Η Ε.Ε. κοιμάται την ώρα που το χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι στον αέρα

Ακόμη και η Λερναία Ύδρα θα... ίδρωνε με το ταλέντο του σημερινού «χρηματοπιστωτικού συστήματος». Όσα σάπια κομμάτια και να κόψεις, το τέρας φαίνεται να βρίσκει πάντα τρόπο να επιβιώνει και να θρέφεται από τα ακρωτηριασμένα μέλη του.

Την ίδια ώρα, οι «φωτισμένοι» ηγέτες του πλανήτη, και ακόμη πιο συγκεκριμένα αυτά τα τεράστια νεοφιλελέ οικονομικά μυαλά της ευρωζώνης, που ξέρουν όσο κανείς να υπερασπίζονται με πάθος τους μονοδρόμους προς τον γκρεμό, όλως τυχαίως... βρίσκονται πάντα...

δέκα βήματα πίσω από τα «γεράκια» των αγορών.

Η Ελλάδα πρέπει να σκύψει το κεφάλι και να συνεχίσει να προσφέρει τις προγραμματισμένες περιοδικές ανθρωποθυσίες στον βωμό του ενός και μοναδικού σχεδίου ικανού να διασφαλίσει την «οικονομική σταθερότητα» που τόσο, μα τόσο αναζητούν οι «ξένοι επενδυτές».

Η ευρωζώνη, από την άλλη, δεν πειράζει και τόσο να κοιμάται πάνω σε μια νέα ωρολογιακή βόμβα που απειλεί να τινάξει το χρηματοπιστωτικό σύστημα, για ακόμη μια φορά, στον αέρα. Οι «ξένοι επενδυτές» μάλλον χέστηκαν (;) για το «σταθερό οικονομικό περιβάλλον» της Ευρώπης. Κι όμως, όπως πάντα, οι ίδιοι είναι αυτοί που «παρατηρούν» τα «ανησυχητικά φαινόμενα» και εκφράζουν τον «προβληματισμό» τους. Ώς εκεί βέβαια. Εάν δεν γίνει της πουτ…ας το κάγκελο, δεν πρόκειται (δεν θέλουν;) να κουνήσουν δαχτυλάκι.

Σκιώδεις τράπεζες

Πριν από μόλις λίγες ημέρες, ο αντιπρόεδρος της ΕΚΤ Βίκτορ Κονστάνσιο προειδοποιούσε από τη Βρετανία ότι «το μέγεθος του παράλληλου χρηματοπιστωτικού τομέα έχει διπλασιαστεί μέσα στην τελευταία δεκαετία» ενώ εκτιμούσε ότι «σε μόλις πέντε χρόνια από τώρα, ο τομέας αυτός – γνωστός και ως shadow banking – θα ξεπεράσει το μέγεθος του «παραδοσιακού τομέα». Η διαφορά ανάμεσα στον «παραδοσιακό» και τον «παράλληλο» είναι απλή: ο πρώτος – κακήν κακώς – ελέγχεται, ενώ ο δεύτερος κάνει ό,τι του γουστάρει.

Ο πρώτος είναι οι γνωστές και αγαπημένες μας τράπεζες, ενώ ο δεύτερος αφορά «χρηματοπιστωτικές δραστηριότητες» που πραγματοποιούνται από τα γνωστά και αγαπημένα μας «επενδυτικά ταμεία» και διαφόρων τύπων «ασφαλιστικές». Η εκτόξευση του όγκου χρηματοπιστωτικών συναλλαγών στον «παράλληλο τομέα» σημειώθηκε μετά την κρίση του 2008 και αφού οι μεγάλες οικονομικές δυνάμεις ανακάλυψαν (!) ότι θα πρέπει να ελέγχεται, κατά κάποιον τρόπο, το χρηματοπιστωτικό σύστημα και να εντοπίζονται «ανεύθυνες δραστηριότητες».

Ενόσω λοιπόν περνούσε ο καιρός μέχρι να καταλήξουν σε ορισμένες «νέες ρυθμίσεις» και… να ηρεμήσουν, το σύστημα τους είχε ήδη ξεπεράσει βρίσκοντας νέες φόρμουλες για να συνεχίζει να δρα, ακριβώς όπως έκανε και παλαιότερα, ανενόχλητο. Σύμφωνα με τον Κονστάνσιο, η πρόσφατη έρευνα της ΕΚΤ εκτιμά ότι το «shadow banking» εντός της ευρωζώνης πέρασε από τα 19 τρισ. ευρώ το 2013 στα 23 τρισ. το 2014 (!) ενώ, την ίδια περίοδο, το «κλασικό» τραπεζικό σύστημα έκανε τζίρο περί τα 30 τρισ. Όπως επισήμανε, σε πολύ λίγο το «shadow banking» θα ξεπεράσει το παραδοσιακό σύστημα και τότε η χρηματοπιστωτική σταθερότητα της ευρωζώνης θα βρίσκεται – και πάλι – στο έλεος ενός ανεξέλεγκτου τομέα... Περιττό να πούμε ότι τόσο το ΔΝΤ όσο και η FED έχουν – και αυτοί – εκφράσει την «έντονη ανησυχία» τους για το φαινόμενο.

Από το Ποντίκι