Η Μέρκελ με τα... καθρεφτάκια

Η νέα επίσκεψη της Άνγκελα Μέρκελ στην Αθήνα δεν προκαλεί ρίγη ενθουσιασμού στον ελληνικό λαό. Αυτό αποτυπώνεται αβίαστα στη δημοσκόπηση της Pulse RC που δημοσίευσε χθες το «Ποντίκι».

Αποτελεί όμως μια ελπίδα για τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και την κυβέρνησή του, που εναγωνίως ψάχνουν τρόπο να υπερβούν όχι μόνο τα δραματικά αποτελέσματα από δυόμισι και πλέον χρόνια δικής τους σκληρής και καταστροφικής πολιτικής, αλλά και την πολιτική και ηθική κατρακύλα που επέφεραν το σκάνδαλο Μπαλτάκου και οι αποκαλύψεις για τα νταραβέρια...

με τους ναζιστές της Χρυσής Αυγής.

Η επίσκεψη της καγκελαρίου της Γερμανίας συνδυάζεται με την ανακοίνωση για την έκδοση ενός πενταετούς μίνι ομολόγου του ελληνικού Δημοσίου, το οποίο, εκδιδόμενο υπό την πλήρη κάλυψη των δανειστών, θα αποτελέσει την αιχμή του επικοινωνιακού βομβαρδισμού για την προβολή του... «success story No 2».

Προφανώς το περίφημο αυτό «mini bond» δεν αποτελεί... έξοδο στις «αγορές». Η έκδοσή αυτή – ίσως και ενός ακόμη παρόμοιου ομολόγου τους επόμενους μήνες – δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα, με χρέος στο 175% του ΑΕΠ της, πλήρως παραδομένη στην απόλυτη οικονομική και πολιτική εξουσία των δανειστών της, θύμα μιας βάρβαρης εσωτερικής χρεοκοπίας, είναι σε θέση να δανείζεται από τις «αγορές». (Το πώς και το γιατί θα το διαβάσετε πολύ αναλυτικά στα ρεπορτάζ που θα βρείτε στις σελίδες 20-21 και 22-23).

Όμως η επικοινωνία είναι πάντα το τελευταίο καταφύγιο όταν η πολιτική έχει αποτύχει. Στόχος, λοιπόν, να πειστούν εκατομμύρια κατεστραμμένοι και χωρίς ελπίδα πολίτες ότι ζούμε την... επιτυχία της κυβέρνησης Σαμαρά.

Επικοινωνιακός βομβαρδισμός

Επειδή κανένας κόπος δεν πάει εντελώς χαμένος και από κανέναν δεν μπορείς να στερήσεις την ελπίδα ότι μπορεί και να επιζήσει, ιδιαίτερα στην πολιτική, ο επικοινωνιακός βομβαρδισμός έχει απ’ όλα:

1 Εφάπαξ «κοινωνικό μέρισμα» από το πρωτογενές πλεόνασμα. Έτσι έχει ονομαστεί το πεντακοσάρικο συν κάτι λίγα ευρώ που η κυβέρνηση Σαμαρά μοιράζει στον σκληρό πυρήνα του κράτους και σε όσους βγάζουν μέχρι 6.000 ευρώ ετησίως, κατά το αξεπέραστο πρότυπο των πεντοχίλιαρων και δεκαχίλιαρων που μοίραζε η κυβέρνηση Καραμανλή το 2007 σε πραγματικούς και «μαϊμού» πυρόπληκτους.

Να σημειωθεί βεβαίως ότι τότε ο Καραμανλής κέρδισε τις εκλογές, αλλά τώρα τα πράγματα είναι κομμάτι πιο περίπλοκα...

2 Ο Σαμαράς ανακοινώνει... αυτοπροσώπως από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους ρυθμίσεις για τα χρέη και τα πρόστιμα από ΦΠΑ δίνοντας μια νέα έννοια στην κλασική φράση «και παιδιά θα σας κάνουμε». Όμως, αν το «κοινωνικό μέρισμα» είναι μετρητό και εν τη παλάμη, τα μέτρα για τον ΦΠΑ θα ισχύσουν από Σεπτέμβριο. Δηλαδή μετά τις εκλογές και μόνο αν το επιτρέψει η τρόικα.

3 Ήδη διαχύθηκαν φήμες για αυξήσεις μισθών σχεδόν σε ολόκληρο το Δημόσιο ύστερα από την αξιολόγηση των υπαλλήλων του, κατά το πρότυπο του Γ. Παπανδρέου και της πολιτικής απάτης που θα μείνει στην Ιστορία με το κωδικό όνομα «Λεφτά υπάρχουν». Μόνο που αυτή η εξαγγελία ανάγεται σε χρόνο ακόμη πιο μακρινό από την προηγούμενη, αφού αφορά το δεύτερο τρίμηνο του 2015 – όταν, δηλαδή, είτε η κυβέρνηση αυτή θα έχει εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας έχοντας επιβιώσει είτε θα έχει μεταβεί στα πολιτικά... θυμαράκια.

Κοινώς, η κυβέρνηση υπόσχεται κάτι που μπορεί να λειτουργεί ως διαρκής προεκλογική υπόσχεση επί έναν ολόκληρο χρόνο, αλλά θα δοθεί – και αυτή – μόνο αν, τότε, το επιτρέψουν οι δανειστές, η δημοσιονομική κατάσταση κ.λπ.

Προεκλογικές μπαλωθιές

Επειδή όμως η απαρίθμηση των προεκλογικών μπαλωθιών είναι μάλλον κουραστική, ας επιστρέψουμε στην πολιτική. Προφανές είναι ότι η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός θα παίξουν, μέχρι το στήσιμο της κάλπης, ό,τι έχουν, ό,τι μπορούν και ό,τι σκαρφιστούν.

Σε αυτό το επίπεδο η Άνγκελα Μέρκελ είναι απολύτως σύμφωνη, αφού και η επίσκεψή της στην Ελλάδα είναι κατ’ εξοχήν προεκλογική. Τα «κουκκιά» των συντηρητικών και χριστιανοδημοκρατικών κομμάτων της Ευρώπης στην κάλπη της 25ης Μαΐου αντιμετωπίζουν κίνδυνο απομείωσης και συνεπώς η στήριξη του παραπαίοντος ιδεολογικού και πολιτικού της εταίρου είναι απολύτως απαραίτητη. Η προεκλογική ανάγκη της Μέρκελ έχει δύο όψεις:

1 Από τη μια πλευρά, στο ευρωπαϊκό επίπεδο και στο εσωτερικό της Γερμανίας, είναι κατεπείγουσα η ανάγκη της να πείσει ότι το δικό της μοντέλο διαχείρισης της κρίσης όχι μόνο κράτησε την Ευρώπη όρθια, αλλά ακόμη και ένα κράτος όπως η Ελλάδα βρίσκεται ένα βήμα πριν σηκωθεί από το καναβάτσο – στο οποίο η ίδια το έριξε.

2 Από την άλλη πλευρά, στην Ελλάδα, πρέπει να μείνει πιστή σε έναν διπλό στόχο:

◆ Να εξάρει τις θυσίες και την «αντοχή» του ελληνικού λαού, δίνοντας παράλληλα τα εύσημα στην κυβέρνηση Σαμαρά για την πιστή τήρηση των εντολών της μαζί με ένα... αντίδωρο.

◆ Να μην υπονομεύσει τη δική της θέση έναντι της διαπραγμάτευσης που ενδέχεται να αρχίσει μετά τις ευρωεκλογές για τη ρύθμιση των δόσεων αποπληρωμής του ελληνικού χρέους και για τον τρόπο κάλυψης του χρηματοδοτικού κενού των επόμενων ετών.

Ως εκ τούτου θα ευλογήσει την ψευδεπίγραφη «έξοδο στις αγορές», η οποία άλλωστε αποτελεί στόχο της Γερμανίας εδώ και έναν χρόνο.

Επιπλέον θα «προσφέρει» ένα χαρτζιλίκι 100 εκατομμυρίων από τη γερμανική επενδυτική τράπεζα KfW σε σύνολο 500 προκειμένου να λειτουργήσει το Ελληνικό Αναπτυξιακό Ταμείο, το οποίο με τη σειρά του θα δανείζει μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Όποιος όμως ψάχνει το κυρίως μήνυμα των Γερμανών, δεν θα το ακούσει, πιθανότατα, από τη Μέρκελ. Το έχει ήδη ακούσει από τον υπουργό της επί των Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε: Ερωτηθείς από την «Καθημερινή» «τι θα συμβεί εάν ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει τις εκλογές», ο Σόιμπλε απάντησε ότι θα βρεθεί αντιμέτωπος με τα ίδια ερωτήματα με τα οποία βρέθηκε και ο Γ. Παπανδρέου όταν είχε μιλήσει για δημοψήφισμα. «Αν επιθυμεί κανείς παραμονή στην ευρωζώνη, θα πρέπει να τηρεί τους κανόνες».

Κατ’ ουσίαν ο Σόιμπλε προειδοποιεί ολόκληρο το πολιτικό σύστημα ότι το δίλημμα είναι απλό: «Πλήρης υποταγή ή εκτός ευρώ». Όλα τα υπόλοιπα που θα ακούσουμε, είναι απλώς η γαρνιτούρα.

Σταύρος Χριστακόπουλος από το Ποντίκι