard, που έχει διδάξει μάλιστα και ο Γιωργάκης, ανεβάζει κατακόρυφα τις μετοχές της.

Μου θυμίζει εκείνο το «Η τάδε είναι φυσική ξανθιά, έχει ύψος 1,75, έχει κάποιο master, μιλάει αγγλικά – γαλλικά και της αρέσει το τένις, λέμε τώρα. Μπράβο, Εύα μας, άξια παιδί μου!

Η κυρία Σπυράκη είναι μία κλασική περίπτωση «Η κόρη μου η Σοσιαλίστρια» (γραμματέας του χημικού της ΠΑΣΠ στη Θεσσαλονίκη προς το τέλος της δεκαετίας του ’80), η οποία είδε αργότερα μπλε φως και μπήκε στο μπουζουξίδικο της Ν.Δ. (είχε καλύτερο πρόγραμμα).
Δεν μπορώ να πω, δραστήριο κορίτσι το Μαράκι, και το 2004 μπήκε στο γραφείο του Σταύρου Δήμα, που ήταν τότε επίτροπος της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Έχτιζε και αυτή στο παρελθόν και τώρα εισέπραξε το ευχαριστώ από τα μπλε αμνοερίφια, 216.755 «δίσκοι» η κυρία, σάρωσε λέμε!

Πριν λίγες μέρες τη ρώτησαν στην τηλεόραση για το θέμα του Debate με τον Σύριζα, μιας και το κόμμα της δεν θέλει να πάει. Η σοφή Μαρία απάντησε «Δεν μπορείς να κάτσεις στο ίδιο τραπέζι με αυτόν που σε βρίζει». Αααα, να λέμε και το σωστό, εδώ έχει δίκιο το κορίτσι μας. Αν ο Σύριζα ήταν Άδωνις, που έβριζε τον Αντωνάκη και γενικά τη Ν.Δ., θα τον κάνανε υπουργό… Τώρα τι θέλουν και αυτοί, ε; Δεν είναι ένας, είναι πολλοί….

Πριν από οχτώ μήνες περίπου είχε δώσει μία συνέντευξη στη Ζέτα Καραγιάννη, πριν εκλεγεί ως Ευρωβουλής, και έχουν ένα σχετικό ενδιαφέρον οι δύο τελευταίες ερωτοαπαντήσεις:

Αν εκλεγείς, ποια προσωπικά σου αντικείμενα θα πάρεις μαζί σου στις Βρυξέλλες;

Μια σπάνια έκδοση του Οδυσσέα του James Joyce, τα κοστούμια που φορούσα στο Mega, που είναι τα ίδια που φοράω και τώρα, και την Καινή Διαθήκη, γιατί πιστεύω ότι όλα αυτά γίνονται και με την ευχή του Θεού.

Εξακολουθείς να συζητάς με το μαξιλάρι σου; Η σχετική δήλωση που είχες κάνει συζητήθηκε πολύ.

Βεβαίως και συζητώ. Κάθε βράδυ. Αλίμονο στους ανθρώπους που έχουν βεβαιότητες! Εγώ δεν έχω καμία.

Πολύ με το σταυρό στο χέρι προχωράς και ’συ βλέπω… Καλύτερα να μην ανακατεύεις τον Θεό στις δουλειές σου, άλλωστε εσύ κουβεντιάζεις με το μαξιλάρι σου και ο Αντωνάκης με τον Θεό, μη μου τα μπερδέψεις τώρα που τα έχω σε μια σειρά.

Όσο για το «Εγώ δεν έχω καμία (βεβαιότητα)», να το κοιτάξεις γενικά Μαράκι και ειδικά μέχρι τις εκλογές. Σε βλέπω να ανακαλύπτεις πολλές βεβαιότητες για να μας πείσεις.

Οι κυρίες καλά κάνουν ό,τι κάνουν για την πάρτη τους, απλά βλέπω στα πρόσωπά τους -όπως και πολλών άλλων- την κατάντια ενός λαού και με ενοχλεί γιατί τη βιώνω.

Από Ούτε λόγος