Όσοι μεγαλώσαμε με την εικόνα του Νίκου Γκάλη στο παρκέ δεν θα ξεχάσουμε τον βιρτουόζο της πορτοκαλί μπάλας.
Υπεράξιος στον τομέα του. Τυχεροί όσοι τον θαυμάσαμε στα γήπεδα μπάσκετ
Από την άλλη δεν μπορεί να μην σκεφτεί κανείς που είναι αυτή η νεολαία και οι μεγαλύτεροι που συνέρρευσαν για να τον τιμήσουν στο "Αλεξάνδρειο".
Δυστυχώς άφαντοι οι περισσότεροι από τα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα και τις διαδηλώσεις για τα καυτά προβλήματα που αφορούν άμεσα στην ίδια την ζωή μας.
Πάλι καλά που γιουχάραν τον Γιάννη Ιωαννίδη όταν...
προσπάθησε να μεταφέρει μήνυμα από τον πρωθυπουργό Σαμαρά...Στα γήπεδα η Ελλάδα πανηγυρίζει και αναστενάζει...
Ας δούμε το σχετικό δημοσίευμα:
Συγκίνηση και αποθέωση στη γιορτή για τον Νίκο Γκάλη ...
Καταφέρνοντας με δυσκολία να κρατήσει τα δάκρυά του, ο Νίκος Γκάλης έκανε την εμφάνισή του στο παρκέ του «Αλεξάδρειου Μέλαθρου», την ώρα που οι οπαδοί του Άρη, οι πρώην συμπαίκτες και αντίπαλοί του τον υποδέχθηκαν όρθιοι, αποθεώνοντας τον κορυφαίο Έλληνα αθλητή, ο οποίος άλλαξε την ιστορία του ελληνικού μπάσκετ και αθλητισμού.
«Τι την έκανε την μπάλα ο "Θεός";» αναρωτήθηκε ο κόσμος στη συνέχεια και ο «Θεός» τους, Νίκος Γκάλης δεν τους χάλασε χατίρι και έκανε μερικά ζογκλερικά έχοντας την πορτοκαλί μπάλα στα χέρια του.
Ο θρύλος του ελληνικού μπάσκετ «απάντησε» στην αποθέωση με χαμόγελα και φιλιά προς όλους και στη συνέχεια δήλωσε: «Σας αγαπάω πολύ. Εδώ είναι το σπίτι μου και αυτή (σ.σ. δείχνοντας τον κόσμο) η οικογένειά μου. Είμαι πολύ συγκινημένος. Νιώθω για πρώτη φορά έτσι μετά τη γέννηση της κόρης μου.
»Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή για έναν αθλητή να τον τιμά η αγαπημένη του ομάδα. Δεν μπορεί να διακριθεί κανείς μόνος του, θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συμπαίκτες, τους προπονητές μου, διοικούντες, τον κόσμο».
Στη συνέχεια ο Γκάλης χαιρέτησε τους υψηλούς προσκεκλημένους της εκδήλωσης, ξένους και Έλληνες παλαίμαχους παίκτες, έναν -έναν τους παίκτες της Λιμόζ, του Άρη, αγκαλιάστηκε θερμά με τον Παναγιώτη Γιαννάκη, ενώ μοίρασε πάσες στον Νίκο Φιλίππου και τον Παναγιώτη Γιαννάκη, οι οποίοι μπήκαν στο παρκέ, προσπαθώντας να τον πείσουν να κάνει ένα σουτ.
Έκανε το τζάμπολ του φιλικού αγώνα ανάμεσα στον Αρη και τη Λιμόζ και πήρε θέση στα επίσημα του Αλεξανδρείου δίπλα την κόρη του, Στέλλα και τη σύζυγό του Ελένη, οι οποίες λίγα λεπτά νωρίτερα είχαν σπεύσει δίπλα του στο παρκέ.
Αναλυτικά, αυτοί ήτανε οι: Αλεξάντερ Βολκόφ, Στόγιαν Βράνκοβιτς, Τζόρντι Βιγιακαμπάκα, Ντίνο Ράτζα, Οντι Νόρις, Ντορόν Τζάμσι, Ζέλικο Ομπράντοβιτς, Μπάνε Πρέλεβιτς, Τζον Κόρφας, Παναγιώτης Φασούλας, Νίκος Σταυρόπουλος, Λευτέρης Κακιούσης, Γιώργος Σιγάλας, Μέμος Ιωάννου, Αργύρης Καμπούρης, Νίκος Λινάρδος, Μιχάλης Ρωμανίδης, Βασίλης Λυπηρίδης, Μιχαήλ Μισούνοφ, Ντέιβιντ Στεργάκος, Στηβ Γιατζόγλου, Λάζαρος Λέσιτς, Γιάννης Ιωαννίδης, Ντίνος Αγγελίδης, Γιάννης Δόξογλου, Βαγγέλης Βουρτζούμης, Νίκος Τσαχτάνης, Χάρης Παπαγεωργίου, Μιχάλης Γιαννουζάκος, Μάνθος Κατσούλης, Δημήτρης Κοκολάκης, Μηνάς Τουκμενίδης, Πέτρος Σταμάτης
Στα επίσημα του Αλεξανδρείου βρέθηκαν οι διοικούντες την ΚΑΕ Αρης, παλιοί παράγοντες των «κίτρινων», πολιτικοί φορείς, ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης.
«Nick Galis Hall»
Την ονομασία της σάλας του Αλεξανδρείου σε «Νίκος Γκάλης» ανακοίνωσε, ο υφυπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, Αθλητισμού και Πολιτισμού, Γιάννης Ιωαννίδης (σ.σ. αποδοκιμάστηκε αρχικά όταν ανήγγειλε πως θα διαβάσει το σχετικό μήνυμα από τον πρωθυπουργό).
Ακολούθησε η σχετική αποκάλυψη με την αποτύπωση του ονόματος του κορυφαίου Ελληνα αθλητή στο παρκέ του γηπέδου (Nick Galis Hall) και η ύψωση της φανέλας με το νούμερο 6, που φορούσε στον Αρη, στο ταβάνι του Αλεξανδρείου.
*Ο αρχηγός του Αρη, Αντώνης Ασημακόπουλος, έδωσε τη φανέλα με το νούμερο έξι σε κάδρο στον Νίκο Γκάλη, προσκυνώντας τον. Ολη η ομάδα, δε, των «κίτρινων» φορούσε τη στιγμή του δώρου την ίδια φανέλα
*Ασημένιο γλυπτό, με μπάλα να γυρνά σε δάκτυλο, έδωσε στον Νίκο Γκάλη ο πρόεδρος της ΚΑΕ Αρης, Λευτέρης Αρβανίτης, λέγοντας ελάχιστα νωρίτερα: «Μια πληγή που αιμορραγούσε, από τη στιγμή που ανακοίνωσε ο Γκάλης την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, έπρεπε να κλείσει και απόψε κλείνει. Οφείλω να ζητήσω δημόσια συγγνώμη από τον Γκάλη γιατί έπρεπε να περάσουν 18 χρόνια για να γίνει το αυτονόητο. Νίκο, εδώ είναι το σπίτι σου. Στο μυαλό και στις καρδιές μας θα είσαι εδώ.»
*Τον Νίκο Γκάλη τίμησε με πλακέτα, μετά το φιλικό, η Λιμόζ
* Η φιλαρμονική ορχήστρα του Δήμου Θεσσαλονίκης «έντυσε» με τη μουσική της τη γιορτή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου