Παρασκευή 10 Μαΐου 2013

Η σκούπα της Δημιούλα

Δυο εκατοντάδες άστεγοι στο Ρίο ντε Τζανέιρο έχουν εξοντωθεί ως σήμερα, σε μια περίεργη εκκαθαριστική «σκούπα» εν όψη μεγάλων διοργανώσεων όπως το μουντιάλ και οι ολυμπιακοί αγώνες. Όπως συμβαίνει τις τελευταίες δεκαετίες, τέτοιου μεγέθους «αθλητικές» διοργανώσεις, συνοδεύονται από εξίσου τεράστια έργα υποδομής που υπόσχονται να εκσυγχρονίσουν την όψη του Ρίο ντε Τζανέιρο, διευκολύνοντας την πρόσβαση στα μεγάλα πολυκαταστήματα, στα τουριστικά αξιοθέατα και γενικά σε οτιδήποτε σχετίζεται με...
την οικονομική δραστηριότητα της πόλης.

Τα πάρκα πρέπει να είναι πεντακάθαρα και απογυμνωμένα από τους διάφορους βρομιάρηδες που πιάνουν τα παγκάκια, ώστε τα γκριφον με τα τρέντυ περιλαίμια και τα μοδάτα ρουχαλάκια να μπορούν να χέζ⓪υν με την ανεσή τους. Ο αποστειρωμένος κόσμος που ξεδιπλώνουν οι τεχνολογικές εταιρίες στις διαφημίσεις τους, πρέπει πάση θυσία να περάσει αυτούσιος και στην πεζή πραγματικότητα, γιαυτό, και οι τελευταίοι κοινωνικοί κρίκοι της  αλυσίδας, αυτοί που δυστυχώς δεν μπορούν να καταναλώσουν γιατί απέτυχαν και τα δανεικά μας τελείωσαν sorry guys, πρέπει να απαλειφθούν, ή τουλάχιστον να παστωθούν σαν τα ζώα σε κάποια φιλόξενα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως πράττει στα μουλωχτά η ελληνική κυβέρνηση μήνες τώρα  με τις συχνές σκούπες της. Κι ένα μεγάλο μπράβο για αυτή την αναίμακτη πρωτοβουλία του υπουργείου προστασίας του καταναλωτή, σε αντίθεση με τις αποτρόπαιες δολοφονίες στα σοκάκια του Ρίο· καλοκαιρινές μέρες που είναι μη τυχόν πάει ο τουρισμός χάλια εξαιτίας τέτοιων μικρογεγονότων, αν και δε νομίζω οι ορδές των τουριστών που επισκέπτονται την χώρα να ενδιαφέρονται για τίποτα περισσότερο απ’ ό,τι ενδιαφέρει τις ντόπιες Δημιούλες .

Οι Δημιούλες όμως δεν κρατάνε σκούπες και δε χρειάζεται να λερώσουν τα περιποιημένα χεράκια τους με βρομιές, έχουν το κράτος και την χρυσή αβγή για αυτό τον άχαρο σκοπό. Μπροστά στη φρίκη, οι δημιούλες απλώς ανησυχούν για την εξάπλωση της αντιβίας και εκπονούν μελέτες διαμοιρασμού των δημόσιων  χώρων. Σ’ αυτό το παγκάκι θα κάτσει ο λαθρομετανάστης, στο παραδίπλα ο ομοεθνής  άστεγος, στο παραπέρα το πρεζόνι, στο γωνιακό η οροθετική π⓪υτ@ν@, μέχρι να έρθει το κράτος και τους σκουπίσει όλους, ώστε να απελευθερωθεί και να αναδειχτεί η πλατεία. Κάπου πρέπει να χέσ⓪υν και τα δύσμοιρα γκριφόν, κάποιο παγκάκι ελεύθερο πρέπει να βρει για να κάτσει και η καλτ συγγραφέας, της καλτ free press, με το καλτ χτένισμα και την καλτ άποψη, για να εμπνευστεί το επόμενο της άρλεκιν.

Η περιποιημένη εικόνα του προσωπείου της πρωτεύουσας κάπου χάθηκε από την αλησμόνητη δεκαετία του πενήντα κι ύστερα. Πρώτα κατέβηκαν από τα βουνά οι αμόρφωτοι χωριάτες και γκετοποίησαν ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα. Μετά, με τη βοήθεια του εκμαυλισμένου ΠΑΣΟΚ, οι αμόρφωτοι χωριάτες επεκτάθηκαν και στις καλές συνοικίες. Αργότερα ήρθαν οι Αλβανοί, οι Βούλγαροι και το κάθε σκουπίδι απ’ τα τουρκοβαλκάνια, ωθώντας τους δείκτες της εγκληματικότητας στα ύψη. Φοβόσουν να αφήσεις ακόμα και το παράθυρο της τουαλέτας ανοιχτό! Σήμερα κάθε καρυδιάς τριτοκοσμικό καρύδι, έχει μετατρέψει τις συνοικίες σε υπαίθρια αφοδευτήρια. Δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση. Πρέπει να σκουπίσουμε τις πόλεις μας.

Από noumero11