Ποιος θα κυβερνήσει αυτόν τον τόπο;

Αν υπήρξε κάτι θετικό όλα αυτά τα χρόνια της χρεοκοπίας, των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, αυτό είναι ότι διαλύθηκαν κάποιες βαθιά ριζωμένες ψευδαισθήσεις. Μια απ' αυτές η σημαντικότερη ίσως - είναι πως οι εκλεγμέ­νες από τον λαό κυβερνήσεις κυβερνούσαν τη χώρα.

Ήρθαν όμως τα μνημόνια, οι τακτικές επιθεωρή­σεις των ελεγκτών, η εγκατάσταση του μηχανι­σμού Ράιχενμπαχ και οι υπουργοί μας άρχισαν να παίρνουν την πραγματική ελάχιστη διάστασή τους. Γρήγορα έγινε φανερό ότι το κυρίαρχο πο­λιτικό σύστημα ήταν δεμένο χειροπόδαρα...

πολύ πριν τιναχτεί η χώρα στον αέρα. Κάτι που έγινε ακόμα πιο ξεκάθαρο είναι ότι, ακριβώς εξαιτίας αυτής της εξάρτησης του πολιτικού προσωπι­κού των κυρίαρχων κομματικών σχηματισμών από ξένα θεσμικά και εγχώρια «σκιώδη» κέντρα εξουσίας, η οικονομία και η κοινωνία της χώρας οδηγήθηκαν στο θυσιαστήριο.

Τα κόμματα που κυβέρνησαν εναλλάξ τη χώρα από το 1974 και συγκυβερνούν το τελευταίο δι­άστημα ξεπερνώντας τις. αξεπέραστες διαφο­ρές τους και υπακούοντας στα κέντρα εξουσί­ας που αναγνωρίζουν, λησμόνησαν δύο βασικά αξιώματα:

Πρώτον, ότι οι προστάτες δεν προστατεύουν το προσωπικό, αλλά τα συμφέροντά τους.

Δεύτερον, ότι μια εκλεγμένη κυβέρνηση αντλεί εξουσία από τον λαό (και όχι από τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε) για να προασπίζεται τα συμφέροντά του (και όχι τα συμφέροντα των δανειστών).

Αυτές τις δύο βασικές αρχές μπορεί να τις λη­σμόνησαν οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος, δεν τις αγνόησαν ωστόσο οι δανειστές. Όπως φαίνε­ται από άρθρο του Reuters, από το φθινόπωρο, η τρόικα δεν θεωρούσε σίγουρη την επιβίωση της κυβέρνησης Σαμαρά κατά τις ψηφοφορίες για την ανάδειξη Προέδρου της Δημοκρατίας και έτσι δεν είχε πρόθεση να εκταμιεύσει την επό­μενη δόση, γνωρίζοντας ότι το επόμενο κόμμα εξουσίας έχει αντίθετη πολιτική με τη λιτότητα και τις δεσμεύσεις προς τους δανειστές. Με πιο απλά λόγια, οι δανειστές, αφού στράγγιξαν το όποιο πολιτικό κεφάλαιο διατηρούσαν οι κύρι­οι Σαμαράς και Βενιζέλος, δεν είχαν κανένα πρό­βλημα να τους πετάξουν σαν στυμμένες λεμονόκουπες και να περιμένουν τον επόμενο.

Στο σημείο αυτό αποκτά ιδιαίτερη σημασία η εκλογική αναμέτρηση της ερχόμενης Κυριακής, καθώς θα καταγραφεί η διάθεση, η αποφασιστι­κότητα και η θέληση του ελληνικού λαού να ανα­κτήσει την κυριαρχία του. Ο χρόνος θα αποδείξει αν οι νικητές των εκλογών θα ανταποκριθούν και θα αγωνιστούν για να ικανοποιηθεί αυτή η αυτο­νόητη προσδοκία.

Δημήτρης Μηλάκας από το Ποντίκι