Τα… καμένα χαρτιά

Όλοι οι άνθρωποι του πρω­θυπουργού, αυτοί δηλαδή που ο ίδιος εκσφενδόνισε στο πολιτικό στερέωμα, εί­ναι πια «καμένα χαρτιά», με αποτέλεσμα οι «πρωθυπουργήσιμοι» του ΠΑΣΟΚ να διεκδικούν εκ νέου ρόλο σε μια νέα δομή κυβερνητικής εξουσίας, με τον πρωθυπουργικό να είναι πιο… λει­τουργικός και όχι το μοντέλο του «αν­θρώπου ορχήστρα» που επιχειρεί μέχρι τώρα.

Καίγοντας γρήγορα τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, ο οποίος είναι προ­φανές ότι πέφτει από το ένα λάθος στο άλλο, λόγω απειρίας και έλλειψης πολι­τικών αντανακλαστικών, απαξιώνοντας τον Γιώργο Πεταλωτή, έναν βουλευ­τή της Θράκης που για να συντηρήσει την έδρα του πρέπει να απουσιάζει από την Αθήνα και το ...
γραφείο του τρεις μέ­ρες την εβδομάδα, με αποτέλεσμα να υπάρχει μια δυσχέρεια με τη φυσική απουσία του κυβερνητικού εκπροσώ­που κάθε Σαββατοκύριακο, ο Γιώργος Παπανδρέου έχει σχεδόν ξεμείνει από συνεργάτες.

Επίσης, μετά το «ξύλο» που έφα­γε ο Γιάννης Ραγκούσης για αυτήν την επιτροπή επικοινωνιακού σχεδιασμού από τους άλλους υπουργούς, αποφά­σισε ότι δεν τον παίρνει να κάψει όλο του το πολιτικό κεφάλαιο και διακριτι­κά αποσύρθηκε από την πρώτη γραμμή σχεδιασμού της κυβερνητικής δράσης, με αποτέλεσμα ένα μεγάλο κενό... Ο Ραγκούσης ασχολείται αποκλειστικά με το αντικείμενό του στο υπουργείο Εσωτερικών, αποφεύγει συστηματικά τη δημοσιότητα και την εμπλοκή του στην υπεράσπιση του κυβερνητικού έργου, ενώ το ίδιο κάνει και ο Παύλος Γερουλάνος, έπειτα από σοβαρές πολι­τικές διαφωνίες για την επικοινωνιακή στρατηγική, παρά το γεγονός ότι βρί­σκεται πιο κοντά στον πρωθυπουργό. Ο υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας δεν μπορεί να αποκτήσει δικό του πολιτικό βηματισμό και παρά την υψηλή κυβερνητική θέση, δεν έχει καταφέρει να πλασαριστεί δυνατά στο πολιτικό προσωπικό της χώρας, ενώ σε πολιτικό επίπεδο λειτουργεί ακόμα ως σύμβουλος του Γιώργου (και οι άλλοι κάπως έτσι τον αντιμετωπίζουν).

Ο Θόδωρος Πάγκα­λος έχει αποσύρει μετά τον ανασχη­ματισμό τις καλές υπηρεσίες συντονι­σμού, ασχολούμενος μό­νο με όσα θεσμικά έχει αναλάβει, ενώ και ο Χάρης Παμπούκης σπρώχνει το θέμα των επενδύσεων, χωρίς να ασχολείται με τα δρώμενα της λοι­πής κυβέρνησης.

Ακόμα και η Ρεγγίνα Βάρτζελη, που είδε ότι κινδύνευε να μην ορκιστεί πο­τέ γραμματέας του πρωθυπουργού, επιχειρεί να πάρει αποστάσεις από τον άλλοτε «στρατευμένο» ρόλο της, όχι γιατί δεν θέλει να υπηρετεί τον πρω­θυπουργό, αλλά κυρίως για να προστα­τεύσει τη λειτουργία της.

Ο Γιώργος Παπανδρέου, που επιχεί­ρησε να επιβάλει το δικό του πολιτι­κό προσωπικό απέναντι στο   οργανωμέ­νο ΠΑΣΟΚ, κα­τάλαβε     τις τελευταίες μέρες ότι τα περιθώρια για αυτοσχε­διασμούς    και νεωτερισμούς έχουν τελειώσει. Όλο και περισσότερο τον τελευταίο και­ρό αναλώνεται σε μακροσκε­λείς διυπουργικές συσκέψεις για την αντιμετώπιση μεγάλων θεμάτων.

Αυτό όμως δεν αρκεί. Τα πρωτο­κλασάτα στελέχη επιθυμούν τη δημιουργία μιας κυβερνη­τικής επιτροπής που θα τρέχει όλο το κυβερνη­τικό έργο και θα λειτουρ­γεί και ως επιτροπή δια­χείρισης κρίσης.

Ο Παπανδρέου επιχειρεί να ξεφύγει από τον εναγκαλισμό αυτό με διάφο­ρους τρόπους. Δεν είναι άλλωστε τυ­χαίο ότι μόλις προχτές ανέθεσε προφο­ρικά εν μέσω Υπουργικού Συμβουλίου στον Γιώργο Παπακωνσταντίνου (!!!) να δημιουργήσει μια επιτροπή χαμηλόβαθμων αξιωματούχων από όλα τα υπουργεία προκειμένου να υπάρχει συ­ντονισμός σε μέτρα που αφορούν πρό­στιμα, εισοδηματικά ζητήματα και άλ­λα σχετικά, μετά το πρόβλημα που προκλήθηκε από την περίφημη εγκύκλιο για τα αναδρομικά των αυθαιρέτων.

Έμπειρα υπουργικά στελέχη επιμέ­νουν ότι δημιουργεί αίσθηση το γε­γονός ότι ο πρωθυπουργός μέσα στο Υπουργικό Συμβούλιο αρνήθηκε να προβεί σε παραινέσεις στους υφυ­πουργούς ώστε να ενημερώνουν τους υπουργούς για εγκυκλίους και αποφά­σεις τους, ακόμα και αν αυτές είναι στο πλαίσιο των αποκλειστικών αρμο­διοτήτων τους. Οι συνεργάτες του λέ­νε ότι είναι προβληματισμένος και να σκέφτεται με ποιο τρόπο θα αντιδρά­σει, αλλά αυτή τη στιγμή υπερτερούν οι εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι οποίες συνδέονται άμεσα και με την μακροημέρευση της παρούσας κυ­βέρνησης...

Μικρό καλάθι…

Χαμηλές προσδοκίες επιχειρεί να καλλιεργήσει η κυβέρνηση σχετικά με τα ταξίδια σε ευρωπαϊκές πρωτεύου­σες του πρωθυπουργού. Η συνάντηση με τη Γερμανίδα καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ θεωρείται η δυσκολότερη, γι’ αυτό και ο Παπανδρέου αρκείται στο να διατυπώσει καθαρά τις θέσεις της Αθήνας και κυρίως να ζητήσει να προωθηθεί ανεξάρτητα των εξελίξε­ων στο σύμφωνο ανταγωνιστικότητας η τήρηση των ευρωπαϊκών δεσμεύσε­ων για επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους, αλλά και μείωση του επι­τοκίου. Τα ίδια με πιο εμφαντικό τρόπο θα θέσει και στη φινλανδική πολιτική ηγεσία, που δείχνει να μην συμμερί­ζεται καθόλου τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ευρωπαϊκός Νότος και συχνά είναι πιο σκληροί στις δηλώσεις τους από τους Γερμανούς. Το ότι ο Όλι Ρεν, ο αρμόδιος για τα οικονομικά επί­τροπος, είναι Φινλανδός δεν είναι τυ­χαίο…

Από το "Ποντίκι"