Ιστορίες για κυνηγούς και ζώα

Μια φορά και ένα καιρό, στο δάσος υπήρχε μεγάλη αναστάτωση μεταξύ των ζώων. Είχαν έλθει κυνηγοί και θα άρχιζαν το αγαπημένο τους χόμπι.

Μπροστά σε αυτό το γεγονός, ο λύκος η αλεπού και το τσακάλι, ανέλαβαν να συναντήσουν τους κυνηγούς και να διαπραγματευτούν τον αριθμό των θηραμάτων. 

Οι κυνηγοί είπαν στους εκπροσώπους των ζώων «Αν δε μας ενοχλείτε και δε μας βουτάτε αυτά που θα πιάνουμε, εσάς, δε θα σας πειράξουμε. Θα πρέπει επίσης να πείσετε και τα υπόλοιπα να μην αντιδράσουν και...

πως ότι κάνουμε, στο τέλος θα τα ωφελήσει.».

Μαζί με τους κυνηγούς, ήλθαν και οι φίλοι τους οι ξυλοκόποι και οι γαιοκτήμονες. Όλοι ήθελαν να πάρουν από κάτι. Οι εκπρόσωποι των ζώων ζήτησαν από αυτούς «Εντάξει, πάρτε όσο κομμάτι νομίζετε, αλλά αφήστε να ζήσουν και τα ζώα». Συμφώνησαν οι φίλοι των κυνηγών με τον όρο, όσο είναι εκεί, να μη τους ενοχλεί κανείς.

Τα ζώα είχαν χωριστεί σε διάφορες ομάδες, άλλα τα είχαν με τα άγρια που τους έκαναν τη ζωή δύσκολη και έλεγαν «Μακάρι να σκοτώσουν αυτά και να τη γλυτώσουμε εμείς». Άλλα έλεγαν «Μαζευτήκαμε πολλοί και λιγοστεύει η τροφή, ας κρυφτούμε εμείς και ας σκοτώσουν τα άλλα». Άλλα δεν έλεγαν κακίες για τα υπόλοιπα ζώα, και αφού κρύφτηκαν για να μη τα σκοτώσουν μονολογούσαν «Ας κάνουν ότι κάνουν, κάποια στιγμή θα φύγουν…». Πολλές σκέψεις απασχολούσαν τα ζώα αλλά δεν κατάφεραν να μονιάσουν μεταξύ τους. Τα περισσότερα κοίταγαν το συμφέρον τους και απλά περίμεναν να έλθει η στιγμή που θα τελειώσει το μαρτύριό τους.

Οι κυνηγοί και οι φίλοι τους έφευγαν για λίγο ώστε να προμηθευτούν τρόφιμα και εξοπλισμό αλλά σύντομα ξαναγύριζαν, το δάσος τους έφερνε αρκετό κέρδος ώστε να το αφήσουν. Αφού πέρασε κάποιο μεγάλο διάστημα, οι κυνηγοί  είδαν ότι τα ζώα είχαν αρχίσει να κρύβονται και αποφάσισαν να μαζέψουν τα πράγματά τους και να κάνουν ότι φεύγουν, οι άλλοι έμειναν.

Οι εκπρόσωποι των ζώων έτρεξαν να ενημερώσουν τα άλλα ζώα ότι τελειώνουν τα βάσανά τους. Άρχισαν να διαλαλούν «Φεύγουν οι κυνηγοί και θα είμαστε καλύτερα, σας το λέγαμε και δε μας πιστεύατε». Δειλά δειλά άρχισαν να τους πιστεύουν αρκετά από τα ζώα και ευτυχώς, όχι όλα!

Πλησίαζε ο καιρός που οι κυνηγοί δε θα ήταν πια στο δάσος και μέσα στη χαρά, πολλά από τα ζώα δεν ασχολήθηκαν με τα δόκανα που έστηναν επιμελώς κρυμμένα. Το δάσος έχει ακόμα πολλά να δώσει και τα ζώα δεν έχουν μάθει -μέχρι στιγμής- να αντιδρούν.

Από Ούτε λόγος