Μια μοναδική ιστορία, που θα μείνει ως μαθητικός θρύλος στην Κοζάνη!
Ένα πρωτοφανές περιστατικό συνέβη κατά τη διάρκεια της 7ημερης σχολικής εκδρομής των μαθητών του 1ου Γενικού Ενιαίου Λυκείου Κοζάνης, η οποία πραγματοποιήθηκε πριν από μερικές ημέρες, σύμφωνα με τοπικά μέσα. Μαθητής της 3ης Λυκείου τιμωρήθηκε με απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων με στέρηση του δικαιώματος συμμετοχής στην εκδρομή, με το αιτιολογικό πως επέμενε στη συνέχιση της κατάληψης. Ο μαθητής μετέβη μόνος του στη Ρώμη προορισμό της εκδρομής για να βρει συμμαθητές και φίλους. Η διεύθυνση του σχολείου έδωσε εντολή ο μαθητής να μετέχει σε καμία από...
τις εκδρομές με συνέπεια να πληρώνει μόνος του τις μετακινήσεις. Κατά την επιστροφή τον άφησαν να βρει μόνος του το δρόμο της επιστροφής από την Ιταλία.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες του Kozanimedia, τις οποίες επιβεβαίωσε, σύμφωνα με το μέσο, και η ίδια η διεύθυνση του εν λόγω Λυκείου, από τον περασμένο Νοέμβριο, μαθητής της 3ης τάξης τιμωρήθηκε με απόφαση (λευκό ψήφισε μια καθηγήτρια) του Συλλόγου Διδασκόντων με στέρηση του δικαιώματος συμμετοχής στην εκδρομή, με το αιτιολογικό πως επέμενε στη συνέχιση της κατάληψης, αλλά και πως είχε «προβληματική συμπεριφορά», σύμφωνα και με τα όσα ανέφερε η διευθύντρια του 1ου ΓΕΛ Θεοδώρα Μουστάκα. Στην ερώτησή για ποιο λόγο επιβλήθηκε η εν λόγω ποινή και όχι μια αποβολή, για παράδειγμα, η ίδια απάντησε πως ο εν λόγω μαθητής είχε συλληφθεί με ποτό στην περυσινή εκδρομή, ενώ εάν είχε αποβληθεί, τότε θα κινδύνευε να χάσει τη χρονιά λόγω απουσιών.
Το Kozanimedia επικοινώνησε με δικηγόρο, όπως αναφέρει, ο οποίος σημείωσε πως υπάρχει ζήτημα νομιμότητας της εν λόγω ποινής στέρησης μαθητή από το δικαίωμα συμμετοχής στην εκδρομή, επικαλούμενος τον Νόμο 104/1979. Μάλιστα, η οικογένεια του εν λόγω μαθητή έχει επιλέξει τη δικαστική οδό, για την εν λόγω τιμωρία.
Όταν έφτασε η ώρα της εκδρομής, τα λεωφορεία ξεκίνησαν από την Κοζάνη, για την Ιταλία, χωρίς τον συγκεκριμένο μαθητή, ο οποίος, ωστόσο, μόνος του, χωρίς να έχει πολλά στοιχεία και χρήματα στη διάθεσή του, έφτασε αεροπορικώς στη Ρώμη, μέσω Αθήνας προκειμένου να βρει τους συμμαθητές του.
Όταν η 7μελης αποστολή των καθηγητών του 1ου ΓΕΛ πληροφορήθηκε την εκεί παρουσία του μαθητή, επικοινώνησε με τη διεύθυνση του σχολείου (όπως επιβεβαίωσε η ίδια η κ.Μουστάκα σύμφωνα με το Kozanimedia), η οποία έδωσε την εντολή να μην πάρουν το παιδί μαζί τους σε κανένα λεωφορείο και σε καμία μετακίνηση.
Ο νεαρός με δικά του έξοδα, ακολουθούσε τους συμμαθητές του καθ’ όλη τη διάρκεια της εκδρομής και ενώ οι επτά καθηγητές – συνοδοί δε δέχθηκαν να επιβιβαστεί στα δικά τους λεωφορεία. Όταν, λοιπόν, η αποστολή αναχώρησε από τη Ρώμη προς τη Φλωρεντία, άφησαν τον μαθητή στην ιταλική πρωτεύουσα, με το παιδί να παίρνει τρένο, ώστε να φτάσει και στη δεύτερη ιταλική πόλη. Και εκεί έψαξε και βρήκε τους συμμαθητές του, οι οποίοι, μάλιστα, τον συνέδραμαν και οικονομικά, προκειμένου να καλύψει τα έξοδα.
Όταν μαθητές και καθηγητές ξεκίνησαν το ταξίδι της επιστροφής στην Κοζάνη, οι τελευταίοι, εφαρμόζοντας την εντολή της διεύθυνσης αρνήθηκαν να πάρουν τον 18χρονο μαθητή στα λεωφορεία τους. Ο νεαρός ψάχνοντας μόνος του, επιβιβάστηκε σε τρένο από τη Φλωρεντία με προορισμό το Μιλάνο, κατέβηκε στη Μπολόνια και από εκεί, με άλλο τρένο, μόνος του, έφτασε στο λιμάνι της Ανκόνα, λίγο πριν αναχωρήσει το πλοίο για την Ηγουμενίτσα. Η διευθύντρια του σχολείου, μιλώντας στο Kozanimedia, ανέφερε πως υπήρξε και πρακτικό, πριν την αναχώρηση, που έγραφε πως εάν εμφανιστεί ο εν λόγω μαθητής στην Ιταλία, τότε δε θα τον δέχονταν οι καθηγητές.
Όταν μαθητές και καθηγητές του 1ου ΓΕΛ έφτασαν στην Ηγουμενίτσα, τότε οι καθηγητές αίφνης αποφάσισαν να πάρουν στο λεωφορείο τον εν λόγω μαθητή, ώστε να φτάσει μαζί τους στην Κοζάνη. Στο ερώτημα του Kozanimedia γιατί αυτό συνέβη στην Ηγουμενίτσα και όχι στην Ιταλία, η διευθύντρια του 1ου ΓΕΛ μας απάντησε πως «εκεί ήταν διαφορετικό… εδώ και να σε πιάσουν… σε μια εκδρομή πρέπει να είναι μέσα τα άτομα που γράφει η κατάσταση. Εδώ τον λυπήθηκαν και τον πήραν. Στην Ιταλία δεν ήταν μέρος της εκδρομής. Αν τον έπαιρναν μαζί τους θα είχαν ακυρώσει την απόφαση του Συλλόγου και τη δική μου».
Σύμφωνα με την κυρία Μουστάκα, υπήρξαν γονείς μαθητών που είπαν πως «εάν έρθει εκδρομή ο μαθητής αυτός δε θα στείλουμε τα δικά μας παιδιά». Πάντως η ίδια επιβεβαίωσε πως κατά τη διάρκεια παραμονής του στην Ιταλία, ο 18χρονος (ενήλικος, εδώ και 2 μήνες) δε δημιούργησε κανένα απολύτως πρόβλημα.
Η πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων Γεωργία Μακρή, τόνισε πως «συμφωνώ με την εφαρμογή της απόφασης του Συμβουλίου των καθηγητών», καλύπτοντας πλήρως και τη διεύθυνση του 1ου ΓΕΛ. Ο διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Κοζάνης Κοσμάς Σαββιλωτίδης, δήλωσε άγνοια για το εν λόγω θέμα.
Καθηγητές και καθηγήτριες της περιοχής, πάντως, που τελούν εν γνώσει του θέματος, εκφράζουν την απορία και την έκπληξή τους για την απόφαση των καθηγητών να αφήσουν μόνο του έναν μαθητή τους, στην Ιταλία, με πιθανό οποιοδήποτε ενδεχόμενο να του συμβεί το παραμικρό, σημειώνοντας πως το νόμιμο της απόφασης δε σημαίνει πως η στάση τους, από τη στιγμή που ο νεαρός μετέβη στην Ιταλία, ήταν και παιδαγωγικά ή ηθικά ορθή. Ωστόσο, άλλοι συνάδελφοί τους επιμένουν πως ορθά τηρήθηκε η απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων.
Τι λέει ο ίδιος ο μαθητής
Το παρακάτω κείμενο ανήκει στον 18χρονο μαθητή του 1ου ΓΕΛ Κοζάνης Γ.Π., που κατέθεσε στο Kozanimedia την προσωπική του εμπειρία, για τα όσα έζησε στην Ιταλία, κατά τη διάρκεια της 7ημερης εκδρομής, στην οποία πήγε μόνος του, παρά την απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων.
Λοιπόν λοιπόν, βλέπω με μεγάλη χαρά και κάποια έκπληξη, πως για άλλη μία φορά το kozanimedia είναι το πιο κουλ μέρος για να περάσει κάποιος το παραλίγο μουντό απόγευμα του. Πάντα τέτοια και άλλες ευχές κτλ κτλ. Το πως θα κριθεί η συμμετοχή μου, σε αυτό το πράγμα που γίνεται εδώ, δεν το γνωρίζω και ίσως το φοβάμαι, πάραυτα νομίζω πως είμαι εμμέσως υποχρεωμένος να γνωστοποιήσω τη θέση μου και κυριότερα να δώσω κάποιες απαντήσεις, και αυτό το κάνω μόνο γιατί εσκεμμένα ή και όχι,υπήρξαν ερωτήσεις.
Καταρχήν, δε θεωρώ πως οι συνοδοί των μαθητών θα δρούσαν με οποιοδήποτε άλλο τρόπο και δεν έχω κάποιο άξιο αναφοράς πρόβλημα με τον,μάλλον κάπως αθέμιτο, τρόπο που έδρασαν. Είναι γνωστό πως ως υπάλληλοι είναι υποχρεωμένοι να ακολουθούν τις εντολές του εκάστοτε προϊσταμένου, ακόμα και όταν οι ίδιοι δεν τις υποστηρίζουν. Προφανώς ξεκινώντας για την ιταλία, με καθυστέρηση λόγω απώλειας της ταυτότητας μου, δεν ήλπιζα σε κάποια διαφορετική αντιμετώπιση και προφανώς ήμουν σίγουρος πως δε θα έχω πρόβλημα με τις μετακινήσεις μου, λόγω παλαιοτέρων εμπειριών μου. Προφανώς επίσης, δεν ελπίζω σε επαναστάσεις, αν μου επιτραπεί ο όρος βεβαίως βεβαίως, καθηγητών.
Φυσικά,υπάρχουν εκπαιδευτικοί που θα δρούσαν διαφορετικά, μα αυτό θα ήταν, για εμένα, μια πολύ ευχάριστη έκπληξη και προφανώς, οι εν λόγω εκπαιδευτικοί είναι ελάχιστοι.
Ξεκινώντας λοιπόν από την αρχή, γιατί βρίσκω πως μάλλον θα ήταν κάπως ανώμαλο να ξεκινήσω από οποιοδήποτε άλλο σημείο, θέλω να δηλώσω πως ποτέ δε με απασχόλησε το προσωπικό μου πρόβλημα. Μόλις τη στιγμή που η, κατ” εμέ σίγουρα άδικη και αδικαιολόγητη, ποινή μου ανακοινώθηκε, αποφάσισα πως απλά θα πάω μόνος μου στην ιταλία, δίχως κάποιο πρόβλημα και δίχως κάποιο φόβο.
Ποτέ δε ζήτησα για συγχώρηση Αυτό διότι, είναι αντίθετο στην ολότητα του νοητού κόσμου που εκπροσωπώ, ή έστω προσπαθώ να εκπροσωπώ, ως άνθρωπος, το να αλλάζω περσόνες ή και το να ικανοποιώ την ανάγκη για επιβεβαίωση οποιουδήποτε, όταν θεωρώ πως ο ίδιος δεν την αξίζει.
Θεωρώ πως αυτό που έκανα, ή μάλλον προσπαθήσαμε να κάνουμε γιατί κάπου το χάλασα, και οδήγησε στην επιβεβλημένη, ή μάλλον παραλίγο επιβεβλημένη γιατί κάπου χάλασε, ποινή ήταν κάτι το υπέροχο. Για εσάς, ήταν μία κατάληψη λυκείου, και μία κατάληψη λυκείου μεταφράζεται τελείως διαφορετικά από τις κοινές, των πάμπολλων κοινωνικών ομάδων, συνειδήσεις. Όμως, η πλειονότητα τουλάχιστον αυτών των συνειδήσεων, μεταφράζει τη δημοκρατία ως κάτι το υπέροχο και την εφαρμογή της ως κάτι το σαφώς ανώτερο από οτιδήποτε. Και προσωπικά θεωρώ πως το δεύτερο επισκιάζει το πρώτο. Και νομίζω πως η κοινή συνείδηση θέτει το πρώτο ξεκάθαρα πελιδνό μπροστά στο δεύτερο.
Τώρα φυσικά θέτεται ένα άλλο ζήτημα. Μπορεί μια σχολική κοινότητα να αποφασίσει η ίδια τον τρόπο λειτουργίας της; Εδώ εγώ απαντάω ναι, καθώς το 1/3 της, ή κάτι τέτοιο, ψηφίζει και στις φετινές εκλογές. Εσείς μπορείτε να απαντήσετε ό,τι θέλετε, δε με απασχολεί και σαφώς πιστεύω πως δεν υπάρχει σε καμιά περίπτωση σωστή απάντηση, στα πλαίσια του κοινού νου.
Στην τελική, τότε ήμουν μέλος του 15μελούς. Και φυσικά ποτέ δεν ένιωσα ηγέτης, μα ένιωσα εκπρόσωπος. Και όπως δήλωσα στην προεκλογική ομιλία μου, ήμουν έτοιμος να κάνω οτιδήποτε, στα πλαίσια των δυνατοτήτων μου, με σκοπό την επιβολή των αποφάσεων της πλειοψηφίας της εκλογικής κοινότητας, της μαθητικής δηλαδή κοινότητας, σε οποιαδήποτε κατάσταση, ακόμα και όταν ενδεχομένως διαφωνούσα με τις αποφάσεις της.
Και αυτό έκανα. Ως μέλος του 15μελούς ένιωσα πως η κατάληψη, που την έληξε τη δεύτερη μέρα της μία διευθύντρια που μόλις πριν από λίγες ώρες μας έλεγε, παρέα με διάφορες και διάφορους εξίσου ασταθείς, πως είναι σωστό να αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματα μας και πως τα αιτήματα μας επιδεικνύουν απίστευτη ωριμότητα, δεν είχε πετύχει τους σκοπούς που επιθυμούσε η πλειονότητα της μαθητικής κοινότητας. Πράγμα που πίστεψα, όπως αποδείχθηκε περίτρανα από το ακόλουθο συμβάν, ορθώς. Η διευθύντρια αρνήθηκε να μας παραχωρήσει το δικαίωμα για μία νέα ψηφοφορία και εγώ, τηρώντας τις υποσχέσεις μου, την επόμενη μέρα οργάνωσα γενική συνέλευση στο προαύλιο του σχολείου, οπού κάναμε νέα ψηφοφορία, ανενόχλητοι,κατά τη διάρκεια της πρώτης ώρας, διότι οι καθηγητές προσπαθούσαν να μπουν στο κλειδωμένο, εξωτερικά με αλυσίδες και λουκέτα, σχολείο. Οι ψήφοι υπέρ της κατάληψης ήταν παραπάνω από την πρώτη φορά, όμως προφανώς δεν έγινε δεύτερη κατάληψη. Προφανώς λοιπόν, η διευθύντρια άλλαξε γνώμη, μέσα σε λίγες ώρες, και αποφάσισε πως τα αιτήματα μας είναι ανώριμα ή και πως η κατάληψη δεν είναι σωστός τρόπος ώστε να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα μας. Να τονίσω εδώ, πως προσωπικά είμαι κατά της εθιμοτυπικής κατάληψης, κοινώς της κατάληψης «το πάρτι της χρονιάς μας», μα ως εκπρόσωπος ένιωσα υποχρεωμένος να πολεμήσω για να εκτελέσω τις διαταγές που μου δόθηκαν, γιατί αυτό μου έμαθε η κοινωνία πως είναι το θεμιτό. Μετά την αποτυχία μου, παραιτήθηκα, νιώθοντας πολύ άσχημα, λόγω της ανικανότητας που επέδειξα.
Αυτή είναι λοιπόν η αιτία της απαγόρευσης μου να συμμετάσχω στην επταήμερη. Μπορείτε να κρίνετε και μόνοι σας νομίζω, το αν τη βρίσκετε δίκαιη ή όχι. Α,εδώ να αναφέρω πως το περίφημο και σκοτεινό μπουκάλι, στο οποίο γίνεται αναφορά, δεν ήταν δικό μου και οι πραγματικοί ιδιοκτήτες νομίζω παρουσιάστηκαν στη διευθύντρια για να το παραλάβουν. Το περίφημο και σκοτεινό μπουκάλι απλά έτυχε να βρίσκεται στο δωμάτιο που μοιραζόμουν με δύο συμμαθητές μου.
Ο λόγος που έγραψα όλο αυτό το βαρετό για εσάς, και τόσο αποτρόπαια βαρετό για εμένα που τώρα έχω και κάποιο πονοκέφαλο, κατεβάτο, είναι η επιθυμία μου να σας αφήσω τις απαραίτητες πληροφορίες ώστε να κρίνετε το κατά πόσο η ποινή μου ήταν δίκαιη, και προφανώς όχι γιατί έχω κάποιο προσωπικό ενδιαφέρον ή συμφέρον αλλά γιατί νιώθω πως μία σύσσωμη φωνή κατά της συγκεκριμένης πράξης, θα προστατεύσει μελλοντικούς μαθητές από μία ανάλογη πράξη. Μελλοντικούς μαθητές δίχως την απαραίτητη χρηματική υποστήριξη, το απαραίτητο θράσος ή θάρρος και τις απαραίτητες εμπειρίες ώστε να πράξουν ανάλογα με εμένα, με σκοπό να μη χάσουν την επταήμερη τους. Την επταήμερη που σχεδόν όλοι οι μαθητές περιμένουν από τα γυμνασιακά τους χρόνια. Την επταήμερη που είναι μάλλον η τελευταία ευκαιρία κάποιον να βρεθεί μαζί με το σύνολο των συμμαθητών του,που μετά από τόσα χρόνια και τόσες ώρες μάλλον έχει αγαπήσει κάπως.
Επίσης να αναφέρω πως η καταγγελία της μητέρας μου, είναι της μητέρας μου.
Τέλος,εγώ το σκοπό μου τον πέτυχα. Και ο σκοπός μου ήταν να περάσω την επταήμερη με τους φίλους μου και όχι να δημιουργήσω οποιοδήποτε πρόβλημα στη μαθητική κοινότητα, όπως λογικά πιστεύουν οι διάφοροι που μου συμπεριφέρονται ως δαίμονα που σκοπεύει να καταστρέψει το σχολείο του.
Έχοντας πει αυτά, ανακοινώνω τη λήξη της ανώριμης και μη σοβαρής απάντησης μου γιατί πρέπει να πάω και για νάνι. Διασκέδασα, και ίσως ψυχαγωγήθηκα, τα μάλα περνώντας το απόγευμα μου κυττώντας, κυρίως τις άκυρες, απαντήσεις να ξετυλίγουν μπροστά στα μάτια μου αυτό το αλλόκοτο και κάπως παρανοϊκό κρεσέντο. Καλό ξημέρωμα σε οποίον, ή και όποια, το διαβάσει νυχτιάτικα ή καλή μέρα σε όποιον το διαβάσει το πρωί κοκ κοκ
Ζητώ συγγνώμη για πιθανά λάθη στο κείμενο, συντακτικά ή ορθογραφικά, όμως είμαι πολύ κουρασμένος και τώρα που το τελείωσα δεν έχω καν κουράγιο να κάνω τον απαραίτητο έλεγχο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου