Βρισκόμαστε στην πόλη Τροία του Μίσιγκαν των ΗΠΑ, το 2009 και λίγο μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης. Στο πλαίσιο των περικοπών των δημοσίων δαπανών που έκανε η διοίκηση της περιοχής και μετά από καταψήφιση πακέτου φόρων από τους πολίτες, αποφάσισε το κλείσιμο της βιβλιοθήκης της πόλης.
Ελέω οικονομικής κρίσης, αποφασίστηκε πως η βιβλιοθήκη είναι πολυτέλεια για τους κατοίκους της κοινότητας. Αυτό που κατάφεραν αρχικά κάποιοι από το περίπου 70% που υπολογίζονταν οι υποστηρικτές της βιβλιοθήκης, ήταν...
Αμέσως, εκτός από την επιτροπή των κατοίκων που υπερασπιζόταν τη διάσωση της βιβλιοθήκης, εμφανίστηκε μια επιτροπή ονόματι Safeguarding American Families, η οποία τάχθηκε υπέρ του κλεισίματος της βιβλιοθήκης. Όπως υποστήριζε, σκόπευε να κάνει ένα μεγάλο πάρτυ κατά το οποίο θα έκαιγε όλα τα βιβλία. Τύπωσε αφίσες, πλήρωσε διαφημίσεις, έφτιαξε μπλογκς και ιστοσελίδες που να υποστηρίζουν το κλείσιμο της βιβλιοθήκης. Μέχρι και μπάντα ανακοίνωσε πως έκλεισε για να διοργανώσει το πάρτυ… φωτιά!
Τον Αύγουστο του 2011, λίγο πριν το δημοψήφισμα, η νοσηρή και άρρωστη “επιτροπή” που θα έκαιγε τα βιβλία μετα μουσικής, αποκαλύφθηκε μέσω των ιστοσελίδων της. Εξηγώντας το λόγο που σκάρωσε τη φάρσα της καύσης των βιβλίων, τόνισε πως “μια ψήφος κατά της βιβλιοθήκης είναι σαν να ψηφίζεις να καούν τα βιβλία”. Η… τρολιά τους ωστόσο, ελάχιστα πείραξε τους κατοίκους, τους οποίους στο μεταξύ η πρωτοβουλία είχε καταφέρει να ευαισθητοποιήσει.
Έτσι, όταν πλέον ήρθε η ώρα του δημοψηφίσματος, το 58% (καμία σχέση με της Ελιάς) της κοινής γνώμης στήριξε με την ψήφο του τη διάσωση της βιβλιοθήκης.
Η κοινωνία των πολιτών είχε νικήσει την κοινωνία των αγορών. Άλλωστε, πολίτης που δεν είναι ενεργός, δεν έχει δικαίωμα να λέγεται πολίτης.
Ελέω οικονομικής κρίσης, αποφασίστηκε πως η βιβλιοθήκη είναι πολυτέλεια για τους κατοίκους της κοινότητας. Αυτό που κατάφεραν αρχικά κάποιοι από το περίπου 70% που υπολογίζονταν οι υποστηρικτές της βιβλιοθήκης, ήταν...
να την κρατήσουν ανοικτή εως αποθήκη ως το 2011. Τότε, αποφασίστηκε να διενεργηθεί δημοψήφισμο κατά τον Αύγουστο, για να αποφασιστεί το οριστικό κλείσιμό της.
Το κόμμα του Τσαγιού έκανε ότι μπορούσε για να κλείσει η βιβλιοθήκη, αφού αν έμενε ανοικτή θα έπρεπε να υπάρξει αύξηση στη φορολογία της τάξης του 0,7%, με ότι αυτό συνεπάγεται για τις επιχειρήσεις τους. Τότε οι ενεργοί πολίτες κατάλαβαν μάλλον πως τα μόνα σίγουρα πράγματα στη ζωή είναι ο φόρος και ο θάνατος, κι έτσι αποφάσισαν να κάνουν κάτι για την διατήρηση της δημοτικής τους βιβλιοθήκης.
Αμέσως, εκτός από την επιτροπή των κατοίκων που υπερασπιζόταν τη διάσωση της βιβλιοθήκης, εμφανίστηκε μια επιτροπή ονόματι Safeguarding American Families, η οποία τάχθηκε υπέρ του κλεισίματος της βιβλιοθήκης. Όπως υποστήριζε, σκόπευε να κάνει ένα μεγάλο πάρτυ κατά το οποίο θα έκαιγε όλα τα βιβλία. Τύπωσε αφίσες, πλήρωσε διαφημίσεις, έφτιαξε μπλογκς και ιστοσελίδες που να υποστηρίζουν το κλείσιμο της βιβλιοθήκης. Μέχρι και μπάντα ανακοίνωσε πως έκλεισε για να διοργανώσει το πάρτυ… φωτιά!
Τον Αύγουστο του 2011, λίγο πριν το δημοψήφισμα, η νοσηρή και άρρωστη “επιτροπή” που θα έκαιγε τα βιβλία μετα μουσικής, αποκαλύφθηκε μέσω των ιστοσελίδων της. Εξηγώντας το λόγο που σκάρωσε τη φάρσα της καύσης των βιβλίων, τόνισε πως “μια ψήφος κατά της βιβλιοθήκης είναι σαν να ψηφίζεις να καούν τα βιβλία”. Η… τρολιά τους ωστόσο, ελάχιστα πείραξε τους κατοίκους, τους οποίους στο μεταξύ η πρωτοβουλία είχε καταφέρει να ευαισθητοποιήσει.
Έτσι, όταν πλέον ήρθε η ώρα του δημοψηφίσματος, το 58% (καμία σχέση με της Ελιάς) της κοινής γνώμης στήριξε με την ψήφο του τη διάσωση της βιβλιοθήκης.
Η κοινωνία των πολιτών είχε νικήσει την κοινωνία των αγορών. Άλλωστε, πολίτης που δεν είναι ενεργός, δεν έχει δικαίωμα να λέγεται πολίτης.
(Όσο τυχαία βρήκα την παραπάνω φωτογραφία, άλλο τόσο διδακτική αποδείχτηκε. Βέβαια, στην Ελλάδα δεν θα μπορούσαμε ποτέ να οργανωθούμε για τη σωτηρία μιας βιβλιοθήκης. Τα βαριόμαστε τα βιβλία άλλωστε. Θα μπορούσαμε όμως να το κάνουμε για το σπίτι ενός γείτονα που το παίρνει η τράπεζα.)
Από Ρεμπελίσκος
Από Ρεμπελίσκος
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου