Aν τα παρακάτω τα έλεγα εγώ, θα εισέπραττα το γνωστό "τί να πει κι
αυτός; κομμουνιστής δεν είναι;". Έλα, όμως, που τα είπε σε ανύποπτο
χρόνο (το 2008) ένας από τους καραμπινάτους υποστηρικτές τού αστικού
κατεστημένου! Και, μάλιστα, δεν τα είπε απλώς.
Τα έγραψε φόρα-παρτίδα σε
μια φυλλάδα ευρύτατης κυκλοφορίας, επίσης δεκανίκι τού συστήματος.
Ποιός είναι αυτός; Θα το δείτε παρακάτω. Προς το παρόν, ας δούμε τι
έγραψε τότε (υπογραμμίσεις δικές μου):...
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΕΗ
Η ιστορία της ΔΕΗ γέμει συναρπαστικών επεισοδίων. Η δημόσια αυτή
εταιρεία κατάφερε να επιβιώσει και να καταστήσει πραγματικότητα τον
εξηλεκτρισμό της χώρας. Και τούτο παρά τις προσπάθειες πολλών να την
απομυζήσουν και τελικώς να την αχρηστεύσουν ώστε να την ιδιοποιηθούν
ξένα συμφέροντα και τα εν Ελλάδι φερέφωνά τους.
Η ΔΕΗ άρχισε να μεγαλώνει ουσιαστικά και να αναπτύσσεται συστηματικά από τη δεκαετία του 1950. Τότε καταργήθηκε η σύμβαση με την Ηλεκτρική Εταιρεία Αθηνών- Πειραιώς (θυγατρική της αγγλικής Πάουερ), που είχε το προνόμιο ηλεκτροδοτήσεως της περιοχής πρωτευούσης, και ανετέθη το έργο στη ΔΕΗ, δηλαδή στη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού.
Μια μεγάλη εταιρεία με χιλιάδες εργαζόμενους υπαλλήλους και κυρίως τεχνικούς και εργάτες, που όργωσαν τη χώρα για να φτάσει το ρεύμα ως το πιο απομακρυσμένο χωριό της Ελλάδας, δημιουργήθηκε με τα χρήματα τόσων φορολογουμένων.
Φυσικά έγιναν και σπατάλες και λάθη και- δυστυχώς- πολλές αρπαγές δημοσίου χρήματος. Ορισμένοι από τους διοικήσαντες τη ΔΕΗ κατηγορήθηκαν για διαφθορά, ενώ άλλοι υπήρξαν γραφικές φιγούρες σαν τον στρατηγό που από επικεφαλής του Στρατεύματος, όταν έγιναν οι εκλογές της βίας και της νοθείας το 1961, επελέγη το 1967 από την απριλιανή χούντα για να διοικήσει τη ΔΕΗ.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη, άρχισαν οι προσπάθειες ιδιωτών να πάρουν μέρος του έργου της ΔΕΗ, να παράγουν δηλ. σε δικά τους εργοστάσια ηλεκτρικό ρεύμα και να το πωλούν στη ΔΕΗ για να το διαθέτει στην κατανάλωση. Η πρώτη τέτοια απόφαση του κ. Μητσοτάκη απερρίφθη από το (δικό του!) υπουργικό συμβούλιο το 1993. Πρωταγωνιστής της αντιδράσεως στο διαβόητο σχέδιο Κυρατσάκη (από το όνομα του ιδιώτη που οργάνωνε τη δουλειά) ήταν ο κ. Γ. Σουφλιάς- που διέσωσε τη χώρα από μια πολυετή επαχθή σύμβαση.
Τα χρόνια πέρασαν και η ΔΕΗ βγήκε στο Χρηματιστήριο, έγινε πολυμετοχική εταιρεία, με το ελληνικό Δημόσιο όμως να διακρατεί το 51% των μετοχών και άρα τον έλεγχο της εταιρείας. Η κυβέρνηση Καραμανλή παρέλαβε από την κυβέρνηση Σημίτη μια κερδοφόρα επιχείρηση, η οποία σε λίγα χρόνια κατέστη ζημιογόνος...
Σήμερα, με τα όσα απεκάλυψε η σοβούσα διεθνής οικονομική κρίση αποδεικνύεται πόσο σωστή είναι η άποψη ότι βιομηχανίες στρατηγικής σημασίας για τη χώρα πρέπει να ελέγχονται τελικώς από το Δημόσιο.
Φαντασθείτε εν όψει της κρίσης η ΔΕΗ να ανήκε σε ξένους (λ.χ. σε Ιάπωνες, όπως η πολυεθνική που διοικούσε ο νυν διοικητής της ΔΕΗ). Δεν θα έκαναν καν τον κόπο να μας ανακοινώνουν τις αυξήσεις τιμών, θα το μαθαίναμε κατά την ώρα της πληρωμής.
Τουλάχιστον σήμερα έχομε την ελπίδα ότι ο «μάνατζερ» επιτέλους θα αποπεμφθεί.
Η ΔΕΗ άρχισε να μεγαλώνει ουσιαστικά και να αναπτύσσεται συστηματικά από τη δεκαετία του 1950. Τότε καταργήθηκε η σύμβαση με την Ηλεκτρική Εταιρεία Αθηνών- Πειραιώς (θυγατρική της αγγλικής Πάουερ), που είχε το προνόμιο ηλεκτροδοτήσεως της περιοχής πρωτευούσης, και ανετέθη το έργο στη ΔΕΗ, δηλαδή στη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού.
Μια μεγάλη εταιρεία με χιλιάδες εργαζόμενους υπαλλήλους και κυρίως τεχνικούς και εργάτες, που όργωσαν τη χώρα για να φτάσει το ρεύμα ως το πιο απομακρυσμένο χωριό της Ελλάδας, δημιουργήθηκε με τα χρήματα τόσων φορολογουμένων.
Φυσικά έγιναν και σπατάλες και λάθη και- δυστυχώς- πολλές αρπαγές δημοσίου χρήματος. Ορισμένοι από τους διοικήσαντες τη ΔΕΗ κατηγορήθηκαν για διαφθορά, ενώ άλλοι υπήρξαν γραφικές φιγούρες σαν τον στρατηγό που από επικεφαλής του Στρατεύματος, όταν έγιναν οι εκλογές της βίας και της νοθείας το 1961, επελέγη το 1967 από την απριλιανή χούντα για να διοικήσει τη ΔΕΗ.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη, άρχισαν οι προσπάθειες ιδιωτών να πάρουν μέρος του έργου της ΔΕΗ, να παράγουν δηλ. σε δικά τους εργοστάσια ηλεκτρικό ρεύμα και να το πωλούν στη ΔΕΗ για να το διαθέτει στην κατανάλωση. Η πρώτη τέτοια απόφαση του κ. Μητσοτάκη απερρίφθη από το (δικό του!) υπουργικό συμβούλιο το 1993. Πρωταγωνιστής της αντιδράσεως στο διαβόητο σχέδιο Κυρατσάκη (από το όνομα του ιδιώτη που οργάνωνε τη δουλειά) ήταν ο κ. Γ. Σουφλιάς- που διέσωσε τη χώρα από μια πολυετή επαχθή σύμβαση.
Τα χρόνια πέρασαν και η ΔΕΗ βγήκε στο Χρηματιστήριο, έγινε πολυμετοχική εταιρεία, με το ελληνικό Δημόσιο όμως να διακρατεί το 51% των μετοχών και άρα τον έλεγχο της εταιρείας. Η κυβέρνηση Καραμανλή παρέλαβε από την κυβέρνηση Σημίτη μια κερδοφόρα επιχείρηση, η οποία σε λίγα χρόνια κατέστη ζημιογόνος...
Σήμερα, με τα όσα απεκάλυψε η σοβούσα διεθνής οικονομική κρίση αποδεικνύεται πόσο σωστή είναι η άποψη ότι βιομηχανίες στρατηγικής σημασίας για τη χώρα πρέπει να ελέγχονται τελικώς από το Δημόσιο.
Φαντασθείτε εν όψει της κρίσης η ΔΕΗ να ανήκε σε ξένους (λ.χ. σε Ιάπωνες, όπως η πολυεθνική που διοικούσε ο νυν διοικητής της ΔΕΗ). Δεν θα έκαναν καν τον κόπο να μας ανακοινώνουν τις αυξήσεις τιμών, θα το μαθαίναμε κατά την ώρα της πληρωμής.
Τουλάχιστον σήμερα έχομε την ελπίδα ότι ο «μάνατζερ» επιτέλους θα αποπεμφθεί.
[Άρθρο τού Σταύρου Π. Ψυχάρη στην εφημερίδα "Το Βήμα", 17/11/2008]
Αναρωτιέμαι τι μεσολάβησε από τότε μέχρι σήμερα και άλλαξαν γνώμη και ο αρθρογράφος και η εφημερίδα αλλά και το κανάλι στο οποίο έχουν συμφέροντα αρθρογράφος κι εφημερίδα. Μήπως, τελικά, δεν είναι και τόσο σωστή η άποψη ότι βιομηχανίες στρατηγικής σημασίας για την χώρα πρέπει να ελέγχονται από το Δημόσιο; Ή, μήπως, πρέπει να αντιμετωπίσουμε το παραπάνω άρθρο υπό το πρίσμα τού "λέμε και καμμιά μαλακία να περνάει η ώρα";
Αλλά... Τί λέω, μωρέ; Χάζεψα τελείως κι έχω τέτοιες βλακώδεις απορίες; Ξέχασα ότι εκείνη την εποχή όλοι αυτοί στήριζαν ΠαΣοΚ και Γιωργάκη ενώ τώρα ο Ανδρέας Στ. Ψυχάρης είναι βουλευτής τής Νέας Δημοκρατίας. Ε, τώρα εξηγούνται τα πάντα.
Φοβάμαι ότι μάλλον σας εκνεύρισα με τις βλακείες που σκέφτηκα σήμερα, οπότε ας σας γλυκάνω λίγο με ένα φοντανάκι: ο γυιος τού Σταύρου Ψυχάρη λέγεται Ανδρέας επειδή τον βάφτισε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Όπως βλέπετε, το ψυχαραίικο είναι από χρόνια ταγμένο να υπηρετεί την αδέσμευτη δημοσιογραφία.
Κι επειδή ένα φοντανάκι δεν είναι ποτέ αρκετό, ας κλείσω με δυο σχόλια που έχουν κάνει δυο μακαρίτες πολιτικοί περί του "αδάμαντος της δημοσιογραφίας" ονόματι Σταύρος Ψυχάρης:
- "Όταν είδα τον πολιτικό συντάκτη του Βήματος Σταύρο Ψυχάρη να συνομιλεί συνωμοτικά με τον Ευάγγελο Αβέρωφ, στο περιστύλιο της Βουλής, κατάλαβα ότι πλησιάζει το τέλος (μου)... (Γεώργιος Ράλλης)
- "Πρώτα μαθαίνει ο Ψυχάρης ποιος υπουργοποιείται και μετά ο ενδιαφερόμενος!" (Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος)
Από Cogito ergo sum
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου