Ολυμπιακό χωριό: «Χρυσό» μετάλλιο στην εγκατάλειψη

Το Ολυμπιακό χωριό επτά χρόνια μετά τους Αγώνες και πέντε χρόνια μετά την πρώτη κατοίκησή του είναι μια ακυβέρνητη πολιτεία 10.000 κατοίκων, ένα χωριό φάντασμα, απομονωμένο με 2.300 σπίτια, μια νεκρή πλατεία, μηδενική κοινωνική ζωή, μια γκρίζα ζώνη αντί για πράσινη, πολλά αναξιοποίητα στρέμματα, αθλητικές εγκαταστάσεις που αργοπεθαίνουν. Όλα αυτά σε μια πόλη που χτίστηκε ως πρότυπο αλλά κατάντησε αντιπρότυπο.

Λόγω ενός θολού και αδιευκρίνιστου καθεστώτος διαχείρισης, μια πολλά υποσχόμενη πρόταση λειτουργίας πόλης «ολυμπιακών προδιαγραφών» έφτασε να κινείται μεταξύ φθοράς και ....

αφθαρσίας με οσμές σκανδάλου, δικαστικές διαμάχες και κινητοποιήσεις των κατοίκων και καταγγελιών.

«Το Ολυμπιακό χωριό δυσφημεί την Ελλάδα έτσι όπως έχει καταντήσει» έχει δηλώσει η πρόεδρος του Συλλόγου Πολιτών κ. Εύα Πασχαλίδου.

Ο Δήμος Αχαρνών, στον οποίο υπάγεται (γεωγραφικά) το Ολυμπιακό χωριό, δηλώνει ουσιαστικά αναρμόδιος για τα περισσότερα ζητήματα που αφορούν την καθημερινότητα των πολιτών (πλην της αποκομιδής των απορριμμάτων) επειδή δεν του έχουν παραχωρηθεί κάποιες εγκαταστάσεις.

Ελεύθεροι χώροι αναξιοποίητοι και κακοποιημένοι

Οι τρεις πύλες εισόδου στο Ολυμπιακό Χωριό παραπέμπουν σε στρατόπεδο. Οι περιφράξεις, τα συρματοπλέγματα ενισχύουν αυτήν την αίσθηση. Στην κεντρική πλατεία φυσάει ο αέρας της ερημιάς. Το στάδιο και το κολυμβητήριο, απολειφάδια των Αγώνων, σχεδόν νεκρά. Τα κτίρια των κατοικιών εξωτερικά είναι εμφανίσιμα, όπως και οι δρόμοι. Μεγάλοι, άνετοι. Απλά στα πεζοδρόμια. Το Ολυμπιακό Χωριό σφύζει από ελεύθερους χώρους, εντελώς ανεκμετάλλευτους και εντελώς παρατημένους, έως και «κακοποιημένους». Μπάζα και σκουπίδια στον μικρό ελαιώνα, σπασμένες λάμπες στον κεντρικό φωτισμό, ημικατεστραμμένο το ολυμπιακό μνημείο.

Από εμπορική κίνηση; Μόλις τρία καταστήματα λειτουργούν για 10.000 κατοίκους. «Κάποτε υπήρχαν 30, αλλά έκλεισαν μετά τους πλειστηριασμούς. Διπλασίασαν τις τιμές εκκίνησης στον διαγωνισμό. Τα ενοίκια ήταν αστρονομικά. Ζητούσαν 2 και 3.000 ευρώ για 55 τ. μ. Πού να τα λειτουργήσουν», εξηγούν κάτοικοι του Ολυμπιακού Χωριού.

Ψάχνεις για περίπτερο, για ώρα. Υπάρχει μόλις ένα. Θέλεις να πιεις έναν καφέ, να πάρεις μια τυρόπιτα. Δεν υπάρχει. Για σινεμά, χώρο συναυλιών, ούτε λόγος. Ψιλά γράμματα. Όλα τα σχέδια για χώρους ψυχαγωγίας, έστω για ένα καφενείο στην πλατεία, ήταν προφορικά. Υπάρχουν 250 στρέμματα αναξιοποίητα και η πλατεία με το μνημείο βρίσκεται σε παρακμή.

Ενώ γίνονται συνέχεια βανδαλισμοί σε καθημερινή βάση.

Ενδεικτικό, ακόμη της άθλιας κατάστασης της περιοχής είναι ότι κανένας φορέας δεν θέλει να εγκατασταθεί εκεί, όπως το υπουργείο Εργασίας.

Το κτίριο του... Βατοπεδίου

Όσο για το περιβόητο κτίριο της Μονής Βατοπεδίου, που χάσκει ανεκμετάλλευτο στο νότιο τμήμα του Ολυμπιακού Χωριού με τα 22.000 άδεια τετραγωνικά του μέτρα και τα σπασμένα τζάμια του, αποτελεί πραγματικό «ύμνο» στην αβελτηρία του ελληνικού Δημοσίου. Ένα ακίνητο μεγάλης αξίας, που αποτέλεσε μέρος ανταλλαγής με τη Μονή Βατοπεδίου, κατέληξε σε ιδιωτικά (μάλλον κυπριακών συμφερόντων) χέρια, διότι το ελληνικό κράτος δεν κατάφερε να το αξιοποιήσει...

Στην πράσινη ζώνη, το βλέμμα γεμίζει γκρι και καφέ. Οι φοίνικες ξεραίνονται, το ιστορικό Αδριάνειο Υδραγωγείο πνίγεται μέσα σε ξερόχορτα. Στα σχολεία δεν υπάρχουν εργαστήρια και οι αίθουσες δεν επαρκούν, λένε οι μαθητές. Όμως και βόλτα πού να πάμε; Συναντιόμαστε όλοι στο σουβλατζίδικο. Δεν υπάρχει κάτι άλλο. Οι μόνες ευχάριστες στιγμές είναι τα πάρτι που οργανώνουμε στα σπίτια...

Προχειρότητες στα διαμερίσματα

Στα τέλη του 2005 - αρχές του 2006 μπήκαν οι πρώτοι κάτοικοι των διαμερισμάτων, τα οποία ανάλογα με το μέγεθος της οικογένειας είναι από 83 έως 120 τ. μ. Κάποιοι βρήκαν σπασμένα μάρμαρα, πλακάκια, ντουλάπια. Προχειρότητες, αλλά και προβλήματα με τα σκέπαστρα.

Πολλοί μπήκαν στον κόπο να ανακατασκευάσουν ή να επισκευάσουν τα διαμερίσματα που τους δόθηκαν πληρώνοντας 20.000 - 30.000 ευρώ.

Η μετατροπή των δωματίων των αθλητών σε κανονικές κατοικίες δεν ήταν και η πλέον απλή διαδικασία. «Πήραμε δύο δάνεια για να το κάνουμε κατοικήσιμο. Η υγρασία ήταν απίστευτη, έπεφτε η βροχή μέσα στα σπίτια, δεν θα βάζαμε σκέπαστρα;» αναρωτιούνται οι κάτοικοι.

Αυτό που σήμερα «καίει» τους δικαιούχους είναι το τίμημα των σπιτιών τους, που δεν έχει ακόμα οριστικοποιηθεί.

Το χρονικό της ανταλλαγής με το Βατοπαίδι

Όταν η μονή Βατοπαιδίου πρότεινε την αντιστροφή όλων των ακινήτων μεταξύ των οποίων και το Ολυμπιακό ακίνητο, 48 από τα 50 μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους γνωμοδοτούν να προχωρήσει η αντιστροφή.

Το Σεπτέμβριο του 2009 ο τότε υπουργός Γιάννης Παπαθανασίου προσυπογράφει την απόφαση της αντιστροφής. Λίγους μήνες αργότερα ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου λαμβάνοντας υπόψη τη γνώμη των δύο μελών που μειοψήφησαν από τους 50 του Νομικού Συμβουλίου του κράτους παγώνει τη διαδικασία της αντιστροφής προσδοκώντας πιθανώς κάποιες αποφάσεις της Βουλής ή της δικαιοσύνης που θα δικαίωναν αυτή την επιλογή.

Η Βουλή αποφάσισε ότι δεν υπάρχει ζημία του ελληνικού δημοσίου στην υπόθεση Βατοπεδίου και αθώωσε όλα τα πολιτικά πρόσωπα ενώ η ελληνική δικαιοσύνη δεν έχει βρει πουθενά διακίνηση μαύρου χρήματος ή παράνομες πράξεις.

Όλους αυτούς τους μήνες όμως το δημόσιο ως εγγυητής επιβαρύνεται με το δάνειο το οποίο έλαβε η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου για να αγοράσει το οικόπεδο και να χτίσει το ολυμπιακό ακίνητο. Οι ίδιες πληροφορίες ανεβάζουν μέχρι σήμερα το κόστος των τοκοχρεολυσίων σε περίπου 4 εκατομμύρια ευρώ.

Το ελληνικό δημόσιο λοιπόν μπλεγμένο σε σκοτεινά γρανάζια πολιτικών σκοπιμοτήτων αποπληρώνει ένα ακίνητο το οποίο ο υπουργός Οικονομικών αρνήθηκε να παραλάβει από την αντιστροφή των ακινήτων με τη μονή Βατοπαιδίου. Αν παραταθεί η εκκρεμότητα αυτή από τη μία τα τοκοχρεολύσια και από την άλλη οι φθορές στο κτίριο θα ανεβάσουν τη ζημιά του δημοσίου στα επίπεδα του κόστους που πλήρωσε για να το αποκτήσει.

Από newpost