Α, όλα κι όλα, δεν μπορείτε να πείτε! Τον καμαρώνουμε! Ανεξάρτητα από πολιτικές κι από εποχές, τον καμαρώνουμε μεσ' στα όλα! Και δεν του τό 'χα του παιδιού, να λέω την αλήθεια. Έτσι που τον έβλεπα με την φραντζούλα του και τα γυαλάκια του, τον είχα γραδάρει μάλλον για βουτυρομπεμπέ. Έχει κι αυτό το αλλοσούμπαλο περπάτημα, με τα χέρια να κουνιούνται σε στυλ "κάποιος-να-με-βιδώσει-γιατί-λασκάρησα", που σου προκαλεί ψιλοοίκτο... είναι κι αυτό το χαζό χαμόγελο, που θυμίζει ευτυχισμένο τρόφιμο ορφανοτροφείου σε κυριακάτικο περίπατο... είναι και που τον είχε στα νταχντιρντί και...
Το καλύτερό του, όμως, είναι ότι το άτομο δεν παρεκτρέπεται. Ό,τι κι αν γίνεται γύρω, διατηρεί την ψυχραιμία και τον αυτοέλεγχό του. Τον είδατε ποτέ να φωνάζει; Να βρίζει; Να κουνάει απειλητικά το δάχτυλο; Ποτέ! Το άτομο διδάσκει με κάθε του πράξη, με κάθε του λόγο. Δεν συμφωνείτε; Κακώς!
- Για προσέξτε τον πώς γέρνει ελαφρά το κεφάλι προς τα δεξιά όταν μιλάει, όπως ακριβώς κάνει όποιος αντιμετωπίζει με συγκατάβαση τον άσχετο συνομιλητή του. Θέλει να δώσει κάποιες εξηγήσεις με απλά λόγια αλλά είναι φανερό ότι κανένας δεν μπορεί να τον καταλάβει απολύτως. Σαν την μαμά που προσπαθεί να εξηγήσει στο μικρό της πώς γεννιούνται τα παιδιά ένα πράμα: αν του πει την αλήθεια θα το μπερδέψει, οπότε του πετάει μια μαλακία για κάτι πελαργούς και καθαρίζει.
- Σημειώστε πόσο ανάλαφρα κρατάει το χαρτάκι όπου είναι γραμμένο το ποίημα που απαγγέλλει. Έτσι, στέλνει σαφές μήνυμα ότι από την μια κρατάει σημειώσεις ώστε να είναι σίγουρο πως δεν θα χάσει τον δρόμο αλλ' απ' την άλλη δεν περιορίζεται στα γραμμένα καθ' ότι κατέχει πλήρως το θέμα και, συνεπώς, μπορεί να επεκταθεί. Ασφάλεια και όραμα, δύο σε ένα.
- Προσέξτε ότι συχνά-πυκνά εμφανίζεται με τις παρειές σκούρες, σαν να μην πέτυχε το κόντρα ξύρισμα. Είναι προφανές ότι έτσι μας στέλνει μήνυμα να μη πιστεύουμε όσα ακούμε τριγύρω (π.χ. ότι το τάδε ξυραφάκι ξυρίζει καλύτερα και τα τοιαύτα) και να μην ασχολούμαστε με τρίχες.
- Θυμηθείτε τότε που κυκλοφορούσε με το ένα μάτι δεμένο, σαν τον Νταγιάν. Όχι, καλέ, δεν είχε τίποτε ο άνθρωπος. Μήνυμα στην κοινωνία έστελνε, ότι πρέπει όλοι να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τα πράγματα, όπως ακριβώς έκανε κι εκείνος μόλις ανέλαβε το δοβλέτι.
- Θαυμάστε τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται τον λόγο. Οι προηγούμενοι μας φέρνανε γέλια είτε με τα ελληνικά τους (π.χ. Σημίτης, Γιωρίκας) είτε με τα αγγλικά τους (π.χ. Μπουχέσας). Τούτο το αγόρι είναι απολαυστικό όποια γλώσσα κι αν μιλάει. Ώρες-ώρες, μάλιστα, νομίζω ότι ξεπερνάει και τον μεγάλο Αντρέα, έτσι που τον ακούω να αναφέρεται σε επανεκκινήσεις της οικονομίας, σε ανατροπές των κατεστημένων, σε χτυπήματα κατά των βολεμένων, σε παλιές δομές, σε νέα μείγματα κλπ
- Μια και θυμήθηκα τον Αντρέα, ετούτος μάλλον τον ξεπερνάει, γιατί δουλεύει καλά και το εγγλέζικο. Μη μου πείτε ότι δεν συγκλονιστήκατε ακούγοντάς τον να αναλύει στον πρόεδρο της δημοκρατίας το "φόλλοου απ" που έχει σχεδιάσει για την οικονομία μας! Είχατε ακούσει ποτέ τον Αντρέα να μιλάει εγγλέζικα; Ένα λατινικό είχε πει όλο κι όλο ο μακαρίτης κι εκείνο ήτανε το "μέα κούλπα".
Πώς ξεστράτισε έτσι ο λόγος μου; Άλλο ήθελα να γράψω όταν άρχιζα τούτο το σημείωμα κι άλλο μου βγήκε! Προφανώς, με συνεπήρε η τεράστια προσωπικότητα περί ης ο λόγος... Μόνο που τώρα είμαι υποχρεωμένος να μιλήσω και για το ωραιότερο εγγλέζικο που ακούσαμε ποτέ από πρωθυπουργικά χείλη: για το "σαξές στόρυ" της Ελλάδας.
Ας πάρω, όμως, μια ανάσα και συνεχίζω αύριο.
Από teddygr, μοντάζ Γρέκι
στο κουπεπέ ο Μητσοτάκουλας, μέχρι που τον κατούρησε... είναι κι αυτή η φυσιολογική συμπάθεια που νοιώσαμε για δαύτον τόσα χρόνια που ήταν στην απ' έξω και παρακάλαγε τα άλλα παιδάκια να τον παίξουν... Μ' όλα τούτα, πώς να φανταστείς ότι τούτο το παλληκαράκι θα έβγαινε τόσο τσιριμπίμ-τσιριμπόμ και θα έκρυβε μέσα του τόσο τσαμπουκά;
Μιλάμε για ΤΟΝ τσαμπουκά, έτσι; Αυτουνού έτσι και του πέσουνε στα χέρια μια ντουζίνα απεργοί, τους καθαρίζει για πρωινό. Έτσι και πάρει χαμπάρι ότι σκέφτεσαι να διαμαρτυρηθείς για ο,τιδήποτε, σου φοράει το χακί και σε στέλνει σκοπιά γερμανικό στην Γκατζολία και ταυτόχρονα αγγαρεία μαγειρεία στην Μαλουρδία. Αν μυριστεί λαθρομετανάστη, τον κουτουπώνει πριν προλάβει να πει κύμινο και τον στέλνει ολοσούμπιτο σπίτι του. Αν δει μπροστά του δημόσιο υπάλληλο, τον καρυδώνει στο πίτσι-φυτίλι. Αν ακούσει για καθηγητές ή δασκάλους και για φοιτητές ή μαθητές, τους κόβει τα πόδια. Αν πέσει στο μάτι του συνταξιούχος, τον εξοντώνει στο τρίτσα-κάτσα. Αν τύχει στο διάβα του δημόσιο σχολείο ή δημόσιο νοσοκομείο, το ξεθεμελιώνει. Αν ανακαλύψει κανένα χρυσαφικό στο σεντούκι, το ξεπουλάει. Μόνο με τους τραπεζίτες και τους βιομήχανους νοιώθει μια αδυναμία αλλά δεν κολλάμε, καθ' όσον κανείς δεν είναι τέλειος.
Το καλύτερό του, όμως, είναι ότι το άτομο δεν παρεκτρέπεται. Ό,τι κι αν γίνεται γύρω, διατηρεί την ψυχραιμία και τον αυτοέλεγχό του. Τον είδατε ποτέ να φωνάζει; Να βρίζει; Να κουνάει απειλητικά το δάχτυλο; Ποτέ! Το άτομο διδάσκει με κάθε του πράξη, με κάθε του λόγο. Δεν συμφωνείτε; Κακώς!
- Για προσέξτε τον πώς γέρνει ελαφρά το κεφάλι προς τα δεξιά όταν μιλάει, όπως ακριβώς κάνει όποιος αντιμετωπίζει με συγκατάβαση τον άσχετο συνομιλητή του. Θέλει να δώσει κάποιες εξηγήσεις με απλά λόγια αλλά είναι φανερό ότι κανένας δεν μπορεί να τον καταλάβει απολύτως. Σαν την μαμά που προσπαθεί να εξηγήσει στο μικρό της πώς γεννιούνται τα παιδιά ένα πράμα: αν του πει την αλήθεια θα το μπερδέψει, οπότε του πετάει μια μαλακία για κάτι πελαργούς και καθαρίζει.
- Σημειώστε πόσο ανάλαφρα κρατάει το χαρτάκι όπου είναι γραμμένο το ποίημα που απαγγέλλει. Έτσι, στέλνει σαφές μήνυμα ότι από την μια κρατάει σημειώσεις ώστε να είναι σίγουρο πως δεν θα χάσει τον δρόμο αλλ' απ' την άλλη δεν περιορίζεται στα γραμμένα καθ' ότι κατέχει πλήρως το θέμα και, συνεπώς, μπορεί να επεκταθεί. Ασφάλεια και όραμα, δύο σε ένα.
- Προσέξτε ότι συχνά-πυκνά εμφανίζεται με τις παρειές σκούρες, σαν να μην πέτυχε το κόντρα ξύρισμα. Είναι προφανές ότι έτσι μας στέλνει μήνυμα να μη πιστεύουμε όσα ακούμε τριγύρω (π.χ. ότι το τάδε ξυραφάκι ξυρίζει καλύτερα και τα τοιαύτα) και να μην ασχολούμαστε με τρίχες.
- Θυμηθείτε τότε που κυκλοφορούσε με το ένα μάτι δεμένο, σαν τον Νταγιάν. Όχι, καλέ, δεν είχε τίποτε ο άνθρωπος. Μήνυμα στην κοινωνία έστελνε, ότι πρέπει όλοι να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τα πράγματα, όπως ακριβώς έκανε κι εκείνος μόλις ανέλαβε το δοβλέτι.
- Θαυμάστε τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται τον λόγο. Οι προηγούμενοι μας φέρνανε γέλια είτε με τα ελληνικά τους (π.χ. Σημίτης, Γιωρίκας) είτε με τα αγγλικά τους (π.χ. Μπουχέσας). Τούτο το αγόρι είναι απολαυστικό όποια γλώσσα κι αν μιλάει. Ώρες-ώρες, μάλιστα, νομίζω ότι ξεπερνάει και τον μεγάλο Αντρέα, έτσι που τον ακούω να αναφέρεται σε επανεκκινήσεις της οικονομίας, σε ανατροπές των κατεστημένων, σε χτυπήματα κατά των βολεμένων, σε παλιές δομές, σε νέα μείγματα κλπ
- Μια και θυμήθηκα τον Αντρέα, ετούτος μάλλον τον ξεπερνάει, γιατί δουλεύει καλά και το εγγλέζικο. Μη μου πείτε ότι δεν συγκλονιστήκατε ακούγοντάς τον να αναλύει στον πρόεδρο της δημοκρατίας το "φόλλοου απ" που έχει σχεδιάσει για την οικονομία μας! Είχατε ακούσει ποτέ τον Αντρέα να μιλάει εγγλέζικα; Ένα λατινικό είχε πει όλο κι όλο ο μακαρίτης κι εκείνο ήτανε το "μέα κούλπα".
Πώς ξεστράτισε έτσι ο λόγος μου; Άλλο ήθελα να γράψω όταν άρχιζα τούτο το σημείωμα κι άλλο μου βγήκε! Προφανώς, με συνεπήρε η τεράστια προσωπικότητα περί ης ο λόγος... Μόνο που τώρα είμαι υποχρεωμένος να μιλήσω και για το ωραιότερο εγγλέζικο που ακούσαμε ποτέ από πρωθυπουργικά χείλη: για το "σαξές στόρυ" της Ελλάδας.
Ας πάρω, όμως, μια ανάσα και συνεχίζω αύριο.
Από teddygr, μοντάζ Γρέκι
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου