…τότε ο Γιάννης Στουρνάρας δηλώνει με άνεση σε συνέντευξή του: «Ήρθα για να μείνω». Άραγε, τι άλλαξε από τον Δεκέμβρη του 2012 όταν πάλι σε συνέντευξή του δήλωνε: «Θα παραιτηθώ, αν σταματήσουν να γίνονται δεκτά αυτά που εισηγούμαι»; Τι άλλαξε από τον Φεβρουάριο του 2013 όταν ο Στουρνάρας εκβίαζε τον Σαμαρά ότι θα παραιτηθεί στην περίπτωση που δε σταματήσουν να τον «κακολογούν» οι Μ. Κεφαλογιάννης, Ν. Κακλαμάνης, Π. Παυλόπουλος, και άλλοι;
Είναι προφανές ότι άλλαξαν πάρα πολλά. Ο Στουρνάρας πλέον πρωθυπουργεύει εν λευκώ. Την όποια πολιτική ευθύνη έχει αναλάβει ο Σαμαράς. Μια πολιτική ευθύνη ορφανή, καθώς ο Σαμαράς απουσιάζει από την πολιτική σκηνή και τρέχει δεξιά κι αριστερά ως μεσάζοντας ξένων και εγχώριων συμφερόντων προς άγρα συνεταίρων τους. Κλείνει επιχειρηματικές συμφωνίες ο Σαμαράς, εκπροσωπώντας τον Μπόμπολα, τον Κόκκαλη, τον Μελισσανίδη, τους τραπεζίτες, τον Λάτση και...
υπόσχεται φορολογικές ασυλίες, γη, ύδωρ, σκλάβους.
Άλλαξαν πολλά και μέσα στη ΝΔ και στην «κοινωνία». Ηρέμησαν οι φιλόδοξοι της παράταξης, ηρέμησε και η «κοινωνία» καθώς αρέσκεται στους άγγελους εξάγγελους που της χαϊδεύουν τα αυτιά και της υπόσχονται ανάπτυξη και ευημερία. Της αρκεί η υπόσχεση. Δεν απαιτεί να τη βιώσει. Δε ζητά αποδείξεις. Αρκείται στις υποσχέσεις. Χρόνια τώρα….
Άλλαξαν τόσα που αρκούν για να πετάξει ο Στουρνάρας από πάνω του τον όποιο μανδύα σεμνότητας φορούσε και να επιδείξει μια παγκάλεια αλαζονεία. «Δεν είμαι αναλώσιμος», διεμήνυσε ο Στουρνάρας μέσω της συνέντευξής του στη Real News. Άλλαξαν τόσα, ώστε του δίνουν χώρο να πει: «Χτυπήματα κάτω από τη μέση δεν ανέχομαι. Υποτιμούν τη νοημοσύνη του κόσμου και κυρίως την αποφασιστικότητά μου. Εγώ θα φέρω σε πέρας το έργο που μου ανατέθηκε, είτε τους αρέσει, είτε όχι». Να αρέσει σε ποιους; Και σε ποιους να μην αρέσει; Δεν έχει σημασία! Αρκεί που αρέσει στον Στουρνάρα.
Θα γίνει αυτό που αρέσει στον Στουρνάρα και σε ό,τι εκπροσωπεί. Δεν αρέσει στον κόσμο να κρυώνει τον χειμώνα. Δεν έχει σημασία. Ο Στουρνάρας ξεκαθάρισε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μειωθούν οι φόροι στο πετρέλαιο θέρμανσης. «Εγώ θα φέρω σε πέρας το έργο που μου ανατέθηκε, είτε τους αρέσει, είτε όχι». Ποιο όμως είναι το έργο που του ανατέθηκε και ποιοι του το ανέθεσαν;
Δε χρειάζεται πολύ ψάξιμο. Ο Στουρνάρας προέρχεται από το χώρο των βιομηχάνων και των τραπεζιτών. Τα συμφέροντά τους εξυπηρετεί. Αυτούς εκπροσωπεί. Την αποστολή που του ανέθεσαν φέρνει σε πέρας. Με το που αντιλήφθηκε ότι έχει και τη στήριξη των μεγαλοκαναλαρχών – μεγαλοεργολάβων, ένιωσε ατρόμητος. Δεν έχει να φοβηθεί τίποτε. Καμία ευθύνη δεν πρόκειται να του καταλογιστεί. Ούτε πολιτική, ούτε ποινική. Φρόντισαν άλλοι γι’ αυτό.
Η «κοινωνία» είναι στο λαγούμι της. Γλείφει τα κόκαλα των ελπίδων made in China που της πέταξε ο Σαμαράς και τα ΜΜΕ. Θα μου πεις «και τι να κάνει; Δεν έχει σε ποιον ν’ ακουμπήσει. Σε ποιον να ελπίσει;». Σωστό κι αυτό. Η «κοινωνία» ποτέ δεν πίστεψε στις δυνάμεις της. Πάντα επέλεγε τσομπάνη, δεσμοφύλακα, ψεύτη, κλέφτη, απατεώνα. Πρόκειται για ένα ιδιότυπο απαρτχάιντ, όπου οι πολίτες επέλεξαν εθελοντικά το ρόλο του κατώτερου αποδεχόμενοι σιωπηλά την ανωτερότητα της πολιτικής τάξης.
Όχι, οι πολίτες δεν είναι άβουλοι. Έχουν βούληση και επιλογές. Ούτε άμοιροι ευθυνών είναι, ούτε καημένοι. Επιλογή τους είναι να λαθροβιώνουν, σύμφωνα με τη βιολογική έννοια του όρου: «η κατάσταση ορισμένων οργανισμών κατά την οποία αυτοί, χωρίς να έχουν πεθάνει, δεν παρουσιάζουν κανένα αισθητό ίχνος ζωής». Είναι σε νεκροφάνεια η «κοινωνία», ας μην κρυβόμαστε πίσω από τα άλλοθι του «σοκ», της «κούρασης» και της «απογοήτευσης». Δεν έδωσε κάποιον αγώνα για να τον χάσει και να απογοητευτεί ή για να κουραστεί. Όσο για το «σοκ» καλή δικαιολογία για τον πρώτο χρόνο, αλλά το άτιμο δεν κρατάει για πάντα. Κάποτε τελειώνει.
Η «κοινωνία» αρέσκεται σε αυτό που κάνει. Έχει εραστή το φόβο. Γονιμοποιείται και γεννάει Καραμανλήδες, Παπανδρέου, Βενιζέλους, Σαμαράδες και Στουρνάρες για να της προσφέρουν την ασφάλεια και τη σιγουριά ότι κανείς «ταραξίας» δε θα χαλάσει τη νοσηρή της ησυχία. Όνειρα γλυκά και… αναπτυξιακά.
Υγ: Σχετικά με την ανάρτηση μου με τίτλο «ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΒΥΖΙΑ ΤΗΣ ΤΖΟΛΙ» υπήρξαν κάποιες ελάχιστες αντιδράσεις. Γι’ αυτό, θα ήθελα να δώσω συνέχεια στο θέμα προτρέποντας όσους επιθυμούν να ενημερώνονται για όλες τις πλευρές κάποιου ζητήματος, να διαβάσουν το άρθρο με τίτλο «Η μαστεκτομή δεν είναι απαραίτητη» που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της DW. Δυστυχώς, στο εν λόγω άρθρο δεν υπάρχει η υπογραφή της Αντζελίνα Τζολί, οπότε δύσκολα θα χωρέσει στο λαμπερό κόσμο των ΜΜΕ και δε θα βρει ποτέ το δρόμο προς το «ευρύ κοινό». Τέλος, ας μου επιτραπεί να τονίσω ότι δεν αντιτίθεμαι στο δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να κάνει ό,τι επιθυμεί με το σώμα του, αλλά στον πανικό της χολιγουντιανής ιατρικής και «ιατρικής».
Από τον ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου