Τα τελεσίγραφα και οι κολαούζοι

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη
Ultimatum, ελληνιστί τελεσίγραφο. Ορολογία αμιγώς πολεμική: κάντε αυτό που ζητάμε σε 24, 48, 72 ώρες, αλλιώς θα συμβούν πράγματα φοβερά. Θα σας πυροβολήσουμε, θα σας βομβαρδίσουμε, θα απαγάγουμε τα παιδιά σας, θα ξεκοιλιάσουμε τα ζώα σας. Η ορολογία του πολέμου, η ορολογία του τρόμου, να παραλύσει ο αντίπαλος, να παραδοθεί άνευ όρων. Εκτός κι αν δεν τον θέλουμε τον πόλεμο, εκτός κι αν τον φοβόμαστε τον πόλεμο, οπότε το τελεσίγραφο είναι εργαλείο συμβιβασμού...

και όχι σύγκρουσης.

Τι επιδιώκουν οι Ευρωπαίοι με το τελεσίγραφο που έστειλαν στην Ελλάδα μέσω του Eurogroup; Θέλουν πόλεμο ή συνθηκολόγηση που θα μπορούν να την πλασάρουν ως κατίσχυση έναντι του αντιπάλου; Θα το μάθουμε αύριο - μεθαύριο. Προς το παρόν, πάντως, η διάθεσή τους μοιάζει πολεμική, να πατήσουμε τον αντίπαλο, να ταπεινώσουμε τον αντίπαλο - μα ποιος είναι τελικά ο αντίπαλος; Η αριστερή κυβέρνηση της Ελλάδας, η Ελλάδα, ο λαός της Ελλάδας; Και μόνο που ομιλούμε για αντιπάλους, έχουμε χάσει ήδη πάρα πολλά, την κοινότητα, την φιλία, την αλληλεγγύη, αυτά που -υποτίθεται ότι- συνιστούν και συνέχουν την Ενωμένη Ευρώπη.

Ο στόχος των τελεσιγράφων είναι σαφέστατος. Θέλουν να κάνουν τη νέα κυβέρνηση να γίνει ίδια κι όμοια με τις παλαιές κυβερνήσεις, του ΓΑΠ, του Παπαδήμου, του Σαμαρά. Ζητούν από την κυβέρνηση της Αριστεράς να εφαρμόσει κατά γράμμα το Μνημόνιο που έχουν υπογράψει οι άλλοι, να κάνει απολύσεις, να κόψει συντάξεις, να αυξήσει τον ΦΠΑ στα φάρμακα, να ξεπουλήσει τη δημόσια περιουσία. Ζητούν από την κυβέρνηση της Αριστεράς να απαρνηθεί τον εαυτό της, έτσι για να αποδείξουν ότι στην Ευρώπη της Μέρκελ, του Σόιμπλε, του Ντάισελμπλουμ δεν χωρούν κυβερνήσεις της Αριστεράς. Το πολύ-πολύ να τους επιτρέψουμε να χρησιμοποιούν τον τίτλο ως γράμμα κενό και κύμβαλον αλαλάζον.

Υπάρχει περίπτωση να δεχτεί η ελληνική κυβέρνηση το τελεσίγραφο του Σόιμπλε και των δορυφόρων του; Ουδεμία περίπτωση, το ξεκαθάρισαν άλλωστε από την πρώτη στιγμή. Δεν είναι ζήτημα αριστερού εγωισμού, ούτε καν εθνικής υπερηφάνειας. Είναι ζήτημα πρακτικό. Αν αποδεχτούν την αναβίωση του Μνημονίου, βυθίζουν οριστικά την οικονομία στην ύφεση, την εξαθλίωση, την εξάρτηση. Η εντολή που δόθηκε στις εκλογές ήταν σαφής: Απαλλάξτε μας από το σπιράλ θανάτου που μας πνίγει εδώ και πέντε χρόνια. Αν ακυρωθεί η εντολή, ακυρώνεται και ο λόγος ύπαρξης της κυβέρνησης.

Το δυστύχημα εν προκειμένω είναι ότι το τελεσίγραφο δεν μπαίνει μόνο από τους έξω, μπαίνει και από τους μέσα. Μπαίνει και από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αντώνη Σαμαρά, που μόλις διαφάνηκε η ρήξη στο Eurogroup, πήρε αμέσως τηλέφωνο τον Βενιζέλο και τον Θεοδωράκη για να συμπήξουν φιλοευρωπαϊκό μέτωπο κατά της ελληνικής κυβέρνησης. Ο Σαμαράς λειτούργησε ως αυτό που είναι, ως κολαούζος του Σόιμπλε και της ευρωπαϊκής Δεξιάς κι ήταν τόσο εξόφθαλμη η κατάντια του, που έφαγε πόρτα και από τον Βαγγέλη και από τον Σταύρο.

Νομίζω ότι δεν υπάρχει παρακάτω.

Tου Γιώργου Ανανδρανιστάκη από avgi