Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2015

Πολυκατοικία επί της Οδού Επικοινωνίας

Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΣΑΡΙΔΗΣ

Σου έρχεται επίσκεψη στο σπίτι ο πρωθυπουργός; Πού τον καθίζεις; Μα, φυσικά, στο τραπέζι της κουζίνας! Όπως ο Σαμαράς στο προεκλογικό σποτ της ΝΔ. Αν είχε λιακάδα, θα τον έβγαζαν, υποθέτω, στον ακάλυπτο. Θα έβγαζαν και δύο παλιές καρεκλίτσες κουζίνας από φορμάικα, που είχαν καβατζωμένες στην αποθήκη. Στη μία ο Αντώνης, στην άλλη το δισκάκι με το περγαμόντο! Είναι ενδιαφέρον, πάντως, ότι κοτζάμ πρωθυπουργός κάθεται στο τραπέζι φορώντας καζάκα μέσα από το μάλλινο σακάκι, που πα’ να πει ότι στο διαμέρισμα… το δαγκώνεις από το ψοφόκρυο! Ποιος φταίει για...
το σβηστό το καλοριφέρ; Δεν το λέει το σποτ, αλλά τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται: ο ΣΥΡΙΖΑ!

Ο παππούς

Στη μία πλευρά του τραπεζιού στο συγκεκριμένο «γαλάζιο» σποτ (όχι ότι τα υπόλοιπα δεν είναι αριστουργηματικά) βρίσκεται μια πιατέλα με κρουασανάκια και στην άλλη ένας παππούς. Γιατί δεν τους τοποθέτησαν μαζί; Προφανώς, για ιατρικούς λόγους! Αν δεν του κόψει η κόρη του το χέρι έτσι και το απλώσει στην πιατέλα, θα του κόψει ο γιατρός το πόδι! Άτιμο σάκχαρο!

Σάκχαρο και… αλαλία. 

Άχνα δεν βγάζει σε όλο το έργο. Υπάρχει, βέβαια, εξήγηση για το δεύτερο: Έχει χάσει τη μιλιά του από αυτά που ακούει. Από τον Παπάγο, την εποχή του «Συναγερμού», είχε ν’ ακούσει εθνικόφρονα αρχηγό να τα λέει τόσο ωραία. 

Εύλογη, ωστόσο, η απορία: γιαγιά δεν υπάρχει στο σπίτι; Ασφαλώς και υπάρχει. Τη βιάζουν στο άλλο δωμάτιο οι κομμουνιστοσυμμορίται! Εχουν εισέλθει κρυφίως, παραβιάζοντας την μπαλκονόπορτα με κονσερβοκούτι. Απλώς, ο Λαφαζάνης έχει φράξει το στόμα της γιαγιάς με την καλτσοδέτα της, γι’ αυτό δεν ακούγεται στο σποτ!
Στο διπλανό διαμέρισμα, πάντως, τα πράγματα κυλούν πιο ήσυχα. Στο παιδικό δωμάτιο ο Καμμένος δείχνει στον μικρό Αλέξη πώς να κουμαντάρει το τρενάκι. Ο μικρός Αλέξης, βέβαια, είχε ζητήσει από τον Άγιο Βασίλη να του φέρει μαζί με το τρενάκι και τον… Παύλο Χαϊκάλη, ο οποίος είναι καλύτερος ηθοποιός από τον Καμμένο, αλλά ας βολευτεί και με τον Πάνο. Δεν είναι εποχές να τα κακομαθαίνεις τα παιδιά…

Μένα με λένε Αντώνη… 

Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, στο διαμέρισμα του επάνω ορόφου επικρατεί απόλυτη σιγή. Μάλλον οι ένοικοι έχουν πάει στο non stop συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, απ’ όπου και η εικόνα του προεκλογικού σποτ του κόμματος. Ποιος προοδευτικός άνθρωπος, άλλωστε, θα καθόταν σ’ ένα παγωμένο διαμέρισμα ενώ θα μπορούσε να ενώσει το χνώτο του με χιλιάδες χνώτα και να μοιραστεί μαζί τους στιγμές ανάτασης σαν κι εκείνες που χαρίζει το ινστρουμένταλ κομμάτι από τον «Μαουτχάουζεν» του Καμπανέλλη και του Θεοδωράκη, στο κλείσιμο της ομιλίας του Τσίπρα; Ο στίχος, βέβαια, του τραγουδιού («Ο Αντώνης») λέει «μένα με λένε Αντώνη / κι αν είσαι άντρας έλα εδώ /στο μαρμαρένιο αλώνι»! Όμως, έλα μωρέ… ποιος ξέρει τους στίχους, ώστε να το εκλάβει ως γκάφα; Οι του πάνω διαμερίσματος, εξάλλου, στην Πέγκυ Ζήνα πήγαιναν και ΠΑΣΟΚ ψήφιζαν. Ώσπου έχασαν, μαζί με κάτι άλλους ομολογιούχους, τα λεφτά τους από PSI του Ευάγγελου και είδον το φως το αληθινόν, το αριστερόν, το επουράνιον.

 Ήταν ψεύτικααα…

Δεν είναι, όμως, μόνον ότι η πολυκατοικία έχει μείνει χωρίς θέρμανση, είναι κι ότι το ΚΚΕ δεν γουστάρει παρτίδες με τους άλλους. Γι’ αυτό και μαζεύονται σ’ ένα ουζοπαντοπωλείο. Εκεί τρώνε, εκεί πίνουν, εκεί κοιμούνται. Ο Μάκαρος ο Μαΐλης, λοιπόν, έχει αποθέσει μια λαδόκολλα μ’ ένα κορνεμπίφ πάνω στη σόμπα και ο Μήτσος ο Κουτσούμπας, με μια ζακάρ πουλοβεριά κι ένα μολύβι στο αυτί, φέρνει ένα πιατάκι με μια ντομάτα στα τέσσερα και δύο καραφάκια, την ώρα που σκυφτή η Ελένη Γερασιμίδου καθαρίζει μπάμιες κάτω από μια ποδοσφαιρική ενδεκάδα ενός κιτρινισμένου ημερολογίου τοίχου που γράφει «Ο Γ.Α.Ο. Εθνικός Αστήρ εύχεται στους φιλάθλους της Καισαριανής χαρούμενον και ειρηνικόν το 1975».

Πού ‘σαι, ρε Ζντάνοφ; 

Ξαφνικά, ο Σπύρος Χαλβατζής ανακοινώνει στην ομήγυρη ότι τις προάλλες, το 1948 δηλαδή, πέθανε ο σύντροφος Ζντάνοφ. Οπότε ρίχνει την ιδέα, ότι είναι ευκαιρία, τώρα που έφυγε ο κέρβερος του σοσιαλιστικού ρεαλισμού… Για πρώτη φορά, λέει, να μη βάλουν πολιτικό τραγούδι σε προεκλογικό σποτ, αλλά λαϊκό, νταλκαδιάρικο. Κι όχι μόνο λαϊκό, αλλά του Άκη Πάνου, που πέθανε ως βαρυποινίτης και με το στίγμα του δολοφόνου του αγαπητικού της κόρης του. Κι όχι μόνο να βάλουν το «Ήταν ψεύτικα», αλλά όχι την πρώτη του (και κλασική) εκτέλεση τη φωνή του Στράτου Διονυσίου, αλλά με του Μανόλη Λιδάκη, ο οποίος ήταν βουτηγμένος στα ναρκωτικά! Ύστερα από τέτοια υπέρβαση, όλοι λιποθυμούν. Αν και κατά μία δεύτερη εκδοχή, η ομαδική λιποθυμία οφείλεται σε αναθυμιάσεις από τη σόμπα…

Ακούστε μας…

Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, από το ΠΑΣΟΚ δεν έχουμε εικόνα. Και στα δύο σποτ του, δεν εμφανίζεται πρόσωπο, ζώο ή πράγμα από την καθημερινή ζωή. Μόνον γραπτά συνθήματα. Προδήλως, δεν έχει περάσει ακόμη από τα στέκια του κινήματος (με πεζό το κάπα, βεβαίως βεβαίως) εκείνος ο γύφτος από τα «Εκατό Χρόνια Μοναξιάς», ώστε να γίνει η πρώτη γνωριμία του χωριού(*) με τη… δαγκεροτυπία, ήτοι τη φωτογραφία. Και χωρίς εικόνα, ουδείς γνωρίζει αν βρίσκονται στην πολυκατοικία, στα γραφεία, ή αν τους έχουν κάνει έξωση κι από τα δύο. Είναι εντυπωσιακό, πάντως, πώς αρχίζει το πρώτο σποτ: «Ακούστε μας». Δηλαδή, παραδέχονται ότι κανείς δεν τους ακούει, πια…
(*) Ίσως και μικρότερο από χωριό το τρέχον ΠΑΣΟΚ, οικισμός… 

Πάει με όλα 

Αντίθετα, στα διαδικτυακά σποτ του Ποταμιού εμφανίζονται διάφορα πρόσωπα, τα οποία λένε: «Είμαι Ποτάμι». Ή, όπως λέμε τα γαλλικά: Je suisΠοταμί! Σωστός ο Σταύρος. Πιο μάγκας, δηλαδή, από τον Θεοδωράκη είναι ο Σαμαράς και κάνει σπέκουλα με τα γεγονότα του Παρισιού; Τι θα πει ότι είμαι Ποτάμι; Είναι σαν την κοκακόλα, που πάει με όλα. Μπορώ, σου λέει, να συνεργαστώ με τον Σαμαρά. Αυτός θα βάζει φράχτη στον Έβρο, ούτως ώστε να μπαίνουν οι ξένοι από το Αιγαίο κι όταν θα πνίγονται εγώ θα κάνω εκπομπές για το Φαρμακονήσι. Μπορώ να συνεργαστώ και με τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα φτιάξουμε μαζί με τον Στρατούλη κολχόζ νέων καινοτόμων αγροτών και θα τροφοδοτούμε την παγκόσμια αγορά… ιπποφαές και πράσινα άλογα!
Βρήκα, πάντως, βρήκα τι θέλω να γίνω σαν μεγαλώσω: Επικοινωνιολόγος!

Από Harddog