Τον ζύγωνε με το μαρκούτσι να του το βάλει ντε και καλά στο στόμα.
Σκάλες του ηλεκτρικού στο Φάληρο. Πενηνταπεντάρης. Ψάχνει ψιλά στις τσέπες του να βγάλει εισιτήριο. Ψιλολόγια, δεν βγαίνουνε.
-Ποιος αρχηγός σας έπεισε καλλίτερα για την οικονομία;
-Άσε με κοπέλα μου και βιάζομαι πάει για βροχή. Ποια οικονομία εδώ δεν έχουμε για εισιτήριο ...
-Ποια μέτρα εκ των δύο αρχηγών είναι μακροπρόθεσμα καλλίτερα, για την Ελλάδα;
Και να σου πάλι του έκλεινε το δρόμο.
Δεν άντεξε άλλο. Πήρε ανάποδες.
-Ποια Ελλάδα τα καντήλια μου, ετούτη που ζητάνε οι πάντες να βατέψουν; Ούστ!
Τα ξεπουλήσαν όλα. Και δάση και λίμνες και βουνά κι ανθρώπους. Πάρε κόσμε, τιμή ευκαιρίας. Μπουρδέλο έγινε η Ελλάδα. Κανείς δε νοιάζεται για τίποτα.
Τρέχουνε όλοι με τα τζίπια τους για τη ζωή τη χαρισάμενη. Φτάνει πια η πλύση εγκεφάλου. Μπαΐλντισα. Άει σιχτίρ από δω. Ούστ-Ούστ.
Το πλήθος που μαζεύεται γελάει. Κάποιος φωνάζει.
-Πέστα μεγάλε. Ξέσκισε τους.
Οι συγκεντρωμένοι ξεσπαθώνουνε.
Πες τους κι άλλα. Κι άλλααα, κι άλλααα.
Εκείνος ξεθαρρεύει. Ξεσπάει.
-Ρεεε κάποτε ήμουνα Ελληναράς ρε Έλληνες. Και τώρα ντρέπομαι να πω τι είμαι.
-Όλο! Όλο! Ξαναπέστο.
-Ρε κάποτε ήμουνα Ελληναράς με δυό κιλά αρχ.... ρεεε Έλληνες!
Σηκώνει περήφανα το κεφάλι, τους κοιτάει όλους μ' ένα πικρό χαμόγελο, κι όλοι ξεσπάν σε παλαμάκια.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου