Το τέρας που του μοιάζω.

(Μην πυροβολείτε τον πιανίστα)

Πριν από μόλις λίγους μήνες η ΕΕ απέρριψε αίτημα Ελλήνων και όχι μόνο, παραγωγών μελιού που ζητούσαν την προσθήκη επισήμανσης για το μέλι που παράγεται από μη γενετικά τροποποιημένη γύρη.

Μια από τις τελευταίες ενέργειες της κυβέρνησης Σαμαρά ήταν η προσπάθεια δημιουργίας δύο ελαιοτριβείων – μαμούθ, ένα στην Πελοπόννησο και ένα στην Κρήτη σε μια προσπάθεια να συγκεντρωθεί όλη η παραγωγή ελαιολάδου...

της χώρας σε αυτές τις δύο μονάδες.

Ένας από τους βασικούς λόγους που βοήθησαν στην συρρίκνωση της αγροτικής οικονομίας στην Ελλάδα, δεν είναι άλλος από τον θεσμό των επιδοτήσεων. Ο Έλληνας αγρότης πληρώνεται για να μην παράγει.

Αν κάποιος-α χάσει λίγο από τον ομολογουμένως πολύτιμο χρόνο του για να κάνει google το αρκτικόλεξο TTIP, ίσως και να βρεθεί προ εκπλήξεως.

Ο κ. Jean-Claude Juncker πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής υποστήριξε ότι οι εκλογές σε ένα κράτος-μέλος της ΕΕ δεν είναι αρκετός λόγος ώστε να αλλάξουν οι πολιτικές της Ένωσης.

Αυτή είναι όχι μια εικόνα της Ευρώπης, ΑΥΤΗ είναι η Ευρώπη.

Σε αυτήν την Ευρώπη που προωθεί με κάθε ευκαιρία τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα και με το άλλο χέρι ανησυχεί για τις συνέπειες της υπερθέρμανσης του πλανήτη από το μεθάνιο των αγελάδων η Ελλάδα είναι το τιμώμενο μέλος.

Αυτήν την Ευρώπη, υποστηρίζει και θέλει να πιστέψουμε, ο κ. Τσίπρας και ο κ. Βαρουφάκης, ότι θα αλλάξει και αξίζει να προσπαθήσουμε.

Και ο χρόνος περνά!

Και όλοι εμείς αντιλαμβανόμαστε την αναγκαιότητα των αλυσίδων.

Αλυσίδες που σε πολλούς από εμάς έχουν μετατραπεί σε δεύτερο δέρμα.

Όταν το 1978 έληξε, για την Ελλάδα, ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος, λίγοι, ελάχιστοι, από εμάς κατάλαβαν τι είχε συμβεί.

Και ακόμα λιγότεροι από τους πατεράδες και τους παππούδες μας γνώριζαν γιατί έπρεπε να αγοράζουν σπίρτα, αλάτι και λευκό πετρέλαιο από το «κρατικό» μονοπώλιο.

Αποδέχθηκαν ότι είχαν κληρονομήσει από τις προηγούμενες γενιές.

Οικονομική υποτέλεια, αόρατες αλυσίδες και ο μύθος της ψωροκώσταινας.

Τα παιδιά τους, εμείς, συνεχίζουμε στο ίδιο μοτίβο.

«Και το 20% από όσα λέει αν κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αρκετό.»

Μας φτάνει η ψευδαίσθηση της όποιας, κάποιας ελευθερίας.

Ανταλλάσσουμε, καθημερινά και με ευκολία, την αίσθηση ασφάλειας με την μείωση της αξιοπρέπειάς μας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πετύχει

Ο ρόλος του καλού «μπάτσου» ταιριάζει απόλυτα στο ύφος αλλά και την ιδεολογία του.

Και δεν θα χρειαστεί να προσπαθήσει πολύ για να μας πείσει πως είμαστε ελεύθεροι.

Αλλά και αν χρειασθεί να κάνει το «ηρωικό άλμα» ένα δημοψήφισμα θα επικυρώσει το πόσο μοιάζουμε με το Τέρας.

HeadWaiter από toufekiastoskotadi