«Το δηλητήριο της Μέρκελ για την Ευρώπη»

H «προτομή» της Ανγκελα Μέρκελ ετοιμάζεται για το
καρναβάλι της Νίκαιας στη Γαλλία REUTERS/Eric Gaillard

«Το παιχνίδι άρχισε. Οι παίκτες είναι ο Αλέξης Τσίπρας και η Άνγκελα Μέρκελ...Στο τραπέζι βρίσκεται το ελληνικό χρέος των 320 δισ. ευρώ. Στο τραπέζι βρίσκεται η ανεργία των νέων Ελλήνων, που ξεπερνά το 50%. Στο τραπέζι βρίσκεται το ποσοστό των αυτοκτονιών, που αυξήθηκε από την έναρξη της κρίσης. Και στο τραπέζι βρίσκεται το γερμανικό δόγμα ότι το χρέος προέρχεται από χρέος και δεν υπάρχει έλεος.» 

Έτσι κάπως αρχίζει το άρθρο του Τζέικομπ Ογκστάιν στο γερμανικό περιοδικό Spiegel, που υποστηρίζει ότι όχι μόνο το μέλλον των Ελλήνων, αλλά και το μέλλον του ευρώ έχει καταλήξει...

να είναι «ένα παιχνίδι πόκερ».

«Οι Έλληνες έχουν κάνει λάθη», γράφει ο Ογκστάιν. «Αλλά η αποτυχία των Ευρωπαίων, ειδικά των Γερμανών, είναι χειρότερη... Η συνταγή που έγραψαν η δρ. Μέρκελ και οι κορυφαίοι Ευρωπαίοι γιατροί για την Ελλάδα, ήταν στην πραγματικότητα δηλητήριο... Η Άνγκελα Μέρκελ βύθισε την Ελλάδα σε μια ύφεση που είναι χειρότερη από τη διαβόητη Μεγάλη Ύφεση των ΗΠΑ... Τι περίμεναν τώρα από το ελληνικό εκλογικό σώμα; Να συνεχίσει την σφαγιαστική εξοικονόμηση της Μέρκελ και του Σόιμπλε;... Το κούρεμα πρέπει να γίνει. Με αυτό το αίτημα του, ο Τσίπρας αποδεικνύεται πιο ρεαλιστής σε σχέση με τους ονειροπόλους της τρόικας....».

Υπέρ της διευθέτησης του ελληνικού χρέους, με ή χωρίς ανταλλάγματα, τάσσονται ακόμα δύο αρθρογράφοι.

«Πρέπει να σταματήσουμε τον εκφοβισμό της Άνγκελα Μέρκελ- ή θα επιτρέψουμε στις δυνάμεις της λιτότητας να νικήσουν»
Οουεν Τζόουνς, Guardian

«Η Άνγκελα Μέρκελ είναι η πιο τερατώδης ηγέτης αυτής της γενιάς στη δυτική Ευρώπη. Πολιτικοί που επιβάλουν οικονομική αγριότητα σε μαζική κλίμακα, καταστρέφοντας τις ζωές εκατομμυρίων για να το πετύχουν, δεν καταλήγουν στα δικαστήρια αντιμέτωποι με την δικαιοσύνη. Αλλά η Μέρκελ χωρίς αμφιβολία δικάστηκε και καταδικάστηκε ήδη στο εδώλιο της ιστορίας. Η μεγάλη ιέρεια της λιτότητας στην Ευρώπη δημιουργεί πάνω στην φοβερή ομιλία του Τσάρλι Τσάπλιν στον «Μεγάλο Δικτάτορα»: Ανθρωποι-μηχανές, με μυαλά-μηχανές και καρδιές-μηχανές. Οι Ελληνες έχουν επαναστατήσει κατά των ανδρών και γυναικών μηχανών και φωνάζουν, ζητώντας από τους άλλους να τους ακολουθήσουν....

Η Μέρκελ έχει ήδη απαιτήσει από τον Αλέξη Τσίπρα να αγνοήσει την δημοκρατική του εντολή και να τηρήσει τα μέτρα λιτότητας που έχουν επιβληθεί από το εξωτερικό. Πριν τις εκλογές, διαρροές από την γερμανική κυβέρνηση άφησαν να εννοηθεί ότι υπάρχει πιθανότητα ενός Grexit: ένα σαφές μήνυμα στους Ελληνες να μην ψηφίσουν λάθος...Το μόνο που έχουν να προσφέρουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες είναι κατεστραμμένες κοινωνίες και κατεστραμμένους ανθρώπους. περισσότεροι από τους μισούς νέους στην Ισπανία και την Ελλάδα είναι χωρίς δουλειά και τρομοκρατημένοι: εκτός από το άγχος, βρίσκονται αντιμέτωποι με το φάσμα της ανεργίας και των πολύ χαμηλών μισθών για το υπόλοιπο της ζωής τους...

Η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως να την υπερασπιστούμε- όχι μόνο να υπερασπιστούμε μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση και τον λαό που την ανέδειξε. Οι Ευρωπαική ελίτ γνωρίζει ότι εάν εκπληρωθούν τα αιτήματα του ΣΥΡΙΖΑ, θα ενθαρρυνθούν και άλλες δυνάμεις. Το Podemos στην Ισπανία είναι πολύ πιθανό να θριαμβεύσει στις εκλογές φέτος. Εαν η Ελλάδα χάσει, όπως προσπαθούν να πετύχουν κυβερνήσεις και τράπεζες, στραγγαλίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ εν τη γενέσει του;  Τότε η λιτότητα θα θριαμβεύσει απέναντι στη δημοκρατία. Το μέλλον εκατομμυρίων Ευρωπαίων- Ελλήνων, Ισπανών αλλά και Βρετανών- θα είναι πράγματι σκοτεινό. Γι αυτό τον λόγο ένα κίνημα που θα υπερασπιστεί το ήδη κατεστραμμένο κράτος της Ελλάδας είναι τόσο σημαντικό. Η ηττημένη γερμανία επωφελήθηκε από την ανακούφιση του χρέους της το 1953 και αυτό πρέπει να απαιτήσουμε για την Ελλάδα σήμερα».

«Η αντιπαράθεση που μπορεί να βουλιάξει το ευρώ»
Φίλιπ Στήβενς, Financial Times

«Το ευρώ είναι αιχμάλωτο του παιχνιδιού «εσύ πρώτος». Ολοι - σχεδόν - γνωρίζουν τι πρέπει να γίνει, ακόμα κι αν μερικοί δεν το παραδέχονται. Τα απαραίτητα συστατικά είναι ανάπτυξη, ανταγωνιστικότητα και βιώσιμα χρέη και ελλείμματα. Η χαμένη κόλλα, είναι η εμπιστοσύνη.  Οι κυβερνήσεις θα δράσουν μόνο όταν σιγουρευτούν ότι και η άλλη πλευρά θα κάνει το ίδιο. Οπως στις παιδικές χαρές, ο ένας επιμένει ότι ο άλλος πρέπει να πηδήξει πρώτος. Το αποτέλεσμα είναι η παράλυση και η άνοδος του λαϊκισμού.

Ενας λογικός Ευρωπαίος πολιτικός θα έβλεπε την επιτυχία στις εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ ως αφύπνιση και όχι ως εφιάλτη. Οχι διότι η ριζοσπαστική αριστερή κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα έχει δίκιο στις περισσότερες από τις συνταγές της (παρόλο που δεν είναι πάντα λανθασμένες), αλλά διότι η νίκη του είναι ενδεικτική του αδιεξόδου που έχει παραλύσει την ευρωζώνη. Στο πρόσφατο παρελθόν οι κυβερνήσεις εξέπληξαν τους απαισιόδοξους, βρίσκοντας την απαραίτητη πολιτική θέληση για να κρατήσουν το ευρώ...

Συμβιβασμοί έγιναν από όλες τις πλευρές. Το Βερολίνο - παρότι δεν το παραδέχεται- έκανε πίσω στην αντίθεση του για τα πακέτα διάσωσης και οι περιφερειακές οικονομίες αποδέχθηκαν ένα σκληρό μείγμα λιτότητας και μεταρρυθμίσεων. Αλλά η νεκρανάσταση του ευρώ ήταν ένα πράγμα. Η αναζωογόνηση του αποδεικνύεται πολύ πιο δύσκολη... Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπροσωπεύει τη σύγκρουση μεταξύ λιτότητας και δημοκρατίας. Και αυτή μπορεί μπορεί να είναι μια σύγκρουση μεταξύ πολλών.

Κατά μια έννοια η Ελλάδα είναι sui generis. Δεν είναι ανάγκη να είσαι αριστερός με τρέλα για να αντιληφθείς ότι τα χρέη είναι τόσο μεγάλα, που δεν είναι δυνατόν να αποπληρωθούν στο ακέραιο και ότι η ατελείωτη λιτότητα δεν είναι η απάντηση. Οπως και να τα «ντύσεις»- επιμήκυνση ή μειώσεις επιτοκίων - η Αθήνα αυτό που χρειάζεται είναι παραγραφή του χρέους. Το να παριστάνουμε ότι συμβαίνει κάτι άλλο, δεν είναι προς το συμφέρον των πιστωτών...

Πάνω από όλα η Ελλάδα χρειάζεται μια κατά το ήμισυ τίμια κυβέρνηση. Η υπόλοιπη ευρωζώνη θα έπρεπε να χειροκροτεί την υπόσχεση του κ.Τσίπρα να πολεμήσει την διαφθορά και να εισπράξει περισσότερους φόρους. Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει λάθος όταν αφήνει να εννοηθεί ότι ο δρόμος για την ανάπτυξη είναι οι επιδοτήσεις στους καταναλωτές και στους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα...Από την άλλη πλευρά και η καγκελάριος έχει δίκιο όταν λέει ότι η ευρωζώνη μπορεί να επιβιώσει μακροπρόθεσμα εάν οι πιο αδύναμες οικονομίες γίνουν ανταγωνιστικές και ελέγξουν χρέη και ελλείμματα.

Αυτό που προκαλεί είναι ο ηθικοπλαστικός τόνος του Βερολίνου. Και αυτό που απογοητεύει είναι η εμμονή της καγκελαρίου για τις μεσοπρόθεσμες αλλαγές στην εγχώρια κοινή γνώμη. Η κ.Μέρκελ είναι η πιο ισχυρή ηγέτης στην Ευρώπη. Και στη χώρα της κατά κάποιο τρόπο δεν έχει αντιπάλους. μερικοί ηγέτες θα πρέπει να διαμορφώνουν τις πολιτικές καιρικές συνθήκες. Θα έπρεπε να έχει ως παράδειγμα τον Χέλμουτ Κολ.

Αντιθέτως, συνδυάζει τον τακτικό πραγματισμό με τη στρατηγική μυωπία...Ναι το ευρώ έχει μέλλον μόνο εάν οι αδύναμες κυβερνήσεις στρώσουν τα οικονομικά τους, αλλά εάν ασκήσεις υπερβολικές πιέσεις δεν θα υπάρχει κοινό νόμισμα για να σωθεί. Δεν θα πρέπει να δοθεί στην Ελλάδα λευκή επιταγή, αλλά το μάθημα των ετών μετά την κρίση είναι ότι είναι περιορισμένα αυτά που μπορούν να κάνουν οι κυβερνήσεις όταν οι οικονομίες τους συρρικνώνονται και το επίπεδο ζωής είναι σε ελεύθερη πτώση.  

Από efsyn