No Pasaran!

Εχθές έπεσε στα χέρια μου αυτή η φωτογραφία. Οι εργαζόμενοι του εν λόγω νοσοκομείου, όπως και χιλιάδες άλλοι εργαζόμενοι σε ιδιωτικές κλινικές, βρίσκονται υπό την απειλή των περικοπών από τη μία, και από την κυβέρνηση που δίνει το ελεύθερο στους κλινικάρχες να διαλύσουν τις εργασιακές σχέσεις και να τους φωνάζουν όποτε “έχει δουλειά” από την άλλη.

Σήμερα, είναι ημέρα 24ωρης απεργίας για τους εργαζόμενους στην Ευρωκλινική. Είναι η δεύτερη απεργία που κάνουν μέσα σε λίγες ημέρες. Αν μη τι άλλο είναι ενδεικτικό της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί. Όσο κι αν έχουν δαιμονοποιηθεί οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι ιδιωτικοί δεν κινητοποιούνται για ψύλλου πήδημα.

Όσοι έχουν δουλέψει στον ιδιωτικό τομέα, και ειδικά σε μεγάλες επιχειρήσεις, γνωρίζουν την τρομοκρατία που υφίστανται οι εργαζόμενοι, μαζί με τις περικοπές και την υποβάθμιση...

της ποιότητας της εργασίας τους, από την εργοδοσία.

Δεν ξέρω κανέναν να του αρέσει να πηγαίνει για δουλειά «όποτε έχει». Και σίγουρα δεν θα ήθελα να πάω σε ένα νοσοκομείο που τη «δουλειά» τη βγάζουν οι μισοί από όσους θα έπρεπε. Δεν πρόκειται για την ποιότητα παροχής υπηρεσιών που μοιραία ζητάει κάποιος που πληρώνει ιδιωτική υγεία.

Πρόκειται για τις απάνθρωπες και αντεργατικές συνθήκες εργασίας που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν ούτε στην δημόσια υγεία.

Μιλάμε για την Υγεία.

Οι εργαζόμενοι του Ιασώ General έχουν ξεκινήσει από την προηγούμενη εβδομάδα τρίωρες στάσεις εργασίας. Η πράξη τους είχε σαν αποτέλεσμα να τους ανακοινωθεί από τη διοίκηση πως δεν θα πληρωθούν κανονικά. Τον μισθό τους θα τον πάρουν με έναντι και καθυστέρηση.

Λες και αν καθυστερήσουν να τους δώσουν τα δεδουλευμένα τους, θα τους αναγκάσουν να κάνουν πίσω στα δίκαια αιτήματά τους για μια αξιοπρεπή εργασία σε ένα αξιοπρεπές περιβάλλον.

Η “απάντησή” τους πάντως, όπως και ο πόλεμος που τους γίνεται, δείχνει πόσο δυνατοί μπορούν να γίνουν οι εργαζόμενοι αν ενωθούν σε ένα κοινό σκοπό.

Με τρέλα και αποφασιστικότητα. Παράδειγμα προς μίμηση.

Από Ρεμπελίσκος