Ελάχιστοι πήραν στα σοβαρά την… αντισυστημική τοποθέτηση της Γιάννας Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη σε συνέντευξη που παραχώρησε στην Καθημερινή της προηγούμενης Κυριακής. Η πρόεδρος του Αθήνα 2004, της «Μεγάλης Ιδέας» που δέκα χρόνια μετά φαίνεται τόσο μικρή όσο ποτέ άλλοτε, δήλωσε χωρίς περιστροφές ότι δεν τοποθετείται «απαραίτητα κεντροδεξιά». Συνόψισε τη διαδρομή της ως μια πορεία «από πολλές μικρές αντιδράσεις έως και μικρές επαναστάσεις», ενώ σχολιάζοντας την κρίση έριξε την ευθύνη σε όσους «ηγήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια». «Ουσιαστικά είμαι απέναντι στο πολιτικό σύστημα» ανακεφαλαίωσε για...
την πολιτική της τοποθέτηση.
Πιεζόμενη από τον δημοσιογράφο (Στέφανος Κασιμάτης) να μιλήσει για τον ΣΥΡΙΖΑ, η Γιάννα Αγγελοπούλου απάντησε σιβυλλικά ότι ελπίζει «σε οτιδήποτε είναι νέο και κινεί τα πράγματα προς διαφορετική κατεύθυνση από αυτή που υπάρχει τώρα και η οποία δεν είναι καλή», ενώ μιλώντας για τον Αλέξη Τσίπρα ήταν μάλλον εγκωμιαστική, σημειώνοντας ότι πάνω του βλέπει «έναν νέο άνθρωπο που μιλά με τρόπο ο οποίος προσπαθεί να προσεγγίσει αυτό που εγώ λέω αντισύστημα».
Σε ένα δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης η νέα αυτή παρέμβαση της Γιάννας Αγγελοπούλου λέει πολλά περισσότερα από όσα σε πρώτο επίπεδο μπορεί να αντιληφθεί κανείς, όπως π.χ. ότι η ίδια αναζητά ρόλο. Πρώτον, μας δείχνει ότι αποτελεί πια γραφική ανάμνηση η εποχή των παχιών αγελάδων. Η εποχή των απλησίαστων μισθών στον Αθήνα 2004, του οικοδομικού οργασμού από τα δημόσια έργα, αλλά και η εποχή όταν έβαζαν λουκέτο οι επιχειρήσεις, όπως ο Ελεύθερος Τύπος και ο Σίτι FM, και οι εργαζόμενοι έπαιρναν τη νόμιμη αποζημίωση. Δεύτερο και ίσως σημαντικότερο, διαπιστώνουμε ότι κερδίζει έδαφος μια πολιτική αντίληψη περί πραγματισμού που η ίδια η Γιάννα περιγράφει σαν φιλοσοφία «can-do» (μπορώ και κάνω). Το βασικό σύμφωνα με αυτό τον τρόπο σκέψης είναι να λύνει η πολιτική ηγεσία τα προβλήματα χωρίς αγκυλώσεις. Η ιδεολογία σε αυτό το σύστημα είναι μάλλον ένα εμπόδιο, ένα περιττό αξεσουάρ που επιβραδύνει τους ρυθμούς αποτελεσματικότητας. Άλλωστε οι ιδεολογίες είναι καλές για τα ανέμελα μόνο χρόνια.
 |
| Πως παρουσιάζει τη «στροφή» της Γιάννας το Βήμα για τους δικούς του ιδιοτελείς σκοπούς |
Όπως διαβάζουμε στην αυτοβιογραφία της (Γιάννα, εκδόσεις Λιβάνη) στα σχολικά της χρόνια στην Κρήτη διάβαζε παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα της βιβλία του Καρλ Μαρξ, τα οποία δανειζόταν από μια συμμαθήτρια. Στα φοιτητικά πάλι χρόνια βρέθηκε «ώμο με ώμο με αριστεριστές» σε διαδηλώσεις. Η… ωριμότητα βέβαια φέρνει άλλα ήθη. Όπως για παράδειγμα την προτροπή στις υπαλλήλους του 2004 να μη μείνουν έγκυες και την αντικατάστασή τους, αν παρά τις οδηγίες το έπρατταν, κατά τα γραφόμενα στο ίδιο βιβλίο.
Η Γιάννα λοιπόν δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ. Το θέμα είναι να μη γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ σαν τη Γιάννα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου