Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2014

Que c’est que c’est Καρυπίδης;

Το πρόβλημα με τον Καρυπίδη το έχει εντοπίσει πρώτος ο Αλέφαντος σε ανύποπτο χρόνο, και δεν είναι μόνο η θέση που παίζει. Που έμαθε μπαλίτσα ο βορειοελλαδίτης; Σε ποια γήπεδα έχει παίξει; Και ποιες εμφανίσεις του τέλος πάντων έφεραν την μεταγραφή στην Κουμουνδούρου;

Το έχει η μοίρα μας. Η κοινωνία περνά τις πιο δύσκολες στιγμές της μεταπολίτευσης, η κυβέρνηση Σαμαρά ξεγυμνώνεται μέρα με τη μέρα, η τελική επίθεση σε όλα τα κοινωνικά στρώματα οργανώνεται με την συνεργασία...
όλου του φάσματος της δεξιάς και τις τσόντες του… σοσιαλισμού, και εμείς ασχολούμαστε με τα αυτονόητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταφέρει να κάνει star έναν Τατσόπουλο, έναν Κάρας και εσχάτως έναν Καρυπίδη.

Πως γίνεται, ο ΣΥΡΙΖΑ να αναδύεται τα τελευταία χρόνια ως η μόνη ελπίδα που ξεπηδά μέσα από τα κοινωνικά κινήματα, να βρίσκεται σιγά-σιγά παντού, να οργανώνει αλλά και να υποστηρίζει κοινωνικέ δράσεις, και όταν φτάνει να κάνει τις προτάσεις του για την τοπική αυτοδιοίκηση, την πράξη δηλαδή, να μένει ξεκρέμαστος;

Ναι, είναι ένα κόμμα χωρίς γραμμές. Ναι, είναι ένα κόμμα πολυσυλλεκτικό. Ναι, είναι ένα ενωτικό κοινωνικό μέτωπο. Και πως στο διάολο καταφέρνει να επιτρέπει κάθε φορά να διαβάλλεται όλη αυτή η οργάνωση και η συλλογικότητα από τρίχες που στα μαστορικά χέρια του καθεστώτος γίνονται τριχιές;

Κι αν στην περίπτωση του Τατσόπουλου δεν κατάλαβαν ποτέ το λαγουδάκι που μπήκε μέσα στα χωράφια για να ροκανίσει τα καρότα, και στην περίπτωση του Κάρας δεν είχαν τη διαύγεια να καταλάβουν το τυράκι που τους πετάει το φιλαράκι της Μέρκελ και πως δεν γίνεται να τσιμπάνε σε καθετί, στην περίπτωση του Καρυπίδη ποια είναι η δικαιολογία;

Από ποια κοινωνικά κινήματα ξεπήδησε κάποιος Καρυπίδης που κάνει τεμενάδες στον Κασιδιάρη και που “μιλάει” μέσω κοινωνικών δικτύων σε ψεκασμένους και χρυσαυγιτισμένους; Κι αν όντως ξεπήδησε από κάποιο τέτοιο κίνημα, που είναι τώρα αυτό να τον υποστηρίξει και να εξηγήσει με ποιο σκεπτικό είναι αυτός ο τύπος ο κατάλληλος για να διεκδικήσει την περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας;

Αυτή η έρημη η καρδάρα με το γάλα δεν μπορεί να γεμίζει και να χύνεται διαρκώς επειδή κάποιοι να δείξουν σοβαρότητα ανάλογη της κατάστασης. Διαφορετικά, κινδυνεύουμε να μείνουμε με την άδεια καρδάρα στα χέρια, αφού σε λίγο δεν θα υπάρχει ούτε γάλα στη χώρα για να την γεμίσουμε.