Κάτι άστραψε..

''..κάτι σα φλασάκι,
     σα πικ νικ μες στο δασάκι, μια γλυκιά φωτιά
      Λάβε θέση για να πάρεις πάλι την πρωτιά 
      Σα να δρόσισε, έρχεται βροχούλα
      και μια άνοιξη νυφούλα, βρε παιδί μου αμάν
      Στην καρδιά βάλε πατίνια και δυο ρουλεμάν..''

Αν αυτό που λέγαμε μεταξύ μας τόσο καιρό ισχύει, δηλαδή ότι η κρίση δεν είναι μόνον οικονομική, αλλά κυρίως πολιτική, ..και στην καθημερινότητα, θέμα ψυχολογίας, ...

τότε χθες με ένα μόνο βήμα, με μία μόνο νίκη,  ..διανύσαμε την μισή απόσταση.

     Η άλλη μισή απόσταση όμως που μένει, δεν είναι απλώς δύσκολη, είναι πορεία για ορειβάτες, για αλπινιστές!

     Μη μας τυφλώσει το φως της πρώτης νίκης. Ο αγώνας τώρα αρχίζει.

     Και μην υπάρχει σύγχιση. Όταν το blog μιλάει για νίκη δεν εννοεί καμία στενά κομματική νίκη, αλλά την νίκη όλων των αντιμνημονιακών ελλήνων,

     ..αυτών που καλούνται τώρα να υπερασπίσουν όσα χθες κατάκτησαν.

     Η χώρα δεν είναι ακόμη παρά το θήραμα, το μισοσκοτωμένο και αιματοβαμμένο θήραμα που προσπαθεί να ξεφύγει απ' το στόμα του θηρίου.

     Το θηρίο όμως έχει ήδη μυρίσει το αίμα.

     Έχει ήδη γευτεί την σάρκα του θύματός του.

     Και δεν σκοπεύει να το αφήσει να ξεφύγει τόσο εύκολα, και μάλιστα έτσι καταπληγωμένο και αδύναμο που είναι.

     Το θηρίο υπάρχει. Εκεί έξω. Και με τους εντεταλμένους του, εδώ μέσα.

     Δεν θριαμβολογούμε. Δεν επαναπαυόμαστε. Τίποτα δεν κερδήθηκε ακόμη.

     Αλλά και δεν χάθηκε οριστικά τίποτα!

     Και μία υπενθύμιση στον νέο πρωθυπουργό και στα στελέχη που θα τον πλαισιώσουν:

     Το ελικόπτερο στην κοιλιά του χωράει όλους: δεξιούς κι αριστερούς, νέους και γέρους, παλιούς και νέους! Αρκεί να το διατάξει ο λαός.

     Και το ελικόπτερο έχει πάντα τις μηχανές αναμμένες.

     Το φλασάκι που άστραψε χθες, στο χέρι μας είναι να το κάνουμε προβολέα και ήλιο και φως κι ελευθερία!

     Με δουλειά, σύμπνοια,

     ..και πολλή, πολλή, πολλή υπομονή!..

Από Ουδέν Σχόλιον