Αφήστε μας να ονειρευτούμε για να σας αφήσουμε να κοιμηθείτε...

Από τον Χρίστο Λογαρίδη

Όποιος πιστεύει ότι θα φύγει ο Τζέφρυ, θα έρθει ο Αντώνης και θα σωθούμε ξεχνάει την πρόσφατη ιστορία μας που μας οδήγησε εδώ. Κανένας από αυτούς δεν μπορεί να κάνει τίποτα, ακόμα και αν το ήθελε. Είναι παιδιά που μεγάλωσαν υπηρετώντας τους εγχώριους και διεθνείς τοκογλύφους και νταβατζήδες.

Αυτό έμαθαν και αυτό θα κάνουν. Το ξύπνημα του κόσμου που επιτέλους είδαμε χθές, σίγουρα τους τρόμαξε. Αν δεν τρόμαζαν, δεν θα έκοβαν τα κινητά δείχνοντας μας ακόμη μια φορά το αληθινό τους πρόσωπο. Αυτό που βλέπουμε από τις δημοκρατικές δυνάμεις καταστολής, που ενώ πληρώνονται από εμάς, έχουν εκπαιδευθεί να ...
γεμίζουν με βία κάθε κραυγή για ζωή και δημοκρατία, που φυλάνε στις βίλες τους κλέφτες και γενικά περιφρουρούν την δημοκρατική διαφθορά και διαπλοκή. Όσο όμως και να φοβούνται τον κόσμο, τίποτα δεν θα τους σταματήσει.

Είναι δεδομένο πως περισσότερο από κάθε άλλη φορά, δεν υπηρετούν τον λαό, αλλά τους τοκογλύφους. Αν πραγματικά ήθελαν να κάνουν κάτι για την χώρα, θα δίκαζαν όσους έκλεψαν, θα είχαν κατασχέσει περιουσίες, θα είχαν αλλάξει το κράτος διαπλοκο-τέρας που έφτιαξαν. Πώς να δικάσεις όμως τον εαυτό σου? Πώς να σκοτώσεις το παιδί σου? Γιατί παιδί τους είναι αυτό το κράτος που τρώει σαν τον Κρόνο την χώρα μας.

Θα διεκδικούσαν ακόμα ένα μέρος του χρέους να χαρακτηρισθεί απεχθές, όπως πολλές φορές έχουν κάνει οι ΗΠΑ στο παρελθόν. Απεχθές είναι ένα χρέος που δημιουργήθηκε χωρίς να το γνωρίζει ο λαός, που μεγάλωσε με χρηματισμούς τύπου Ζίμενς που δεν υπηρετούσαν το κοινό καλό, αλλά την τσέπη απατεώνων και τέλος όταν αυτός που δανείζει, γνωρίζει πως ο δανειζόμενος δεν μπορεί να αποπληρώσει, αλλά συνεχίζει να δανείζει για να παίξει παιχνίδια κατά της χώρας και του λαού.

Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά υπάρχουν στο χρέος, αλλά κανείς δεν μιλάει. Μας λένε να πληρώσουμε πάλι μόνο εμείς που δεν έχουμε, χωρίς να ξέρουμε καν σε ποιους χρωστάμε και πόσα. Μα πάνω απ όλα που πήγαν τα χρήματα αυτά. Είναι δεδομένο, πως κάποια στιγμή θα ξεσηκωθεί ο κόσμος και αργά η γρήγορα θα δοθεί ελπίζω μια λύση τύπου Εκουαδόρ. Μέσα σε αυτές τις μαύρες μέρες, μας δίνεται η ευκαιρία να διεκδικήσουμε έναν καλύτερο κόσμο. Αυτό δεν μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας.

Πρέπει να γίνει σε παγκόσμια κλίμακα. Όπως και γίνεται. Μπορούμε να κάνουμε την δική μας παγκοσμιοποίηση. Ξέρουμε πια πως είναι λάθος να δίνουμε την δύναμη σε λίγους. Φτιάχνουν συμμορίες που τις νομιμοποιούν και ρημάζουν τον πλανήτη. Ξέρουμε πια ότι είναι λάθος να δεχόμαστε η ζωή μας να έχει τιμή. Να μας κοροϊδεύουν με δανεικό πλούτο. Ξέρουμε πως δεν μας υπηρετούν, αλλά είναι εχθροί μας. Δεν είναι σαν εμάς γιατί ζουν σε βίλες, έχουν εκατομμύρια κλεμμένα σε τράπεζες του εξωτερικού, ζουν από πολυτελή ξενοδοχεία σε πολυτελή σκάφη και νιώθουν πως είναι ανώτεροι από εμάς.

Την ώρα αυτή, περνάνε νόμους που δεν τους χωράει ανθρώπου νους. Σε παγκόσμιο επίπεδο. Έχουν βγάλει παράνομες ακόμα και τις βιταμίνες στις τροφές. Όλες οι τροφές με ακτινοβολίες θα χάνουν τα θρεπτικά τους συστατικά που ξαφνικά τα ονόμασαν τοξικά. Γιατί? Αλλά ας μην πάμε τόσο μακριά. Αυτό το πολιτικό σύστημα έχει πεθάνει. Αυτό που βλέπουμε είναι ο επιθανάτιος ρόγχος του. Μόλις αναγκαστούν να απολύσουν και τους δημόσιους υπάλληλους, τον στρατό τους που τους έδινε τους ψήφους που χρειαζόντουσαν, θα χαθούν από τον χάρτη. Φυσικά δεν είναι να τους κλαίμε: Tα αφεντικά τους έχουν φροντίσει ώστε να ζήσουν πλουσιοπάροχα μαζί με τα παιδιά και τα εγκόνια τους σε κάποια εξωτική τοποθεσία.

Άλλωστε μια χαρά εργάστηκαν γι αυτούς. Για την νέα τάξη, που δεν θα υπάρχουν χώρες, αλλά μόνο χρέη σε μια παγκόσμια τράπεζα. Μια τράπεζα που θα αποφασίζει αν θα ζούμε η αν θα πεθαίνουμε. Ωραίες είναι οι διαδηλώσεις, αλλά τι ζητάμε? Να ξαναπάει ο μισθός μας στα 700 ευρώ? Εκεί δηλαδή που ήταν και δεν μας έφτανε να ζήσουμε? Να φέρουμε άλλους γραφειοκράτες να μας δουλεύουν? Να ξαναχρωστάμε σε άλλες τράπεζες? Υπάρχει περίπτωση να είναι ποτέ μια τράπεζα δημοκρατική? Να συνεχίσουμε να αποβλακωνόμαστε από ανόητες ξανθιές με πλούσια μπαλκόνια? Να συνεχίσουμε να ακούμε δημοσιογράφους εργολάβων? Να βγάλουμε το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, όπως και τα μεταλλεύματα της χώρας που θα ανήκουν σε ποιους? Σε ένα κράτος εχθρό του λαού, η σε κάποιους που θα τα αγοράσουν?

Πότε θα καταλάβουμε πως δεν μπορεί ο πλούτος της γης να ανήκει σε κάποιους? Πότε θα φωνάξουμε ότι ανήκει σε όλους? Πότε θα απαιτήσουμε ο πλούτος που παράγουμε να διανέμεται δίκαια προς όλους? Που βρήκαν τα λεφτά αυτοί να αγοράσουν αυτόν τον πλούτο? Δούλευαν στις οικοδομές και τα μάζευαν λίγα λίγα? Πότε θα καταλάβουμε πως είτε με τον ένα τρόπο, είτε με τον άλλο, αυτός ο πλούτος πάλι δεν θα μας ανήκει? Για να γίνουν όλα αυτά δικά μας, πρέπει να αλλάξουμε μέσα μας. Όπως έλεγε και στο Τρούμαν Σόου ο ποιητής, οι άνθρωποι δέχονται σαν αληθινό τον κόσμο που τους δίνεις και δεν αντιδράνε.

Δεχτήκαμε αιώνες αυτή την οικονομική απάτη, αυτόν τον οικονομικό φασισμό, που είναι το αληθινό πολίτευμα του κόσμου. Τώρα πρέπει να ονειρευτούμε έναν άλλο κόσμο αν θέλουμε να ελευθερωθούμε. Αν θέλουμε να ζήσουμε σαν άνθρωποι και όχι σαν σκλάβοι. Πρέπει να καταλάβουμε πως ο γιατρός δεν είναι ανώτερος του αγρότη. Αν δεν υπήρχε ο αγρότης, ο γιατρός ποτέ δεν θα γίνονταν γιατρός. Θα έπρεπε να καλλιεργεί μόνος του και δεν θα είχε χρόνο για σπουδές και έρευνα. Ο βουλευτής δεν είναι δυσκολότερη δουλειά από του σκουπιδιάρη, που απ τα μαύρα χαράματα καθαρίζει την πόλη και δεν πεθαίνουμε από τις βρωμιές μας. Δεν γίνεται να αμείβονται τόσο διαφορετικά.

Στην πραγματικότητα θα μπορούσαν να μην αμείβονται καθόλου. Ας ονειρευτούμε έναν κόσμο που κανείς δεν πληρώνεται και κανείς δεν πληρώνει. Δεν θα υπήρχε φτώχεια. Όλοι θα είχαν δουλειά. Μάλιστα θα δουλεύαμε λιγότερο γιατί δεν θα υπήρχε ούτε ανεργία. Περισσότεροι άνθρωποι, λιγότερες ώρες εργασίας. Δεν θα υπήρχε οικονομικός ρατσισμός. Ότι δουλειά και αν έκανες, θα ήσουν ίσος στο δικαίωμα της ζωής, από την στιγμή που καμιά οικονομική φυλακή δεν θα σε περιόριζε. Αρκεί να καταλάβουμε πως όλοι προσφέρουμε και χωρίς τον έναν δεν μπορεί να υπάρξει ο άλλος.

Για να κατασκευάσουμε έναν Παρθενώνα, έναν δρόμο, ένα σχολείο, πρώτα πρέπει να το ονειρευτούμε, να καταλάβουμε την χρησιμότητα του στον κόσμο μας. Μετά χρειαζόμαστε την γνώση, το πώς θα το κατασκευάσουμε. Έπειτα τα υλικά και φυσικά τους ανθρώπους που θα εργαστούν για την ολοκλήρωση του έργου. Όλα αυτά υπάρχουν άφθονα γύρω μας. Αλλά δεν κατασκευάζουμε ούτε Παρθενώνες, ούτε δρόμους, ούτε σχολεία. Δεν έχουμε λεφτά. Δεν υπάρχει τίποτα πιο παρανοϊκό απ αυτό αν το σκεφτείτε.

Το χρήμα, που είναι μια απίστευτη ανακάλυψη του διαβόλου- από το διαβάλω-, είναι το όπλο που βοηθάει τα παγκόσμια λαμόγια να αποφασίζουν τι θα υπάρξει και τι όχι στον κόσμο. Υπάρχουν απίστευτα φάρμακα που δεν θα κυκλοφορήσουν ποτέ, γιατί είναι φτηνά και δεν παράγουν κέρδος στις πολυεθνικές που εμπορεύονται τον θάνατο.

Υπάρχουν μορφές ενέργειας φιλικές στο περιβάλλον, αλλά δεν επενδύουν γιατί δεν θα έχουν κέρδος. Το κέρδος πάνω από την ζωή και την ανθρωπότητα. Πέφτουν αεροπλάνα για μια βίδα που κοστίζει 200 ευρώ και η εταιρία για να έχει κέρδος βάζει μια που κοστίζει 50. Τρομερά πράγματα. Από το σουβλατζίδικο της γειτονιάς που πουλάει χαλασμένο κρέας και τηγανίζει σε κορεσμένο λάδι για να κερδίσει λίγα ευρώ, μέχρι τις πολυεθνικές και τα χρηματιστηριακά παιχνίδια των δις, ολόκληρος πλανήτης υποφέρει για ένα ανόητο κέρδος. Ένα σύστημα που θα έκανε ακόμα και έναν άνθρωπο να υποφέρει, θα ήταν λάθος. Εδώ υποφέρει το 98% του πλανήτη και ακόμα να τους πάρουμε με τις πέτρες.

Τους αφήνουμε να μας τρομοκρατούν με την ανεργία και την φτώχια, τα όπλα του συστήματος που του επιτρέπει να βρίσκει φτηνούς σκλάβους και ακόμα να αντιδράσουμε. Κάθε μέρα που μας κλέβουν, χάνεται και δεν γυρίζει πίσω. Όσα λεφτά και αν πληρώσεις, δεν μπορείς να την ξαναζήσεις, Η ζωή είναι ανεκτίμητη, δεν έχει τιμή. Γι αυτό τώρα πρέπει να αποφασίσουμε τι θα ζητήσουμε. Όχι από αυτούς. Από εμάς. Θα ζητήσουμε πάλι σαν ζητιάνοι λίγη αύξηση στους μισθούς πείνας που ακόμα και αν μας την δώσουν, θα την πάρουν πίσω τρίδιπλή με φόρους? Πάλι θα ζητήσουμε να είμαστε σκλάβοι?

Πάλι υποταγμένοι σε τραπεζίτες που τόσα χρόνια κερδοσκοπούσαν με 18% επιτόκια που μας έβαζαν, που για να τους σώσουμε δώσαμε σχεδόν 120 δις, περισσότερα δηλαδή και από το μνημονιακό δάνειο που πήραμε?

Θα υποταχτούμε πάλι σε εκδότες που πουλάνε δημοκρατία, ενώ στους υπαλλήλους τους φέρονται φασιστικά, που το μόνο που κάνουν είναι να μας παραμυθιάζουν παίζοντας παιχνίδια διαπλοκής με τις κυβερνήσεις για να ασκούν εξουσία από τις βίλες τους? Μήπως ήρθε η ώρα να πούμε τέρμα σε όλα αυτά?

Ας ονειρευτούμε. Ας σκεφτούμε τι θα γινόταν, αν αυτό το παγκόσμιο κίνημα της πλατείας, αποφάσιζε μια μέρα να σταματήσει να τους πληρώνει. Ας σκεφτούμε τι θα γινόταν. Μόνο αυτό φοβούνται. Το χρήμα τους κάνει να νιώθουν ανώτεροι. Αν τους το πάρεις θα αυτοκτονήσουν σε ένα βράδι. Ανθρωπάκια που νομίζουν πως κάτι είναι γιατί με τα λεφτά τους μας αγοράζουν. Αν δεν έστηναν αυτή την απάτη, να γεννιόμαστε φτωχοί, ώστε να μας αγοράζουν, δεν θα ήταν τίποτα. Με αυτό το σύστημα, μας περνάνε την ψυχολογία του ραγιά και μας ελέγχουν. Αν όμως μια μέρα σε παγκόσμιο επίπεδο σταματήσουμε να τους πληρώνουμε? Τράπεζες, εφορία, λογαριασμούς, νερό, ρεύμα, τα πάντα.

Το σύστημα θα κατέρρεε σαν τραπουλόχαρτο σε μια νύχτα. Να μας βάλουν φυλακή όλους δεν γίνεται. Γι αυτό και φροντίζουν να έχουν κάποιους βολεμένους, ώστε να μην μπορούμε να ενωθούμε. Διαίρει και βασίλευε το λένε. Το ξέρουμε όλοι και το ανεχόμαστε. Μας λένε πως έτσι είναι ο άνθρωπος, πως είναι η φύση του το κακό, πως του αρέσει να πολεμάει τον συνάνθρωπο, αλλά είναι ψέμα. Μας αναγκάζουν να λειτουργούμε έτσι. Γιατί μας περνάνε το μήνυμα πως αυτός είναι ο τρόπος να πλουτίσεις. Να αρπάξεις, να γλυψεις, να εξαπατήσεις. Μπορούμε να πούμε τέλος, μέχρι εδώ.

Δεν είναι τυχαίο πως οι εξεγέρσεις γίνονται από το διαδίκτυο, από την στιγμή που τα μέσα είναι όλα διεφθαρμένα και πουλημένα. Δεν είναι τυχαίο πως προσπαθούν να το ελέγξουν. Αν τα καταφέρουν θα είναι γιατί εμείς τους αφήσαμε. Είναι η ώρα για μια παγκόσμια επανάσταση. Δεν μπορούμε πια να μιλάμε για τοπικές επαναστάσεις. Όλος ο πλανήτης είναι σε κρίση. Ο κόσμος έχει αλλάξει. Οι πατρίδες δεν είναι όπως παλιά. Ας μην ξεχνάμε, πως σαν Έλληνες, φέτος δεν θα μπορούμε να πάμε στα νησιά μας. Δεν έχουμε λεφτά. Αντίθετα, γερμανοί, τούρκοι και κογκολέζοι με λεφτά, θα κάνουν τα μπάνια τους σε Αιγαίο και Ιόνιο. Τυχαίο? Δεν νομίζω.

Σήμερα προσπαθούν να ολοκληρώσουν μέσα από την δύναμη των τοκογλύφων το αρχαίο σχέδιο. Απέτυχαν με τα όπλα, ας μην τους αφήσουμε να το πετύχουν με τα λεφτά. Όλος ο πλανήτης θα είναι η πατρίδα των τοκογλύφων και των υποτακτικών τους και όλοι εμείς οι σκλάβοι που θα τους υπηρετούμε. Αν φυσικά μας αφήσουν να ζήσουμε, γιατι υπάρχει σχέδιο για μείωση του πληθυσμού σε νούμερα που φέρνουν τρόμο. Σίγουρα αυτό θέλουμε?

Μήπως ήρθε η ώρα μέσα από τις εξεγέρσεις να σταματήσουμε να τους πληρώνουμε?

Μόνο τότε θα μας ακούσουν. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να θέσουμε τους όρους μας. Μόνο τότε θα καταλάβουν πως δεν είναι οι άρχοντες μας, αλλά οι υπηρέτες μας. Μόνο τότε θα νικήσουμε. Ήρθε η ώρα για παγκόσμιο σεξ, θα τους το κάνουμε εμείς, η θα μας το κάνουν πάλι αυτοί?

Αποφασίστε…

Από το kourdistoportocali