H καμαρίλα των Βρυξελλών

Το ευρωπαϊκό κατεστημένο, η υποτίμηση των αντιπάλων,
κυρίως της Γερμανίας, οι πολιτικές ισορροπίες και τα
ταξίδια της κυβέρνησης για υποστήριξη που δεν... απέδωσαν

Πολλά γράφτηκαν γύρω από τις πρώτες εμφανίσεις και διαπραγματεύσεις της νέας κυβέρνησης στις Βρυξέλλες, που κατέληξαν σε μία συμφωνία με τους εταίρους και δανειστές την περασμένη Παρασκευή στη σύνοδο της ευρωζώνης.

Ενα μήνα μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, η κυβέρνηση μετρά τώρα τα κέρδη και τις απώλειες από την πρώτη συμμετοχή της σε τρεις υπουργικές συνόδους της ευρωζώνης και σε μία σύνοδο κορυφής, καθώς και από τις επαφές που είχε σε διάφορες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

Οι απώλειες οφείλονται κυρίως στην έλλειψη πείρας. Μεθυσμένη -και σε ένα βαθμό δικαιολογημένα- από τον θρίαμβο της 25ης Ιανουαρίου, η κυβέρνηση υποτίμησε...

τον βασικό της αντίπαλο για την αποδοχή των αιτημάτων της στην Ε.Ε.: τη Γερμανία της Ανγκελα Μέρκελ.

Προτίμησε, λοιπόν, να αρχίσει τις επαφές της, με στόχο να βρει υποστήριξη, από τη Γαλλία, την Ιταλία, το Λονδίνο και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αφήνοντας τελευταίο το Βερολίνο. Η στρατηγική αυτή δεν καρποφόρησε και οι επιπτώσεις της φάνηκαν καθαρά μετά, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων των Βρυξελλών.

Η Γαλλία του Φρανσουά Ολάντ δεν είναι η Γαλλία του Φρανσουά Μιτεράν. Αδύναμη, τόσο πολιτικά όσο και οικονομικά, τρέχει πίσω από τη σκιά της Γερμανίας. Αναμενόμενο ήταν, λοιπόν, να φύγει από το Παρίσι ο Αλέξης Τσίπρας με μια χλιαρή λεκτική υποστήριξη από τον Γάλλο πρόεδρο. Το ίδιο και ο Γ. Βαρουφάκης από τον ομόλογό του Μ. Σαπέν.

Ακολούθησε η επίσκεψη στην έδρα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και η «θερμή υποδοχή» του προέδρου της Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ. Η Λουξεμβούργια αλεπού της πολιτικής, όμως, ακούει πάντα με σεβασμό την άποψη του Βερολίνου, το οποίο τον υποστήριξε, έστω χωρίς ενθουσιασμό, στη μάχη για την προεδρία της Επιτροπής.

Επόμενος σταθμός η Ρώμη, με τον Ματέο Ρέντσι να γκρινιάζει κατά της πολιτικής λιτότητας που έχει επιβάλει η Μέρκελ στο εσωτερικό της χώρας και να κάθεται σούζα μπροστά της στις συνόδους των Βρυξελλών. Το Λονδίνο του Ντέιβιντ Κάμερον; Δεν ανήκει στην ευρωζώνη και συνεπώς δεν υπολογίζεται η άποψή του...

Ως προς τον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς, δεν μετρά και πολύ η άποψή του και δεν επιθυμεί να χαλάσει τις σχέσεις του με τη Μέρκελ, της οποίας ονειρεύεται τη θέση. Απόδειξη, οι σκόπιμα αντιφατικές δηλώσεις του...

Η περικυκλωτική, λοιπόν, κίνηση της κυβέρνησης στο Βερολίνο για να βρει υποστηρικτές δεν απέφερε ουσιαστικά αποτελέσματα.

Αυτό που θορύβησε, επίσης, τους εταίρους ήταν οι συνεχείς δηλώσεις της κυβέρνησης ότι επιθυμεί να αλλάξει την ισορροπία δυνάμεων στη σημερινή Ε.Ε. Η πρόθεση ακούγεται καλά στην κοινή γνώμη, αλλά δεν άρεσε καθόλου ούτε στον Ολάντ, που δηλώνει τώρα σοσιαλδημοκράτης, ούτε στον Γιούνκερ, που ανήκει στην ίδια πολιτική οικογένεια με τη Μέρκελ.

Μην ξεχνάμε ότι πολιτική ισορροπία στην Ε.Ε. σημαίνει κοινή κυριαρχία Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών, οι οποίοι μοιράζονται τις καρέκλες στα θεσμικά όργανα. Η κατηγορηματική άρνηση του Γιούνκερ να διοριστεί επίτροπος από τον ­ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του Αβραμόπουλου, με το επιχείρημα ότι «θα χαλάσουν οι πολιτικές ισορροπίες», είναι ένα μικρό παράδειγμα του σημερινού κατεστημένου των Βρυξελλών.

Επικοινωνιακά κενά

Προβλήματα αντιμετώπισε η κυβέρνηση και στον επικοινωνιακό τομέα. Βέβαια, βρέθηκε αντιμέτωπη με έναν τεράστιο μηχανισμό. Η απομόνωσή της στις συνόδους της ευρωζώνης δεν ήταν μόνο σε υπουργικό επίπεδο, αλλά και σε επικοινωνιακό. Δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότερες ευρωπαϊκές εφημερίδες αναφέρθηκαν στην «αλαζονεία» του Γ. Βαρουφάκη, ενώ ορισμένες, όπως η γαλλική «Liberation», πήγαν πιο μακριά και έγραψαν ότι ο Ελληνας υπουργός λίγο έλειψε να χειροδικήσει κατά του προέδρου της ευρωζώνης Γερούν Ντάισελμπλουμ, και άλλες υποστήριξαν ότι τον περιέλουσε με κοσμητικά επίθετα.

Απλώς, μεταφέρθηκαν αυτά που διοχέτευσαν στην αίθουσα Τύπου οι γερμανικές «πηγές». Ο λόγος; Το γεγονός ότι στην αποτυχημένη σύνοδο των 19 της περασμένης Τετάρτης ο Γ. Βαρουφάκης αποκάλυψε στους δημοσιογράφους, μέσω εκπροσώπου του αλλά και ο ίδιος σε συνέντευξη Τύπου, την αποτυχημένη προσπάθεια του επιτρόπου Πιερ Μοσκοβισί να μεσολαβήσει με υποβολή μιας πρότασης συμβιβασμού που ήταν ευνοϊκή για την ελληνική πλευρά.

Η αποκάλυψη ότι το σχέδιο Μοσκοβισί απορρίφθηκε από τον Β. Σόιμπλε, μέσω του Γ. Ντάισελμπλουμ, για την προώθηση με το έτσι θέλω ενός σχεδίου που επεξεργάστηκε η γερμανική πλευρά, ενόχλησε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τη γαλλική αλλά και κυρίως τη γερμανική αντιπροσωπεία.

Η μεν Επιτροπή προσπάθησε να υποβαθμίσει το όλο θέμα, υποστηρίζοντας ψευδώς ότι είχαν υποβληθεί περίπου 25 σχέδια, ενώ είχε κυκλοφορήσει μόνο το έγγραφο Μοσκοβισί, η δε γερμανική πλευρά διοχέτευσε στον Τύπο ότι ο Ελληνας υπουργός είχε αλαζονική στάση απέναντι στους συναδέλφους του και ήταν ιδιαίτερα εριστικός.

Ο ανταποκριτής της «Liberation» έδωσε ακόμη μεγαλύτερη διάσταση και έγραψε περί χειροδικίας... Ο ίδιος ανταποκριτής είχε γράψει κατά του ελληνικού αιτήματος για καταβολή αποζημιώσεων από τη Γερμανία για την περίοδο της κατοχής, διερωτώμενος με ειρωνεία γιατί η Αθήνα δεν ζητεί αποζημιώσεις και από τους Τούρκους για τα 400 χρόνια κατοχής...

Πολλά πρέπει να γίνουν, λοιπόν, από τη νέα κυβέρνηση, εν όψει των επόμενων τριβών με τους εταίρους και δανειστές...

Κώστας Μοσχονάς από efsyn