Οι (επι)πλέοντες

Ελέγχεται ο κ. Παπακωνσταντίνου για τη Λίστα Λαγκάρντ, (αν εν τέλει δεν τη γλυτώσει), ελέγχεται για αμέλεια και πείραγμα, και δεν ελέγχεται ο κ. Βενιζέλος! Γιατί; Μη δεν είχε τη Λίστα Λαγκάρντ επί μήνες σπίτι του; Δεν είναι αυτό (μια πονηρούτσικη) αμέλεια; Και κατά πόσον είναι βέβαιος ο ιερέας της ενορίας του πολυπράγμονος πολιτικού ότι ο Μπενύτο άφησε τη Λίστα απείραχτη να περιέχει ό,τι πολύτιμον περιείχε.

Ελέγχεται ο Γιωργάκης για τις εκατοντάδες ΜΚΟ που έμαθαν να πετούν κάτω απ’ τις φτερούγες του και δεν ελέγχεται η κυρία Μπακογιάννη. Γιατί; Ελέγχεται ο Γιωργάκης για δεκάδες εκατομμύρια ευρώ που σπρώχθηκαν στις ΜΚΟ, και δεν ελέγχεται η κυρία Μπακογιάννη για υπέρδιπλα ποσά που επίσης σπρώχθηκαν στις ΜΚΟ επί των ημερών της. Γιατί;

Είναι στη μπουζού ο Ακης, αλλά όλοι οι υπουργοί που συνυπέγραφαν τα αίσχη του, σφυρίζουν αδιάφορα...

τη μελωδία της ευτυχίας! Γιατί;

Επί των ημερών του κ. Σημίτη έγινε της μουρλής, της μίζας, της Ζήμενς, της δημιουργικής λογιστικής, των Ολυμπιακών Αγώνων, του Τσουκάτου, του Χρηματιστηρίου, των τοξικών ομολόγων, και ο κ. Σημίτης περιφέρεται σαν αθώος καλωσυνάτος γερούλης από ομιλίες για τον καιρό στις offshore σε εκδηλώσεις των 58, λες και η Ελλάδα ίπταται πάνω σε ροζ συννεφάκια μαλθακίας, λες και όλοι έχουμε πάθει μαλάκυνση του εγκεφάλου.

Πέρασαν δέκα χρόνια από τους Ολυμπιακούς Αγώνες και απολογισμός (με όλα όσα κάτι τέτοιο θα σήμαινε) δεν έχει ακόμα γίνει. Ούτε για τα εκατομμύρια που ντομπαρίσθηκαν κι έγιναν δισεκατομμύρια, ούτε για τη διαχείρισή τους απ’ την κυρία Αγγελοπούλου. Πέρασαν περίπου είκοσι χρόνια απ’ τη Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα (ενδιαφέροντος Βενιζέλου κι αυτή) και ουδείς απολογισμός έχει επίσης περαιωθεί.

Eλεγε ο κ. Σαμαράς ότι θα κάνει «μία και μόνη εξεταστική επιτροπή για το πώς μπήκαμε σε Μνημόνιο», είπε - ξείπε και τώρα πάμε από Μνημόνιο σε Μνημόνιο. Είπαν ομοθυμαδόν οι Σαμαροβενιζέλοι ότι το χαράτσι θα ’ναι εφάπαξ και θα μας μείνει για τον αιώνα τον άπαντα, αν δεν αλλάξουν τα πράγματα. Λέει ο κ. Στουρνάρας «θα κάνω ό,τι λέει ο ΟΟΣΑ» και δεν τον φτύνουν οι βρύσες της επικράτειας, να μη βρίσκει νερό να πιει. Μας βυζαίνει το αίμα απ’ τον λαιμό σαν βδέλλα η Τρόικα και τη θαυμάζει ο κ. Γεωργιάδης, όστις βρίσκει και τον καρκίνο για τις μάζες, συμπαθητικόν, έστω και στα πρώτα στάδια. Εχει κάνει τις κουταμάρες (πλην όμως θανάσιμες) εργόχειρο ο κ. Θεοχάρης κι εμείς το στρώνουμε στο τραπέζι μας κάτω απ’ τα άδεια πιάτα, χωρίς να κουνιέται φύλλο.

Πήγε να τεμαχίσει το Ελληνικό ο κ. Σημίτης, εξαγριώθηκε ο κ. Καραμανλής. Μετά πήγε να το τεμαχίσει ο ίδιος, δεν πρόλαβε, δεν πρόλαβε ούτε ο Γιωργάκης, τώρα το τεμαχίζει ο κ. Σαμαράς. Σκοινί κορδόνι πάει απ’ τον έναν στον άλλον η καταστροφή.

Η κρίση δανεισμού που έγινε κρίση χρέους, που έγινε Μνημόνιο, που έγινε υποτέλεια, που έγινε ανασκολοπισμός του κόσμου της εργασίας, που έγινε διαρκής δανεισμός, που ξεπάτωσε την αγορά, που διέλυσε τον κοινωνικό ιστό και μας έφθασε αγεληδόν στην κατάθλιψη, τις αυτοκτονίες, την απελπισία -

- κι όμως, η ίδια αλητεία τραγουδάει ακόμα. Οι ίδιοι άνθρωποι, το ίδιο πολιτικό προσωπικό, τα ίδια κόμματα, όλοι αυτοί που έλεγαν κάθε φορά που έπαιρναν νέα μέτρα ότι δεν θα πάρουν άλλα, εξακολουθούν να παίρνουν και νέα μέτρα. Κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα σε έναν καταραμένο χορό χωρίς τελειωμό.

Πώς γίνεται (ρητορικό το ερώτημα, όλοι γνωρίζουμε την απάντηση) και επιπλέουν αυτοί οι τύποι ενώ η Ελλάδα καραβοτσακίζεται; Σε τι είδους κενό αέρος ανεμοπτερίζονται, ενώ από κάτω τους το καράβι που κυβερνούν σκυλοπνίγεται; Εχουμε συνηθίσει στην ιδέα ότι πρόκειται για μιαν ιερά-ομερτά-offshore, με την οποίαν δεν μπορούμε να βγάλουμε άκρη στο ποιος, πού, πόσα, πώς, πότε; Οι τύποι αυτοί δεν είναι τίποτε περισσότερο από σοβαροφανή ανδρείκελα των πραγματικών επικυρίαρχων του συστήματος - αυτό και μόνον είναι! Και μας βρίζουν κι από πάνω για λαϊκιστές, αυτοί! οι πιο φθηνοί και ξεπουλημένοι δημαγωγοί.

Τι είναι η κυρία Αννα Μισέλ Ασημακοπούλου ή ο κ. Κεδίκογλου κι αφήνουν υπαινιγμούς για τρομοκρατία ή ανθελληνισμό εναντίον τον ΣΥΡΙΖΑ κι όποιας άλλης πολιτικής δύναμης πάει να ελέγξει τα έργα τους; Τι νομίζουν αυτοί και οι υπερασπιστές τους στα ΜΜΕ, τα παπαγαλάκια, όταν ισχυρίζονται ότι η κόπρος του Αυγείου είναι το success story και η ειμαρμένη της χώρας - τι νομίζουν; ότι χορταίνει το υποσιτισμένο παιδί, ότι δεν αλωνίζει η Τρόικα και δεν αλέθει η Μέρκελ και την τελευταία μας ικμάδα;

Oμως, επειδή όλοι που είναι σαν αυτούς, την έχουν έως τώρα γλιτώσει (πλην ευάριθμων εξαιρέσεων - κι αυτών για να τη γλυτώσουν άλλοι) - επειδή λοιπόν βλέπουν οι εν λόγω γνωστοί άγνωστοι να την έχει γλυτώσει έως τώρα η αλυσίδα του κακού που αλυσόδεσε την Ελλάδα, πιστεύουν ότι θα τη γλυτώσουν κι αυτοί, και συνεχίζουν τα ίδια έργα.

Αν τη γλυτώσουν αυτοί, δεν θα τη γλυτώσει η Ελλάδα.

Οπως δεν τη γλύτωσε και η Ουκρανία - πιστεύετε ότι είναι μεγάλες πια οι διαφορές; Στα 400 € μηνιάτικο εμείς, στα 300 € η Ουκρανία. Ευρώπη εμείς, Ευρώπη η Ουκρανία, τουλάχιστον το μέρος της εκείνο που ελέγχουν οι φασίστες. ΔΝΤ εμείς, ΔΝΤ και η Ουκρανία.

Η Ουκρανία διήνυσε μια σαφή πορεία που δικαιώνει τα δημοκρατικά ιδανικά της Δύσης (που της έφτιαξε τον οδικό χάρτη): από τους ολιγάρχες στη μαφία κι απ’ τη μαφία στον φασισμό. Εμείς στον φασισμό δεν έχουμε  φθάσει ακόμα, παρ’ ότι υπακούμε στην ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη πολιτική που μας υπαγορεύεται, αλλά από ολιγαρχία - διαπλοκή - μαφία - ομερτά, να φάνε και οι κότες.

Ούτε στον διαμελισμό έχουμε φθάσει, αλλά σ’ αυτόν και τον πόλεμο μπορούμε να φθάσουμε όλοι μαζί, Ελλάδα, Κύπρος, Ουκρανία, Τουρκία, όλοι μπορούμε να γίνουμε κομμάτια όπως η Γιουγκοσλαβία για του «αφέντη το ψωμί» - θέμα χρόνου είναι...

email: stathis@enikos.gr

 

Του Στάθη από enikos