Θέλει ή δεν θέλει εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ;

Οι δηλώσεις των στελεχών του που κινούνται σε διαφορετικές κατευθύνσεις δείχνουν τουλάχιστον σύγχυση.

Εκλογές τώρα, καμία συζήτηση με την κυβέρνηση λέει ο Νίκος Παπάς και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης. Συμφωνία με την κυβέρνηση για τον  Πρόεδρο της Δημοκρατίας και για την ημερομημία των εκλογών λέει ο Γιώργος Σταθάκης ενώ ο Δημήτρης Παπαδημούλης προσθέτει και συμφωνία για το χρέος.

Η ελληνική κυβέρνηση έχει...

ήδη αρχίσει την διαπραγμάτευση για την επόμένη ημέρα παρότι κινείται σε κενό νομιμοποίησης όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις.

Και μόνο το ότι συζητά ένα νέο μνημόνιο μονοετούς ή διετούς διάρκειας δείχνει ότι το μέχρι τώρα πρόγραμμα ήταν αποτυχημένο αφού δεν πέτυχε τον βασικό του στόχο να καταστήσει αυτοδύναμη την ελληνική οικονομία.

Το αίτημα για εκλογές έχει νόημα μόνο εφόσον βασίζεται σε αυτές τις διαπιστώσεις.

Εκλογές δηλαδή προκειμένου μία ισχυρή κυβέρνηση με νωπή εντολή και νομιμοποίηση να κάνει την διαπραγμάτευση για την επόμενη ημέρα ώστε να πετύχει μία συμφωνία που θα κινείται σε εντελώς διαφορετικό πλαίσιο από την μέχρι τώρα αποτυχημένη πολιτική.

Ακριβώς για να μην διαιωνιστεί η αποτυχία και απεναντίας να καταστεί βιώσιμη η ελληνική οικονομία χωρίς την στήριξη και την κηδεμονία ξένων.

Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να πιέσει τις εξελίξεις οφείλει να πει ξεκάθαρα ότι δεν θα αναγνωρίσει την όποια συμφωνία και ότι εφόσον εκλεγεί θα ζητήσει αναθεώρησή της. Υπ αυτή την έννοια το “εκλογές εδώ και τώρα” έχει λογική.

Η πρόταση να υπάρξει συνεννόηση με την κυβέρνηση για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την ημερομηνία των εκλογών που προυποθέτει ότι η παρούσα κυβέρνηση θα κλείσει την συμφωνία για την επόμενη ημέρα στερείται λογικής.

Εάν είναι να υπογραφεί η συμφωνία που θα δεσμεύει την χώρα και θα φέρει την επόμενη κυβέρνηση προ τετελεσμένων τότε γιατί να γίνουν εκλογές στην συνέχεια.

Μήπως γιατί ο Τσίπρας, ο Δραγασάκης και ο Σταθάκης θα εφαρμόσουν καλύτερα την συμφωνία που θα έχουν υπογράψει ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος.

Η πολυγλωσσία των κορυφαίων στελεχών και οι παλινωδίες της ηγεσίας που κινείται μεταξύ καταγγελίας της κυβέρνησης και των εταίρων και επιδίωξης συναίνεσης δείχνουν απλώς ότι δεν έχει ξεκάθαρο στόχο, υποκρύπτουν εξουσιολαγνεία και παράλληλα φόβο για το τί θα αντιμετωπίσει.

Το αδιέξοδο στο οποίο περιέρχεται σταδιακά ο ΣΥΡΙΖΑ όσο διολισθαίνει σε συστημικές θέσεις γίνεται εμφανές από το ότι δεν συνοδεύει την πρότασή του για επαναδιαπραγμάτευση με το τί θα κάνει εάν οι δανειστές πολύ απλά αρνηθούν να του δώσουν την λύση που επιδιώκει.

Φυσικά κανείς δεν περιμένει να εκθέσει λεπτομερειακά τον σχεδιασμό του αφού θα είναι σαν να αποκαλύπτει τα όπλα του.

Οφείλει όμως να πει το απλό εάν θα πάει σε ρήξη ή όχι με τους ευρωπαίους εταίρους και παράλληλα να διαβεβαιώσει την ελληνική κοινωνία ότι έχει επεξεργασμένο σχέδιο για να αντιμετωπίσει κάθε αρνητικό ενδεχόμενο και για να κρατήσει όρθια την χώρα.

Διαφορετικά επαναλαμβάνει τον κ. Σαμαρά ο οποίος “δεσμευόταν” έναντι του ελληνικού λαού για επαναδιαπραγμάτευση και 18 σημεία κλπ μέχρι να έλθει στην εξουσία και να παραδοθεί άνευ όρων στους δανειστές.

Σπύρος Γκουτζάνης μέσω Σίβυλλα