Επιλογή πολλαπλής σηματοδότησης...

Αμηχανία, μούδιασμα και πολλά ερωτήματα προκάλεσε στα περισσότερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ η ανακοίνωση από τον Αλέξη Τσίπρα για την επιλογή του Προκόπη Παυλόπουλου.

Διότι μπορεί πολλοί βουλευτές παρασκηνιακά να έβαλαν φρένο στην επιλογή Αβραμόπουλου δημιουργώντας την αίσθηση ενός τείχους αδιαπέραστου, αλλά ο αιφνιδιασμός με τον «Πάκη» δεν ήταν στην ατζέντα τους.

Οι περισσότεροι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ μπήκαν...

στη συνεδρίαση πιστεύοντας ότι είναι εφικτή η εκλογή ενός αριστερού στο ύπατο αξίωμα της χώρας. Η πρόταση Παυλόπουλου προσγείωσε ανώμαλα πολλούς, που έπρεπε να υποστηρίξουν μια επιλογή μακριά από την κουλτούρα και την πολιτική διαδρομή της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Με την επιλογή αυτή, όμως, ο Αλέξης Τσίπρας επιχείρησε μια πολλαπλή σηματοδότηση θέλοντας να συμβολίσει ότι:

◆ Είναι ο μοναδικός δυνατός παίκτης στο πολιτικό παιχνίδι στην παρούσα φάση.

◆ Σύρει την αξιωματική αντιπολίτευση

στη δική του γραμμή, δημιουργώντας και εσωκομματικό πρόβλημα στη Ν.Δ.

◆ Ακολουθεί τη λογική Καραμανλή (του νεότερου) με τον Κ. Παπούλια, πρόσωπο σε απόσταση από τον τότε αρχηγό του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου.

◆ Κάνει επίδειξη δύναμης στο εσωκομματικό πεδίο.

◆ Αναδεικνύει στο ύπατο αξίωμα ένα πρόσωπο που δεν πρόκειται να του δημιουργήσει πρόβλημα με μη ελεγχόμενες παρεμβάσεις.

◆ Προκαλεί το ΠΑΣΟΚ, που έχει στο στόχαστρό του τον Καραμανλή και τους καραμανλικούς.

◆ Επιβεβαιώνει το ρεπορτάζ για τους αφανείς δεσμούς του Τσίπρα με τον Καραμανλή.

Τα «ορφανά»

Το σημαντικότερο ζήτημα είναι ότι η ανάδειξη του Παυλόπουλου στην Προεδρία της Δημοκρατίας επαναφέρει στο πολιτικό προσκήνιο την αξία του «καραμανλισμού» στην Ελλάδα και τη Ν.Δ. Στη Συγγρού γελάνε και τα... μουστάκια πολλών στελεχών, που βλέπουν ότι τα «ορφανά» του γενάρχη τους αξιοποιούνται. Κάποιοι νεοδημοκράτες μάλλον έλεγαν δηκτικά «ποιος κυβερνά αυτή τη χώρα» παραπέμποντας στην ιστορική προδικτατορική ρήση του γενάρχη της Ν.Δ. Πολλοί μάλιστα εκτιμούν ότι ο Κώστας Καραμανλής ο νεότερος, χαλαρά και από το παρασκήνιο, κινεί τα πολιτικά νήματα στη Δεξιά και στην παρούσα φάση θα είναι με τον τρόπο του παρών στις εξελίξεις στο κόμμα.

Οι σαμαρικοί μοιάζουν σαστισμένοι από τις εσωκομματικές βολές, αλλά και από τη θριαμβική επανεμφάνιση του Καραμανλή στο προσκήνιο, εκτιμώντας ότι είχαν υποτιμήσει τις δυναμικές εμφανίσεις του πρώην πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη πριν από τις εκλογές.

Η αντίδραση του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος δήλωσε ότι ο Παυλόπουλος δεν είναι η πρώτη επιλογή του, υπονοώντας ότι διαφωνεί πλήρως με την υπερδιόγκωση του κράτους επί υπουργίας Παυλόπουλου στο υπουργείο Εσωτερικών, δημιουργεί ένα ακόμα ζήτημα στο εσωτερικό του κόμματος. Η κίνηση Μητσοτάκη θα μπορούσε να εκληφθεί και ως αντίδραση απέναντι σε ένα κομματικό - καραμανλικό κατεστημένο που επιχειρεί «νεκρανάσταση» εντός του κόμματος σε μια φάση που οι σαμαρικοί βρίσκονται στο καναβάτσο.

Η επιλογή Παυλόπουλου αποτελεί και μια «παρέμβαση» Τσίπρα στην υπερ-δεξιά στροφή της Ν.Δ., αφού ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε ήδη από το 2008 συγκρουστεί με Άδωνι και Βορίδη για τα γεγονότα που ακολούθησαν τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, όταν οι ακροδεξιοί ζητούσαν τον στρατό στους δρόμους της Αθήνας και ο Παυλόπουλος ακολούθησε το δόγμα της «αμυντικής στάσης» της αστυνομίας.

Ο Παυλόπουλος, όπως επισημαίνουν από τον ΣΥΡΙΖΑ, όντας στο πολιτικό ψυγείο τα τελευταία δυόμισι χρόνια από τον Σαμαρά, είχε εναντιωθεί στη στροφή της Ν.Δ. του Σαμαρά προς τα δεξιά.

Επίσης πολύ πρόσφατα είχε από την αρχή εναντιωθεί στην πολύ σκληρή στάση της κυβέρνησης απέναντι στον Νίκο Ρωμανό υπερασπιζόμενος τη λογική της δυνατότητας των κρατουμένων να σπουδάζουν ανενόχλητα.

Έχει ενδιαφέρον ότι οι θέσεις του Παυλόπουλου είναι εντελώς απέναντι σ’ αυτές των Ανεξάρτητων Ελλήνων, που φαίνεται ότι λόγω του ενθουσιασμού από τη συμμετοχή τους στην κυβέρνηση αποφάσισαν να θάψουν τις αντιθέσεις τους και να αιτιολογήσουν τη θετική τους ψήφο με το επιχείρημα ότι ο Προκόπης Παυλόπουλος εναντιώθηκε σε μνημονιακά μέτρα, παρότι έχει ψηφίσει το δεύτερο μνημόνιο.

Δεσμοί φιλίας

Στις μαύρες τρύπες που πολλοί, και κυρίως το ΠΑΣΟΚ, του καταλογίζουν

περιλαμβάνονται η υπερδιόγκωση του Δημοσίου με υπαλλήλους την περίοδο 2004-2009, που συνέβαλε στην αύξηση των ελλειμμάτων και του δημοσίου χρέους, οι αθρόες μονιμοποιήσεις με σαθρό νομικό τρόπο που προκάλεσε προβλήματα και ο νόμος για τον «βασικό μέτοχο» στα ΜΜΕ, που δημιούργησε προβλήματα συμβατότητας με το ευρωπαϊκό δίκαιο.

Πολλοί είναι αυτοί που από προχθές το βράδυ αναρωτιούνται αν τον είχε προϊδεάσει κάποιος προεκλογικά, όταν ανακοίνωσε ότι αποσύρεται από την ενεργό δράση. Τότε είχε επισκεφθεί τον Κώστα Καραμανλή, με τον οποίο διατηρούν αδελφικούς δεσμούς φιλίας, για να ανακοινώσει αμέσως μετά ότι δεν θα είναι υποψήφιος στην Α’ Αθήνας με τη Ν.Δ., κρίνοντας ότι ύστερα από 17 χρόνια ενεργού πολιτικής παρουσίας «έχει περάσει η μπογιά του». Κάποιοι θυμήθηκαν ότι το ίδιο είχε συμβεί και με τον Κάρολο Παπούλια, ο οποίος είχε αποσυρθεί από την ενεργό δράση όταν τον πρότεινε ο Κώστας Καραμανλής.

Η επιστροφή του λοιπόν στην πρώτη γραμμή της δημοσιότητας, έστω και μέσα από τον τυπικό και τελετουργικό ρόλο του Προέδρου της Δημοκρατίας, έγινε πολύ σύντομα.

Από το Ποντίκι