Υπόσχεται ο Σαμαράς τη Νέα Ελλάδα. Τίποτε δεν είναι τυχαίο. Η Εθνική Οργάνωσις Νεολαίας (ΕΟΝ ή Ε.Ο.Ν.) ήταν κυβερνητική οργάνωση νέων που ιδρύθηκε από το καθεστώς του Μεταξά το 1936. Ο ύμνος της ΕΟΝ αναφερόταν στην πατρίδα, την ιστορία της, τον Κυβερνήτη αναφερόμενος στον Μεταξά (σήμερα στον Σαμαρά), στο Βασιλιά (σήμερα θα αναφερόταν στην Queen Angela Dorothea) και παρότρυνε...
για μια νέα Ελλάδα.
Στην γλυκειά μας την Πατρίδα
την τρανή κι ηρωική
σ’ είσαι πάντοτε η ελπίδα Νεολαία Ελληνική.
Την ολόθερμη ψυχή σου
εθνική φωτίζει αυγή
κι ο Μεγάλος Κυβερνήτης πάντα εμπρός θα σ’ οδηγεί.
Εμπρός για μιαν Ελλάδα νέα,
εμπρός, μ’ ελληνική καρδιά,
εμπρός, περήφανα, γενναία,
ναι, της Ελλάδος τα παιδιά.
Εμπρός, η δόξα η παληά μας
να ξαναζήση είναι καιρός
με τον μεγάλο Βασιληά μας,
εμπρός, πάντοτε εμπρός!
Στίχοι: Σ. Π. Μεταξά, Μουσική: Αχ. Παπαδημητρίου
Οι εκτροπές πολιτευμάτων δεν ανακοινώνονται. Γίνονται. Και η υπόθεση Μπαλτάκου είναι μόνο ένα μέρος της προσπάθειας συστηματικής εκτροπής του πολιτεύματος, η οποία σε μεγάλο βαθμό έχει ήδη επιτευχθεί. Αυτό που, κυρίως, διαπιστώνεται από τις διάφορες δικαιολογίες Μπαλτάκου είναι ότι λειτουργούσε κατ’ εντολήν και πλήρη γνώση του πρωθυπουργού της χώρας, έχοντας μάλιστα λάβει και «λευκή επιταγή» σχετικά με τον τρόπο που θα διαχειριζόταν τη χρήση της «Χρυσής Αυγής» ως παρακρατικό και παραστρατιωτικό μηχανισμό της συγκυβέρνησης.
Η σούπα κινδύνεψε να χαλάσει όταν οι χρυσαυγίτες ζαλίστηκαν από τα ποσοστά τους, κυριεύτηκαν από την αλαζονεία της εκλογικής τους δύναμης και –ας μην κοροϊδευόμαστε – της αποδοχής τους από σημαντικό μέρος της ελληνικής κοινωνίας, με αποτέλεσμα να μη δέχονται πλέον το ρόλο του κομπάρσου στη συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ.
Όπως η Ιερουσαλήμ είναι γεμάτη από τρελαμένους αμερικανούς τουρίστες που κυκλοφορούν με χιτώνα επειδή ξαφνικά «ένιωσαν» ότι ο Ιησούς μπήκε μέσα τους, έτσι και οι χρυσαυγίτες θεώρησαν ότι η μοίρα κάλεσε το εκμηδενισμό IQ τους να καθαρίσει την Ελλάδα από όσους δεν πίστευαν ότι είναι απόγονοι του Δία.
Ο Μπαλτάκος ήταν απλά ένας μόνο από τους συνδέσμους μεταξύ της συγκυβέρνησης και του παρακράτους. Με κάθε επισημότητα. Και αναφέρω πάντα τη «συγκυβέρνηση» επειδή ο Μπαλτάκος δεν ήταν γ.γ. της ΝΔ, αλλά συνολικά της κυβέρνησης καθώς δεν υπάρχει μέχρι σήμερα κάποιο στοιχείο που να αμφισβητεί το γεγονός πως ήταν αποδεκτός και από τους τρεις ετέρους της τότε συγκυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, του Ιουνίου του 2012.
Η ΔΗΜΑΡ δεν αποχώρησε από τη συγκυβέρνηση λόγω Μπαλτάκου, ούτε άφησε να εννοηθεί ποτέ κάτι τέτοιο. Και όμως γνώριζαν τον πολλαπλώς δηλωμένο αντικομουνισμό του Μπαλτάκου. Ακόμη και σήμερα, λοιπόν, όταν ο Φώτης Κουβέλης και ο Ευάγγελος Βενιζέλος καταγγέλλουν τον Μπαλτάκο, είναι προφανές ότι δεν το κάνουν με την ειλικρίνεια της πρότερης άγνοιας, αλλά με την υποκρισία στην οποία τους υποχρεώνει η αποκάλυψη του video.
Ο Φώτης Κουβέλης έπαιξε το ρόλο του στη συγκυβέρνηση μέχρι να οριστικοποιηθεί η κατάσταση των μνημονίων. Τόσο τον χρειάζονταν, τόσο έμεινε. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, όμως, δεν έπαψε λεπτό να δίνει το άλλοθι του συνταγματολόγου, σε κάθε παραβίαση του Συντάγματος, στην κατάργηση όλων των αρχών και των στοιχείων πού καθιστούν ένα πολίτευμα δημοκρατικό, στην αχρήστευση κάθε ουσιαστικού λόγου ύπαρξης και λειτουργίας της Βουλής.
Πολιτικά, λοιπόν, η εκτροπή του πολιτεύματος εξελισσόταν ομαλότατα δίχως καμία ουσιαστική κοινωνική αντίδραση και, κυρίως, δίχως να χρειαστεί επισήμως να «εκτεθούμε διεθνώς» από αδιάκριτες πραξικοπηματικές πρακτικές όπως π.χ. οι προφητείες του Θεόδωρου Παγκάλου σύμφωνα με τις οποίες «αν δεν ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο θα χρειαστεί η επέμβαση του στρατού και των τανκς για να προστατεύσουν τις τράπεζες». Η μόνιμη απουσία του πρωθυπουργού από τη Βουλή, αρκούσε για να γίνει κατανοητό ότι κάπου αλλού γεννιόταν η πολιτική πραγματικότητα.
Ταυτόχρονα με τις πολιτικές ενέργειες, το Νέο Καθεστώς είχε βάλει τις επίσημες δυνάμεις ασφαλείας του συνεπικουρούμενες, συνεργαζόμενες και κάποιες φορές καθοδηγούμενες από τη «Χρυσή Αυγή» να σπέρνουν το φόβο και να δημιουργούν δεκάδες αιματοκυλισμένα και χημικοψεκασμένα θύματα που λειτουργούσαν ως παράδειγμα προς αποφυγήν για κάποιον που ξαφνικά ένιωθε την ανάγκη να βγει στο δρόμο. Πάντως αυτό, σίγουρα δε μπορεί να εκληφθεί ως άλλοθι για τη σιωπή και την απραξία της κοινωνίας.
Τι συμβαίνει, όμως σήμερα; Σήμερα, αγαπημένοι φίλοι, δε συμβαίνει τίποτα. Η ζωή συνεχίζεται, ο αντικομουνισμός παραμένει σημαία της κυβέρνησης, η Δικαιοσύνη δεν παρεμβαίνει για να εξετάσει τις σχέσεις και τη συνεργασία κυβέρνησης – παρακρατικών, ο διχαστικός λόγος του πρωθυπουργού, των υπουργών του και των επικοινωνιακών λακέδων του συνεχίζεται με ρυθμό ίδιο με εκείνον πριν την αποκάλυψη του video και εμείς, ο κόσμος, οι πολίτες, είμαστε σπίτια μας ελπίζοντας να ενταχθούμε στην επόμενη ομάδα που θα δεχθεί ως επίδομα ανοχής και σιωπηλής υποστήριξης το ποσό των 500 ευρώ. Λένε ότι η ελευθερία, η αξιοπρέπεια και η Δημοκρατία είναι έννοιες πολύτιμες και ακριβές, αλλά καταστήσαμε με τη στάση μας σαφές ότι τα 500 ευρώ είναι πολυτιμότερα.
Έγραψε ο ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου