Λάσπη...

Σε αυτή την παρατεταμένη προεκλογική περίοδο –άσχετα με το πότε θα γίνουν τελικά εκλογές– ο καθένας, ανάλογα με την πολιτική του τοποθέτηση, κάνει τις δικές του υποθέσεις για το τι θα συμβεί αν παραμείνει επί μακρόν στην κυβέρνηση η σύμπραξη ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ή αν η εξουσία περάσει στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό, ωστόσο, που δεν θα έπρεπε να είναι ζήτημα άποψης αλλά αυτονόητο για κάθε νηφάλιο παρατηρητή είναι πως η πόλωση δεν συνεπάγεται απαραιτήτως και μια χυδαία, συκοφαντική απόπειρα να χειραγωγήσει κανείς την κοινή γνώμη.

Όσο η συγκυβέρνηση πιέζεται ολοένα περισσότερο –είτε από την αποτυχία του Α. Σαμαρά να εξασφαλίσει εγγυήσεις για την αναδιαπραγμάτευση του χρέους, είτε από τις δεσμεύσεις της να συνεχίσει την αντιλαΐκή πολιτική, είτε απλώς από τη διαφθορά της–, τα στελέχη της και οι φίλιες δυνάμεις ξεπερνούν τον εαυτό τους: από τα «οι Έλληνες θα πάρουν τα λεφτά τους από τις τράπεζες» και τα «θα κλείσουν τα ΑΤΜ» του πρωθυπουργού, του Άδωνι Γεωργιάδη και της Σοφίας Βούλτεψη, ως το «ο ΣΥΡΙΖΑ έκαψε τους ανθρώπους στη Marfin» του πρώην αντιπροέδρου Θεόδωρου Πάγκαλου, είναι...

φανερό ότι το καθεστώς δεν έχει κανένα πρόβλημα να κυλιστεί στη λάσπη, αν αυτό αυξάνει τις ελπίδες του να κρατηθεί στην εξουσία. Το ίδιο ισχύει για τα καθεστωτικά ΜΜΕ: το πρωτοσέλιδο μεγάλης εφημερίδας έγραφε με γκαιμπελική μαεστρία προ ημερών «6,5 μονάδες διαφορά ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ, 7,01 τα επιτόκια των δεκαετών ελληνικών ομολόγων, -5,7 βυθίστηκε το ελληνικό χρηματιστήριο».

Η επιλογή της κυβέρνησης να διεξαγάγει «διάλογο» με αυτούς τους όρους αποτελεί την κορύφωση του πιο ολέθριου, ίσως, κληροδοτήματος των πρώην «μεγάλων» κομμάτων: την καταβαράθρωση της ποιότητας του δημοσίου λόγου. Και χωρίς δημόσιο λόγο, δεν υπάρχει δημοκρατία – άσχετα με το ποιος είναι στην κυβέρνηση.

Από unfollow