Η απάντηση στον εκβιασμό είναι «εκλογές»!

Η διάθεση της κυβέρνησης είναι καταγεγραμμένη: «έντιμος συμβιβασμός» εντός ευρώ, με αναγνωρισμένο το χρέος της χώρας και σύμφωνα με τους κανόνες λειτουργίας της ΕΕ. Καταγεγραμμένη ωστόσο, εμφανίζεται και η διάθεση των (Γερμανών) εταίρων: «Υποταγή άνευ όρων».

Για να επιτευχθεί ο έντιμος συμβιβασμός είναι απαραίτητη μία βασική προϋπόθεση: Η αναγνώριση από την πλευρά των (Γερμανών) εταίρων ότι το «πρόγραμμα» που επιβλήθηκε στην Ελλάδα και εφάρμοσαν...

οι προηγούμενες κυβερνήσεις, δεν ήταν πρόγραμμα διάσωσης, αλλά πρόγραμμα είσπραξης για την αέναη ανακύκλωση ενός χρέους που δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί.

Για να υπάρξει ο έντιμος συμβιβασμός, είναι απαραίτητη η --σιωπηρή έστω—παραδοχή από μέρους των δανειστών ότι τα θηριώδη δάνεια που φορτώθηκε η χώρα με τις δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνια από το 2010 συνάφθηκαν για να σωθούν οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες. (το μέλος της διοίκησης του ΔΝΤ Πάουλο Νογκέιρα Μπατίστα, σε συνέντευξή του στον Alpha είπε:«Έδωσαν λεφτά για να σώσουν γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, και όχι την Ελλάδα»)

Για να υπάρξει ο έντιμος συμβιβασμός είναι απαραίτητο να γίνει ξεκάθαρο ότι από τα 200 δις ευρώ που δανείστηκε η Ελλάδα για να …διασωθεί το διάστημα 2010-2014, το 90% επέστρεψε στους δανειστές αυτόματα για την εξυπηρέτηση παλαιότερων δανείων. Προφανώς, η συνέχιση αυτής της διαδικασίας εκτός από ανέντιμη είναι και άσκοπη, καθώς:

►     η χώρα μας μέχρι και το 2030, σύμφωνα με στοιχεία που έχει δώσει ο ίδιος ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ), πρέπει να πληρώσει 322,1 δισ. ευρώ (291 δισ. ευρώ αν αφαιρεθεί το αντίστοιχο ποσό του 2014). Αν «σπάσουμε» το ποσό στα δύο, τότε προκύπτει πως η Ελλάδα πρέπει να πληρώσει για τόκους, όσα και για τα δάνεια που έχει λάβει μέχρι σήμερα και συγκεκριμένα πρέπει να καταβάλει 158,3 δισ. ευρώ σε τόκους και 163,7 δισ. ευρώ σε λήξεις ομολόγων και δανείων.

Για να υπάρξει έντιμος συμβιβασμός είναι απαραίτητο οι πολικές που προωθούν οι δανειστές να έχουν αναπτυξιακό χαρακτήρα και όχι εισπρακτικό (απίστευτα πρωτογενή πλεονάσματα και ξεπούλημα δημόσιων περιουσιακών στοιχείων)..

Για να υπάρξει έντιμος συμβιβασμός θα πρέπει πάνω απ όλα οι δανειστές να αποδεχτούν ότι οι πολιτικές (ναι!) αλλάζουν μετά από εκλογές, καθώς το εκλογικό αποτέλεσμα είναι μια ασφαλής παράμετρος μέτρησης της αποτελεσματικότητας συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών.

Προφανώς, δεν μπορεί αν υπάρξει έντιμος συμβιβασμός στην περίπτωση που οι δανειστές επιμείνουν να ζητούν από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να συνεχίσει την πολιτική που έχει επιβληθεί την Ελλάδα από το 2010 και ακολούθησαν οι κυβερνήσεις Παπανδρέου- Παπαδήμου- Σαμαρά- Βενιζέλου. Μια τέτοια επιμονή, απλώς περιγράφει τη διάθεση των (Γερμανών)εταίρων να συντρίψει τη νέα ελληνική κυβέρνηση και να την υποχρεώσει να παραδοθεί άνευ όρων στους «κανόνες» των μνημονίων οι οποίοι ορίζουν τη χώρα ως αποικία χρέους.

Προφανώς, οι εταίροι έχουν τη δυνατότητα να επιμείνουν στον εκβιασμό τους. Ωστόσο, έχουμε την εντύπωση ότι και η ελληνική κυβέρνηση έχει μια (και μόνη) επιλογή: Να ενημερώσει τον ελληνικό λαό για τους εκβιασμούς που δέχεται, να δηλώσει την αποφασιστικότητα της να μην υποκύψει και να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές. Εκεί (και πάλι) ο λαός μπορεί να επιλέξει Σαμαρά- Βενιζέλο που ξέρουν καλύτερα το παιχνίδι της υποταγής…. Ποιος ξέρει;

Από το Ποντίκι