Κακά σκυλιά, τρόμο γεμάτα, γαβγίζουν...

Πάνω στους καθεδρικούς γοτθικούς ναούς είναι σκαλισμένες δεκάδες τερατώδεις μορφές - διαβολικές, σαν το κακό να φρουρεί το καλό. Στις πλατείες των αρχαίων πόλεων, στις αγορές και τα φόρα, έστεκαν πάνω στα βάθρα τους οι θεοί-θεσμοί κι επόπτευαν τα φερσίματα των ανθρώπων, στη συνέχεια πέτρινοι αυτοκράτορες αφ’ υψηλού, οβελίσκοι και αψίδες του θριάμβου ιστορούσαν το συναξάρι της εξουσίας και υπέβαλλαν στους λαϊκούς το δέος απέναντί της. Στα νεότερα χρόνια, πρώτος ο Χίτλερ με τη χρήση του ραδιοφώνου άνοιξε τον δρόμο για την υποταγή των ΜΜΕ, των εφημερίδων και της τηλεόρασης, στην προπαγάνδα που καθηλώνει τις εργαζόμενες τάξεις στην εξουσία...

της αστικής τάξης. Με την εξαίρεση λίγων ΜΜΕ που πάνω τους και κατά μέρος ανακλάται η ταξική πάλη, η «τέταρτη» λεγόμενη εξουσία, αντί να ελέγχει τις άλλες τρεις, συμπλέκεται μαζί τους, όπως άλλωστε συμπλέκονται αντί να διακρίνονται μεταξύ τους και οι ίδιες. Κατ’ αντίθεσιν προς τις φιλοσοφικές αποκαλύψεις (τον υλιστικό ορθολογισμό αλλά και τις μεταφυσικές υποθέσεις), κατ’ αντίθεσιν επίσης προς τις ηθικές υπαγορεύσεις των θρησκειών και το αίσθημα δικαιοσύνης των ανθρώπων, όσον «προοδεύει» η ανθρωπότητα τόσον και πιο ολοκληρωτικές γίνονται οι δομές της εξουσίας που τη διέπουν.

Οι αστικές επαναστάσεις άφησαν πίσω τους αστικά καθεστώτα που έφθασαν σήμερα, δύο και τρεις αιώνες μετά, να μη χρειάζονται πλέον τις αστικές δημοκρατίες. Η μία και μόνη εργατική επανάσταση εξέπνευσε μέσα στην εντροπία που της προκάλεσε η αποβλάκωσή της απ’ τον κομφορμισμό της. Κι έτσι σήμερα περισσότερο παρά ποτέ το αρχαιότατο πρόταγμα, αίτημα και ιδανικό, της «απελευθέρωσης του ανθρώπου απ’ τον άνθρωπο» είναι πιο αναγκαίο απ’ οτιδήποτε άλλο.

Σε αυτό το αίτημα που πάντα κινούσε και εξακολουθεί να κινεί την ιστορία, η εξουσία των ευγενών κάποτε, των αστών σήμερα, γενικώς των Δυνατών στη διαχρονία τους, απαντούσε με το «ο άνθρωπος στους ανθρώπους, λύκος». Πράγμα αποτρόπαιον και επαχθές, που δεν θα μπορούσε να καθηλώνει τις κοινωνίες παρά μόνον μέσα απ’ τον μεταμορφισμό που θα μπορούσε να του προσδώσει η προπαγάνδα, εμφανίζοντάς το ως τη φυσική κι αναπότρεπτη τάξη των πραγμάτων. Προς τούτο η προπαγάνδα χρειάζεται τα στερεότυπα. Τα οποία δημιουργεί με επαναλαμβανόμενα ψεύδη και επιλεγμένες γενικεύσεις. Που με τη σειρά τους οδηγούν στην ομογενοποιημένη σκέψη. Κι έτσι, χωρίς σχεδόν να το συνειδητοποιούμε, πάνω απ’ το κεφάλι μας (και ενίοτε μέσα) κρέμονται, όπως κρέμονται απ΄τους γοτθικούς ναούς οι δαιμονικοί φύλακες, τα στερεότυπα. 

Για παράδειγμα, αυτό που εν πολλοίς καθόρισε τη συμπεριφορά του λαού κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης ήταν τα στερεότυπα των Δυνατών. Λαμπρό παράδειγμα ο δημαγωγός (υπεράγαν Αλκιβιάδη) Ανδρέας: «Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες» έλεγε (ικανοποιώντας το λαϊκό αίσθημα), ενώ στην πραγματικότητα η Ελλάδα ανήκει στους πλουτοκράτες Ελληνες (και τους Δυτικούς πάτρονές τους).

Δείτε τα στερεότυπα που μας ταλανίζουν έως σήμερα και πόσο συχνά επαναλαμβάνονται από τα σκυλιά που αλυχτάνε μέσα από τον Τύπο της Διαπλοκής: «Οι Ελληνες είναι τεμπέληδες». Στην πραγματικότητα, δουλεύουν περισσότερο απ’ τους Γερμανούς. «Οι Ελληνες είναι διεφθαρμένοι». Στην πραγματικότητα, διεφθαρμένοι είναι οι «νταβατζήδες», οι μιζαδόροι, οι αεριτζήδες και τα κρατικοδίαιτα λαμόγια που κάνουν κουμάντο στους Ελληνες. Διεφθαρμένοι είναι αυτοί που βάζουν τα τσιράκια τους να λένε στους Ελληνες ότι είναι διεφθαρμένοι.

Στερεότυπο: «οι Ελληνες είναι έθνος ανάδελφο, είναι εθνικιστές, είναι ρατσιστές». Στην πραγματικότητα, οι Ελληνες είναι πατριώτες και, όπως κάθε λαός, αγαπούν την πατρίδα τους - το κεφάλαιο είναι που δεν έχε πατρίδα, οι άνθρωποι έχουν. Και τη θέλουν ελεύθερη (πράγμα που έχει επιτευχθεί κυρίως με επαναστάσεις). Για να μένει η πατρίδα υποτελής ή προτεκτοράτο ή ειδική οικονομική ζώνη, τα στερεότυπα αναλαμβάνουν να εμφανίζουν τη λαϊκή κυριαρχία ως λαϊκισμό και τους πατριώτες (αριστερούς ή δεξιούς) ως φαιοκόκκινους και εθνολαϊκιστές - αυτό το τελευταίο έχει γίνει τελευταίως τελείως του συρμού. Δεν υπάρχει ούτε μια μέρα που να μην επαναλαμβάνουν τα σκυλιά του «εκσυγχρονισμού» στον Τύπο δεκάδες φορές τα περί εθνολαϊκισμού.

Τολμάει ο κ. Τσίπρας να μιλήσει στη Βουλή για τις Γερμανικές Πολεμικές Επανορθώσεις και παθαίνει φρίκη ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης. Πώς είναι δυνατόν, ωρύεται, να ακούγονται στο Κοινοβούλιο φράσεις για το Γ’ Ράιχ και τη Βέρμαχτ;! Ελα ντε; Ομως, καθόλου παράδοξο. Και το κόμμα του κ. Σ. Θεοδωράκη απότοκο του σωλήνα των στερεοτύπων είναι. «Η Ελλάδα έχει φουσκωμένο δημόσιο τομέα». Ψέμα κι αυτό. Εχει πολύ μικρότερο απ’ της Γερμανίας ή της Γαλλίας και πάντως μικρότερο απ’ τον μέσον όρον της Ενωσης. Ναι, αλλά «οι Ελληνες είναι αντιπαραγωγικοί». Αντιπαραγωγικός είναι ο εργάτης κι όχι αυτός που διαχειρίζεται τον πλούτο που ο εργάτης παράγει; Οι εργάτες «τα έφαγαν μαζί» με τη Ζήμενς! Οι εργαζόμενοι συνωστίζονται μέσα στη λίστα Λαγκάρντ!  

Μόνον τσογλάνια που περιφρουρούνται απ’ τα στερεότυπα που τα ίδια αναπαράγουν μπορούν να λένε τέτοιες ουρανομήκεις μπούρδες. Και μόνον πονηροί ή βλάκες μπορούν να έχουν τέτοιο θράσος. Μάλιστα θράσος αιμοσταγές με τα χέρια του βουτηγμένα στο αίμα της ανεργίας, της εξαθλίωσης και των αυτοκτονιών.

Στερεότυπο: «Η Ελλάδα χρωστάει». Ποια Ελλάδα χρωστάει; Η Ελλάδα δανειζόταν ή τα παράσιτα που την κυβερνούσαν διά των βαλέδων τους; H Eλλάδα αποβιομηχανίσθηκε ή η αστική της τάξη επέλεξε τις «αντιπροσωπείες» και την προσκόλληση στους ξένους Δυνατούς; Τι είναι η Ελλάδα; drone; αεροπλάνο να πετάει χωρίς πιλότο; Ποιος έκανε την πρωτογενή παραγωγή μπάχαλο; Ποιος πάει να κάνει τον τουρισμό τριτοκοσμικό; Ποιος αφήνει τις ξένες εταιρείες να φοροδιαφεύγουν; Ποιος πάει τα λεφτά του σε οφσόρ; Η Ελλάδα; ποια Ελλάδα; των γεωργών και των ψαράδων ή των αρπακτικών που τη βρίζουν κι από πάνω πατόκορφα; Ο ελληνικός λαός καλείται να πληρώσει ένα χρέος που δημιούργησαν οι επωφελούμενοι από την «οικονομία της φρίκης». Και καλείται να πληρώσει αυτό το χρέος με τα χέρια κομμένα απ’ τη λιτότητα και τα πόδια κομμένα απ’ τους εφαρμοστικούς νόμους. Καλείται κλεισμένος μέσα στο κλουβί των μνημονιακών δικτατορικών υπαγορεύσεων να κάνει τον Χουντίνι και να γίνει Ευρωπαίος. Σε μια Ευρώπη που δεν έχει πλέον εθνικά σύνορα, αλλά έχει οικονομικά τείχη και εθνικιστικούς προμαχώνες. Σε μια Ευρώπη που ο φασισμός έχει ξαναβγεί στους δρόμους, ενώ ταυτοχρόνως κατέχει δεσπόζουσα θέση στα σαλόνια των ελίτ της εξουσίας.

Στη χώρα μας, όπως και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, τα Στερεότυπα

καταστέλλουν,

καταδιώκουν,

συκοφαντούν

κι όπου μπορούν απαγορεύουν τη σκέψη, τον διάλογο και τη δημοκρατία. Καθαιρούν την αξιοπρέπεια και θέτουν εκτός νόμου τη διεκδίκηση. Διαιρούν τον λαό και στρέφουν τη μία εργαζόμενη τάξη εναντίον της άλλης εργαζόμενης τάξης.

Η εποχή των εν λόγω στερεοτύπων τελειώνει. Εχουν επιφέρει πολύ πόνο και πένθος στους ανθρώπους για να γίνονται ανεκτά επί μακρόν ακόμα. Ωσπου όμως να τελειώσουμε μαζί τους θα χρειασθεί αγώνας. Οταν λοιπόν σήμερα ακούτε να ομιλούν για τεμπέληδες Ελληνες, για διεφθαρμένους, για φαιοκόκκινους, για λαϊκιστές και εθνολαϊκιστές, περί λυσσασμένων σκύλων πρόκειται που κάνουν στις μέρες μας, για χάρη των ίδιων αφεντικών, την προπαγάνδα που έκαναν άλλοτε οι εθνικόφρονες και οι δωσίλογοι. 

Γερμανοντυμένοι και τότε, γερμανοντυμένοι και τώρα, απλώς χρησιμοποιούν διαφορετικά στερεότυπα, τότε μας έλεγαν εαμοβούλγαρους και μιάσματα, τώρα μας λένε εθνολαϊκιστές και φαιοκόκκινους. Πάντα για τον ίδιο σκοπό! Τη διατήρηση της εν πολλαίς αμαρτίαις περιπίπτουσας εξουσίας των Δυνατών (και ταυτοχρόνως υποτελών στους δυνατότερους). Δεν είναι ο λαός λαϊκιστής, τύραννος είναι αυτός που τον αποκαλεί έτσι. Δεν παράγει ο λαός τη φτώχεια και τα χρέη, αλλά τα παράσιτα που του κλέβουν τον πλούτο. Δεν είναι αδύνατον να αλλάξουν τα πράγματα, είναι αναγκαίο. Και στην ανάγκη και οι θεοί πείθονται...

Του Στάθη από enikos