Η δυσαρέσκεια του Βερολίνου για τον Αντώνη Σαμαρά και τα σενάρια για την επόμενη μέρα

Δυσαρεστημένο φέρεται το Βερολίνο με τον Αντώνη Σαμαρά, για τον οποίο ανησυχούν ότι «ξανακυλά» στον λαϊκισμό. Δεν σκοπεύουν να τον αμφισβητήσουν δημόσια, προετοιμάζουν ωστόσο τα σενάρια για την επόμενη μέρα, κάποια από τα οποία περιλαμβάνουν και το όνομα Μητσοτάκη.

 Έντονος προβληματισμός και δυσαρέσκεια για τον Αντώνη Σαμαρά εκφράζεται στο Βερολίνο το τελευταίο διάστημα, σύμφωνα με...

πληροφορίες, αν και δεν υπάρχει θέμα δημόσιας αμφισβήτησης του, ούτε ρήξης φυσικά με την κυβέρνηση.

«Αν στη ζυγαριά υπάρχει από τη μία ο Τσίπρας και από την άλλη ο Σαμαράς, η επιλογή είναι αυτονόητη» επισημαίνει στο TPP πολιτικός αναλυτής γερμανικής εφημερίδας.

Αν και ο έλληνας πρωθυπουργός έκανε στροφή 180 μοιρών, περνώντας από το αντιμνημονιακό στρατόπεδο στην αυλή του Βερολίνου, οι Γερμανοί δεν έπαψαν να ζητούν χειροπιαστές αποδείξεις για τη «συμμόρφωσή» του, τις οποίες μέχρι και σήμερα, όμως, δεν θεωρούν ικανοποιητικές.

Παρέμενε πάντα καχυποψία, καθώς ποτέ δεν πείστηκαν εντελώς ότι ο Α.Σαμαράς μεταμορφώθηκε τόσο σύντομα από «λαϊκιστής» στον «μεταρρυθμιστή» που του ζητούσαν να γίνει.

Η συμφωνία και τα «ναι σε όλα» ωστόσο, τους ήταν αρκετά την πρώτη περίοδο. Σήμερα θέλουν κάτι παραπάνω ή τουλάχιστον αυτό επικαλούνται προσχηματικά, αφού ο επιδιωκόμενος στόχος τους είναι η συνεχής επιτήρηση. Το πρόσχημα λοιπόν είναι οι περισσότερες «μεταρρυθμίσεις», για τις οποίες ο πρωθυπουργός δεν εμφανίζεται όσο πρόθυμος θα επιθυμούσαν.

Εδώ και λίγο καιρό, αξιωματούχοι σχολιάζουν, ατύπως πάντα, ότι «ο Α. Σαμαράς δεν είναι ο μεταρρυθμιστής που θα ήθελαν». Η παροχολογία και το μοίρασμα του πλεονάσματος πριν αυτό πιστοποιηθεί, έχει ενοχλήσει και έχει κάνει αρκετούς να μιλάνε για νεποτισμό, ρουσφέτια και συναλλαγή καθώς και για πελατειακή αντίληψη.

Όλα αυτά δηλαδή που θεωρούν ότι φταίνε για την κατάσταση της Ελλάδας. Είναι χαρακτηριστικά και κάποια αρνητικά δημοσιεύματα που εμφανίστηκαν πριν από λίγο καιρό σε γερμανικά ΜΜΕ, με αφορμή και το διορισμό του πρώην υπουργού Οικονομικών, Γιάννη Παπαθανασίου, στα ΕΛΠΕ.

Δημοσιεύματα όπως αυτό της Handelsblatt http://www.handelsblatt.com/politik/international/griechische-vetternwirtschaft-die-rueckkehr-des-schuldenministers/9558136.html που μιλά για ελληνικό νεποτισμό, άποψη που συμμερίζονται πολλοί στη Γερμανία.

«Δεν υπάρχει φυσικά καμία περίπτωση να μην στηρίξουν την κυβέρνηση. Προετοιμάζονται όμως και για το plan B» αναφέρει γερμανός δημοσιογράφος. «Μέχρι τις ευρωεκλογές δεν θα εκφράσουν δημοσίως καμία δυσαρέσκεια. Άλλο τι συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες. Υπάρχει όμως μία κατανόηση και δεν πρόκειται να πιέσουν δημοσίως μέχρι τις 25 Μαΐου. Οι μεταρρυθμίσεις θα χρησιμοποιηθούν ως μοχλός, ώστε η Ελλάδα να παραμείνει υπό τον απόλυτο έλεγχο του Βερολίνου».

Το plan B, για το οποίο προετοιμάζονται, είναι η προσέγγιση του ΣΥΡΙΖΑ. Σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, ο νέος γερμανός πρέσβης, μετά από σύντομη και ανεπίσημη συνομιλία που είχε με τον Αλέξη Τσίπρα, στο πλαίσιο της πρόσφατης επίσκεψης του γερμανού προέδρου στην Αθήνα, δήλωνε ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ του ανέφερε πως πρέπει να βρεθεί τρόπος συμβίωσης.

Αξίζει επίσης ίσως να σημειωθεί ότι την ώρα που οι μετοχές του Α. Σαμαρά στο Βερολίνο πέφτουν, ανεβαίνουν οι μετοχές της οικογένειας Μητσοτάκη –οι οποίες για να είμαστε ακριβείς, ήταν πάντα ψηλά. Οι πολιτικοί της οικογένειας Μητσοτάκη ήταν πάντα οι αγαπημένοι, όχι μόνο της γερμανικής πρεσβείας, αλλά και της γερμανικής ελίτ –πολιτικής και οικονομικής και αυτό δεν αφορά μόνο τις στενές σχέσεις με τη Siemens και το κυβερνητικό χριστιανοδημοκρατικό κόμμα CDU. Εδώ υπάρχει φυσικά η αντίφαση μεταξύ της εκτίμησης που έχουν οι Γερμανοί για το όνομα Μητσοτάκη και της απέχθειας που δηλώνουν για τον νεποτισμό, τον οποίο χρεώνουν στον Α. Σαμαρά.

Σε κάποιους κύκλους, πάντως, παρασκηνιακά, έχει αρχίσει να συζητιέται το σενάριο μιας συμμαχίας Μητσοτάκη και φιλελεύθερων της Ν.Δ μαζί με στελέχη του λεγόμενου εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ, την κεντροαριστερά και όποιους ακόμα πρόθυμους βρεθούν διαθέσιμοι. Το σενάριο αυτό πάντως, που συζητιέται τώρα για την επόμενη μέρα, μετά την κυβέρνηση Σαμαρά δηλαδή, δεν είναι και τόσο καινούργιο.

Είχε ξανακουστεί αρκετά χρόνια πίσω, πριν ακόμα ξεσπάσει η κρίση, επί κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή. Το σχέδιο αυτό υποτίθεται ότι θα ενθάρρυνε την ένωση των εκσυγχρονιστικών πλευρών των δύο κομμάτων, που θα αποσχίζονταν από τα λαϊκίστικα κόμματά τους για να προωθήσουν εισαγόμενες «μεταρρυθμίσεις», αλλά τότε δεν προχώρησε. Σήμερα κάποιοι σκέφτονται να το ξαναβγάλουν από τη ναφθαλίνη.

Της Βασιλικής Σιούτη από ThePressProject