Ώστε λοιπόν δεν ήταν μονόδρομος…

Ούτε έπρεπε να χαθούν τόσες ψυχές επειδή δεν άντεξαν τις πληγές στην αξιοπρέπειά τους… Ούτε έπρεπε να λιποθυμούν παιδιά από την πείνα στα σχολεία… Ούτε έπρεπε να πάθουν κατάθλιψη οι μισοί Έλληνες επειδή περίμεναν από μέρα σε μέρα να τους πάρει το σπίτι μια τράπεζα… Ούτε ήταν αναγκαίο να πηγαίνουν 20χρονα κορίτσια γονατιστά σε βουλευτικά γραφεία να εκλιπαρήσουν για μια θέση σ’ ένα σούπερ μάρκετ με 250 ευρώ μηνιάτικο, δουλεύοντας 6ωρο και υπογράφοντας για 4ωρο… Ούτε έπρεπε να υπομείνουμε τη γελοιοποίησή μας από τα γερμανικά ΜΜΕ ως τεμπέληδες και άχρηστοι με τους ηγέτες μας να κουνούν το κεφάλι συμφωνώντας… Ούτε έπρεπε να γεννηθεί το νεοναζιστικό τέρας με τη βοήθεια της κυβέρνησης και των ΜΜΕ της, ώστε να μπορούν...

να αναπτύξουν τη θεωρία των δύο άκρων…

   

Όλα μπορούσαν να γίνουν διαφορετικά. Υπήρχε η δυνατότητα. Κυρίως, όμως, ΚΥΡΙΩΣ θα μπορούσαν σήμερα να χαίρονται τη ζωή, τα παιδιά τους, τα εγγόνια τους, τους συντρόφους τους αυτοί που έφυγαν επειδή άδειασε η ψυχή τους από κουράγιο και ελπίδα.

   

Σε αυτούς, η σημερινή κυβέρνηση χρωστάει κάτι σημαντικό. Τη λύτρωση. Όχι τιμωρώντας δίκαιους και άδικους. Χρωστάει έρευνα, εξεταστικές επιτροπές, απόδοση ευθυνών, ποινές. Θα πρέπει να γνωρίζει το εξής η κυβέρνηση κι έτσι να πορευτεί. Όλοι λέγαμε ότι οι ΣαμαροΒενιζέλοι υποκύπτουν στις απαιτήσεις της Μέρκελ επειδή αυτή τους κρατούσε από κάπου. Είτε από τη SIEMENS, είτε από προμήθειες όπλων, είτε από μίζες για λεωφορεία και τραμ. Όλοι το λέγαμε.

   

Τώρα, αν όλοι αυτοί ξαφνικά ξεχαστούν και συγχωρεθούν, θα έχει το δικαίωμα ο οποιοσδήποτε να σκεφτεί ότι κάτι φοβάται και η σημερινή κυβέρνηση. Θα είναι απολύτως λογικό να το σκεφτεί. Δε μπορεί η κυβέρνηση μίας μέχρι χτες ανυπόληπτης χώρας να ταρακουνά σήμερα ολόκληρη την Ευρώπη κι όμως να μη μπορεί να δικαιώσει το λαό της ερευνώντας για τις ευθύνες και τους υπεύθυνους της μεγαλύτερης ανθρωπιστικής κρίσης σε αυτή την ήπειρο. Κάτι θα τρέχει. Κάτι θα έχει συμβεί. Αν φάμε ψωμί, αν βρούμε δουλειές, αν σταματήσουν οι απολύσεις, δεν σημαίνει κι ότι θα ξεχάσουμε το έγκλημα.

   

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να το προσπεράσουμε. Να πούμε ένα «δε γ@μ€ίς, περασμένα, ξεχασμένα». Αν το κάνουμε ή αν το δεχτούμε, πάλι κολοβή θα είναι αυτή η Δημοκρατία. Πάλι το κεφάλι της θα βρωμάει και γρήγορα θα βρωμίσει και το υπόλοιπο ψάρι. Ακόμη κι αν στην κυβέρνηση δεν το θεωρούν ύψιστη προτεραιότητα, είναι κάτι που θα μπορούσε να γίνεται ταυτόχρονα με τις προσπάθειες να ξαναβρεί η χώρα το δρόμο της. Όμως αν «το αφήσουμε γι’ αργότερα» είναι σίγουρο ότι πρόκειται για μια προσπάθεια να ξεχαστούν οι δεσμεύσεις για εξεταστικές επιτροπές.

   

Σήμερα ανοίγει το Χρηματιστήριο. Μπορεί και να καταρρεύσει. Ελάχιστη σημασία έχει. Μια εικονική πραγματικότητα είναι το Χρηματιστήριο στην Ελλάδα. Πιο ψεύτικο κι από Μονόπολη. Ιδού τι έγινε πριν 4 ημέρες, αλλά λίγοι έδωσαν σημασία: «Η διάλυση του τραπεζικού δείκτη στο Χρηματιστήριο Αθηνών τις τελευταίες ημέρες ανάγκασε την διοίκηση του χρηματιστηρίου σε συνεργασία με τον οίκο FTSE σε έκτακτα μέτρα δεκαπλασιάζοντας την αξία του τραπεζικού δείκτη.

   

Η εν λόγω κίνηση πραγματοποιείται με στόχο να εμφανίζεται σε υψηλότερα επίπεδα ο δείκτης, για την τόνωση του επενδυτικού κλίματος χωρίς να επιφέρει καμία μεταβολή στην αξία του. Για παράδειγμα, με βάση το σημερινό κλείσιμο του δείκτη τραπεζών στις 53,94 μονάδες, ο δείκτης μετατρέπεται στις 539,4 μονάδες. Σημειώνεται ότι την πρακτική αυτή είχε ακολουθήσει η διοίκηση του χρηματιστηρίου και το 2004 με τον δείκτη μεσαίας κεφαλαιοποίησης.»

   

Πέτσινα όλα. Κι όσο για το χειρισμό των τιμών; Πέντε μεγάλα founds κάνουν κουμάντο. Ξέρετε ποιος έχασε το μεγαλύτερο ποσό από την πτώση του Χρηματιστηρίου μετά τις εκλογές της Κυριακής; Ο Prem Watsa της Fairfax. Ξέρετε τι έπαθε; Χασμουρήθηκε. Πήγε συνάντησε τον Δραγασάκη και τον Σταθάκη την Παρασκευή κι αποφάσισαν ν’ αλλάξει η διοίκηση της Eurobank. Αυτό είναι το Χρηματιστήριο στην Ελλάδα. Μία ασήμαντη λεπτομέρεια της οικονομίας.

   

Το γράφω αυτό μόνο και μόνο για να δείξω ότι δεν μπορούν πλέον ούτε να μας τρομάξουν, ούτε να μας αποπροσανατολίσουν τα ΜΜΕ. Ο μονόδρομος δεν υπήρξε ποτέ. Διπλής κατεύθυνσης ήταν πάντα, αλλά είχαν κλείσει το ένα ρεύμα οι κερδοσκόποι, οι τραπεζίτες, οι μιντιάρχες, οι διοδιάρχες και οι εφοπλιστές. Εκτελούσαν έργα υπερκερδών.

   

Αυτό, καλό είναι να τελειώνει. Μπράβο και ζήτω στην κυβέρνηση και στον Αλέξη Τσίπρα προσωπικά. Οι τελευταίες ημέρες μοιάζουν πραγματικά με εκδρομή ύστερα από 5ετή φυλάκιση. Το εκτιμώ απεριόριστα, όπως πιστεύω ότι το εκτιμά και κάθε λογικός άνθρωπος που δεν κλαίει για την ήττα των προσωπικών του συμφερόντων όπως τα εξυπηρετούσε το καθεστώς που έπεσε. Πιστεύω ότι αυτή η κυβέρνηση θα μας δώσει πολλές ευκαιρίες να χαρούμε. Όμως ας δώσει και τη λύτρωση στους νεκρούς. Ο θάνατός τους μας πείσμωνε κι έγινε ένα από τα όπλα μας. Τους οφείλουμε μία δικαίωση. Μια τιμωρία σε όσους τους έσπρωξαν στο γκρεμό της απόγνωσης. Δεν είναι εκδίκηση. Είναι πράξη Δικαιοσύνης για να πάμε ένα βήμα μπροστά στο δρόμο της Βεβαιότητας ότι το Παλιό τελείωσε. Μια βεβαιότητα που τόσο ανάγκη την έχουμε.

  

Έγραψε ο ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ