Eιπώθηκαν πολλά γα τον θρυλικό "Μητσάρα" που από χθες, ο άτυχος αυτός "τρελλός" για το σύστημα, είναι μακαρίτης. Ο πραγματικός τίτλος τιμής για τον "τρελό" αυτό που κουβαλούσε ένα κομμάτι από την τρέλλα που έχουμε όλοι οι Πανιώνιοι, είναι ο τίτλος του περιθωριακού.
Ναι ο "Μητσάρας" που τον αντιμετώπιζε η κοινωνία σαν γραφικό, γιατί
έτσι βόλευε όσους τον απέφευγαν, κάθεται στο πιο ψηλό βάθρο του
ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΥ, τίτλος τιμής σήμερα σε μια κοινωνία διαφθοράς που
ζούμε.
Περιφερόταν με τα γνωστά πια πλακάτ του σε κάθε αγώνα του Πανιωνίου έξω
από τη Θύρα 5. Πάντα τον συναντούσα περνώντας...
από εκεί για να πάω στη
Θύρα 3
Στεκόμουν μπροστά του και διάβαζα με προσοχή το κάθε του μήνυμα, το οποίο πάντα ήταν αντιεξουσιαστικό, αιχμηρό και καυστικό, με δόση χιούμορ. Τον επιβράβευα μ΄ ένα "Μπράβο Μητσάρα πολύ καλό !" και μου χαμογελούσε. Επίσης ερχόταν στην αίθουσα της αιμοδοσίας των Πανθήρων και του έπιανα κουβέντα. Με ενδιέφερε η γνώμη του για τα πολιτικά και η οπτική γωνία που έβλεπε,την κοινωνία και τις εξελίξεις. Κάποιοι μου έλεγαν "ας τον τώρα θα μας ζαλίσει". Συνέχιζα πάντα να τον ρωτώ με ενδιαφέρον.
Καθόταν ήσυχος στην αρχή, μόνος, παραγκωνισμένος, έχοντας ανθρώπινη ανάγκη να μιλήσει. Κάποιος να του απευθύνει το λόγο. Ο Μητσάρας, ίσως, ήταν ο μόνος αναγνωρίσιμος περιθωριακός της πρωτεύουσας, γιατί πια το περιθώριο, το πραγματικό περιθώριο, δεν το γνωρίζουμε. Αυθεντικός. Γύρναγε σαν άδικη κατάρα στους δρόμους μόνος, περπατούσε τη Συγγρού μόνος, πήγαινε σε διάφορους χώρους, γήπεδα, πλατείες, μόνος. Πέθανε μόνος. Κανείς δεν έγραψε στα sites πότε κηδεύεται και πού. Κανείς δεν έγραψε αν είχε οικογένεια, συγγενείς...Όλοι τον ήθελαν ουρανοκατέβατο και γραφικό...ΜΗΤΣΑΡΑΣ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΥ !
* Ελπίζω να χαμογελά που γράφτηκαν αυτά την ώρα που μαλλιοτραβιούνται στη βουλή σε ένα στημένο παιχνίδι. Κάπου άλλου ο Μητσάρας θα έχει υψώσει το αποψινό πλακάτ κι ας νομίζουν όλοι αυτοί ότι απαλλάχθηκαν από την αλογόμυγα που λέγεται Μητσάρας.
Γιάννης Αλεξίου (από το facebbok)
Καθόταν ήσυχος στην αρχή, μόνος, παραγκωνισμένος, έχοντας ανθρώπινη ανάγκη να μιλήσει. Κάποιος να του απευθύνει το λόγο. Ο Μητσάρας, ίσως, ήταν ο μόνος αναγνωρίσιμος περιθωριακός της πρωτεύουσας, γιατί πια το περιθώριο, το πραγματικό περιθώριο, δεν το γνωρίζουμε. Αυθεντικός. Γύρναγε σαν άδικη κατάρα στους δρόμους μόνος, περπατούσε τη Συγγρού μόνος, πήγαινε σε διάφορους χώρους, γήπεδα, πλατείες, μόνος. Πέθανε μόνος. Κανείς δεν έγραψε στα sites πότε κηδεύεται και πού. Κανείς δεν έγραψε αν είχε οικογένεια, συγγενείς...Όλοι τον ήθελαν ουρανοκατέβατο και γραφικό...ΜΗΤΣΑΡΑΣ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΥ !
* Ελπίζω να χαμογελά που γράφτηκαν αυτά την ώρα που μαλλιοτραβιούνται στη βουλή σε ένα στημένο παιχνίδι. Κάπου άλλου ο Μητσάρας θα έχει υψώσει το αποψινό πλακάτ κι ας νομίζουν όλοι αυτοί ότι απαλλάχθηκαν από την αλογόμυγα που λέγεται Μητσάρας.
Γιάννης Αλεξίου (από το facebbok)
Από Harddog
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου