Ο μύθος του αδιαίρετου Παναθηναϊκού

Ο  ενιαίος, ο αδιαίρετος και ο «Ένας» Παναθηναϊκός αποτελεί διαχρονικό μύθο. Οι εμφύλιοι βρίσκονται στο DNA του Τριφυλλιού και οι άνθρωποί του έχουν την καταπληκτική ικανότητα να επαναλαμβάνουν την Ιστορία και τις ιστορίες διχασμού. Κάποτε, στα χρόνια της Ανανέωσης του ’66, κυκλοφορούσαν δυο παναθηναϊκές εφημερίδες που υποστήριζαν αντίπαλες παρατάξεις και αντιμάχονταν λυσσαλέα η μία την άλλη (νομίζω ο «Παναθηναϊκός Παλμός» και τα «Παναθηναϊκά Νέα»), κάτι που επαναλήφθηκε δεκαετίες μετά, και για...

ένα διάστημα, με την «Πράσινη» και το «Derby». 

Η διαβόητη Πολυμετοχικότητα στήθηκε πάνω σε ομηρικούς καυγάδες, χαρτοπόλεμο ανακοινώσεων, προσφυγές στα δικαστήρια και διαλύθηκε μετά από μια περίοδο επίπλαστης ενότητας με τον ίδιο τρόπο: με καυγάδες, χαρτοπόλεμο, προσφυγές! Από την Πολυμετοχικότητα έμειναν – μαζί με τα χρέη και ένα νταμπλ – οι ιστορικές φωτογραφίες των περιστασιακών φίλων και τα βιασμένα τους χαμόγελα, που δεν ξέρεις αν ήταν δικά τους ή έργο τού φώτοσοπ.

Τώρα, μέσα σε λίγες ώρες τινάχτηκε στον αέρα η πιθανότητα μιας χρήσιμης συνεργασίας. Δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι πίσω από την κήρυξη του εμφυλίου δεν κρύβεται ένα σχέδιο, ένα παιχνίδι τακτικής, που έχει να κάνει με την επικυριαρχία στον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό. Ένα παιχνίδι, όμως, επικίνδυνο για την ομάδα που προσπαθεί να επιβιώσει από τη χειρότερη κρίση στη νεότερη ιστορία της.

Η ευχαρίστηση Αλαφούζου όπως είχε διατυπωθεί τον Νοέμβριο «γιατί εμφανίζεται η πιθανότητα ενίσχυσης της ομάδας από μία εύρωστη οικογένεια» έγινε προχθές αποκάλυψη (στα καλά καθούμενα, σαν τούμπα στο ίσιωμα!) ότι ο Δ. Γιαννακόπουλος είναι υπόδικος για εκβίαση διαιτητή. Και τα «ευχαριστώ» και τα «μπράβο» του Γιαννακόπουλου για την προσπάθεια του Αλαφούζου που «έβαλε το κεφάλι του εκεί που δεν μπορεί κανένας» εξελίχθηκαν σε δημοσίευμα για ανθρώπους «που είτε είναι φυγόδικοι είτε έχουν αντιμετωπίσει κατηγορίες για λαθρεμπόριο σε βάρος της χώρας». Αλαφούζος και Γιαννακόπουλος κλώτσησαν την καρδάρα πριν τη γεμίσουν με γάλα.

Και δεν είμαι καθόλου βέβαιος (το αντίθετο μάλιστα) ότι ο ένας από τους δύο, ή και οι δύο, δυο ήθελαν να τη γεμίσουν και όχι να τη βομβαρδίσουν.

Διον. Βραϊμάκης 

(Δημοσιεύεται στο Live Sport της Πέμπτης)

Από harddog