Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2015

Το ευρωπαϊκό όραμα

Η Ευρωπαική Ένωση είναι, επιεικώς, η μεγαλύτερη εξαπάτηση των λαών της Ευρώπης από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η λαμπερή εμφάνιση με αστέρια, τα μεγάλα κτήρια, συμφωνίες του Μπετόβεν, τόνοι ρητορικής περί αξιών, δημοκρατίας, πολιτισμού, τα γαλλικά (ό,τι πεις στα γαλλικά ακούγεται ωραίο) κλπ δεν είναι παρά η σάλτσα με την οποία εξαπατά ακόμα και κομμάτι του ίδιου της του εαυτού. Το δαιδαλώδες σύστημα διακυβέρνησης προσφέρει παντελή άγνοια για το ποιος κάνει κουμάντο, από πού προέρχονται οι διάφορες αποφάσεις που οι ευρωβουλευτές ψηφίζουν με την ντουζίνα χωρίς πολλοί να έχουν ιδέα τι ψήφισαν αφού τα ίδια τα ψηφίσματα είναι επενδυμένα με ένα καταπληκτικό μείγμα καφκικού λαβύρινθου και...
news-speak που εννοούν άλλο από αυτό που λένε. Όταν π.χ. ψηφίζουν για τα δικαιώματα των εργαζομένων, ψηφίζουν για το δικαίωμα των εργοδοτών να κάνουν τους εργαζόμενους παιχνίδι τους.

Οι τόννοι προπαγάνδας και οι χιλιάδες χορηγίες, υποτροφίες, κονδύλια, πανεπιστημιακές έδρες κλπ, που υποχρεώνουν τους λήπτες τους να μην αμφισβητούν την Ε.Ε. (αλλιώς χάνουν το χρήμα ή την δουλειά τους), έκαναν καλά τον ρόλο τους τις τελευταίες δεκαετίες. Έκαναν την Ε.Ε. να φαίνεται ένας ανεξάρτητος μηχανισμός, ουδέτερος, που χτίστηκε τάχα πάνω σε κάποιες αξίες για να σώσει τον λαό και τον πολιτισμό της Ευρώπης από τα βάσανα και τον πόλεμο.

Όμως, η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική. Αν πάνω σε κάποια αξία βασίστηκε η ίδρυση της ενωμένης Ευρώπης, αυτή είναι η ανταλλακτική αξία, η αξία του εμπορεύματος. Απόρροια αυτού είναι και η ανάγκη να κατεβεί όσο περισσότερο γίνεται η αξία του εμπορεύματος "ανθρώπινη εργασία", χωρίς να ψοφήσει ο φορέας του, δηλαδή οι εργαζόμενοι.

Αυτή είναι η κοινή συνισταμένη του όλου οικοδομήματος. Άλλωστε, το οικονομικό αιτιολογικό τής εκκίνησης του "ευρωπαϊκού οράματος" δηλώθηκε σαφώς από την πρώτη επίσημη ονομασία του: Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα. Αυτή είναι η κεντρική ιδέα, ο "κινών νους" των γενικώτερων αποφάσεων που χαράζουν την γενική κατεύθυνση της Ε.Ε. με στόχο την μεγιστοποίηση του κέρδους, την αύξηση της ανταγωνιστικότητας των μεγάλων ευρωπαϊκών κεφαλαίων έναντι των μικρών και πιο αδύναμων, την παγκόσμια ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας και την αύξηση της ιμπεριαλιστικής δύναμης μιας ενοποιημένης ευρωπαϊκής δύναμης. Και για να επιτευχθεί αυτό είναι έτοιμη να πατήσει επί πτωμάτων, με την βοήθεια βεβαίως και των κάθε λογής φασιστικών ομάδων.

Παρένθεση: Μιλώντας για "φασιστικές ομάδες", δεν εννοούμε μόνο την Ουκρανία ή άλλες χώρες. Μήπως ξεχάσαμε πόση πίεση μας άσκησε πριν λίγα χρόνια η ΕΕ για να σχηματίσουμε κυβέρνηση με τον ΛαΟΣ του Καρατζαφέρη και με πρωθυπουργό που δεν ψήφισε ποτέ κανένας; Κλείνει η παρένθεση.

Ας πάρουμε, για παράδειγμα, μια μελέτη τής ΕΕ με τίτλο "Mapping the cost of non-Europe" , η οποία υπολογίζει ότι, αν οι αξίες και οι κανόνες τής Ένωσης εφαρμοστούν πλήρως και σε βάθος, το ΑΕΠ τής Ε.Ε. θα αυξηθεί κατά 800 δισ. ευρώ. Πώς υπολογίζεται αυτό το ποσό; Μετρώντας όλους τους τομείς με τον βασικό καπιταλιστικό κανόνα, δηλαδή την μεγιστοποίηση του επιδιωκόμενου κέρδους. Κι όταν λέμε όλους τους τομείς, εννοούμε όλους.

Για να το καταλάβουμε καλύτερα αυτό, ας πάμε στην σελίδα 31 της εν λόγω μελέτης, όπου εξετάζεται η βία κατά των γυναικών. Η καταπολέμηση αυτής της βίας επιβάλλεται όχι για λόγους ευαισθησίας, ανθρωπιάς, νομιμότητας ή ό,τι άλλο "ρομαντικό" αλλά επειδή υπολογίζεται ότι θα δώσει ώθηση στο ευρωπαϊκό ΑΕΠ αρκετά δισ. ευρώ. Απολαύστε ένα έξοχο καπιταλιστικό δείγμα εμπορευματοποίησης των πάντων, ένα δείγμα μέτρησης των αξιών με βάση το χρήμα:

"Τα πιο πρόσφατα πανευρωπαϊκά στοιχεία για τη βία κατά των γυναικών δείχνουν ότι το 33% των γυναικών έχουν υποστεί σωματική ή/και σεξουαλική βία από την ηλικία των 15. Μια πρόσφατη ευρωπαϊκή προστιθέμενη αξία αξιολόγησης για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών, η οποία συντάχθηκε για την υποστήριξη της νομοθετικής πρωτοβουλίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, εκτίμησε το οικονομικό κόστος αυτής της βίας σε 69 δισ. ευρώ ετησίως (2011) ή 0,5 τοις εκατό του ΑΕΠ της ΕΕ. Το ποσό αυτό περιλαμβάνει 45 δισ. ευρώ ετησίως σε δαπάνες για κοινωνικές υπηρεσίες και 24 δισ. ευρώ σε χαμένη παραγωγή. Είναι δύσκολο να εκτιμηθεί ποια θα ήταν η ακριβής επίπτωση του πλαισίου πολιτικής της ΕΕ στον τομέα αυτό. Ωστόσο, αν μειωνόταν η βία μόνο κατά 10%, το άμεσο κόστος στην οικονομία θα μπορούσε να μειωθεί κατά περίπου 7 δισ. ευρώ ετησίως."

Και επειδή η μελέτη αυτή είναι επιστημονική, δεν θα μπορούσε παρά να παρατηρήσει ότι στο παραπάνω κόστος θα πρέπει να συνυπολογιστούν "και 157 δισ. ευρώ ετησίως ως κόστος πόνου και δοκιμασίας (pain and suffering) των θυμάτων". Προσέξτε με πόση ακρίβεια υπολογίζουν οι μελετητές το κόστος των όσων υποφέρει μια κακοποιημένη γυναίκα!


Αυτό είναι το "ευρωπαϊκό όραμα". Κι όσοι νομίζουν ότι μπορεί να αλλάξει αυτή η Ένωση, η οποία είναι δομημένη μ' αυτόν τον τρόπο, ας μη βαυκαλίζονται ότι έχουν κι αυτοί το δικό τους όραμα. Το όραμά τους είναι σκέτο, πεζό όνειρο. Δίχως ίχνος από την ποίηση εκείνου της σαιξπηρικής θερινής νυκτός.

------------------------------
Σημείωση:Το παραπάνω κείμενο γράφτηκε χάρη σε μια ιδέα που "έκλεψα" καθώς διάβαζα ένα κείμενο στο κυπριακό ηλεκτρονικό περιοδικό "Αγκάρρα" και, εν πολλοίς, αποτελεί διασκευή και προσαρμογή εκείνου.