Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2015

Τα μαγειρέματα του συστήματος δεν πέρασαν

Tώρα που έχουμε σαφές εκλογικό αποτέλεσμα, δηλαδή καθαρή νίκη της Αριστεράς (36,3%), πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα και σε λίγες ώρες την κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ώρα να πούμε μερικά σοβαρά πράγματα του τελευταίου διαστήματος. Από την Ανοιξη του 2014 ο Αντώνης Σαμαράς, ο Β. Βενιζέλος, οι τροϊκανοί σύμμαχοί τους και το εγχώριο κατεστημένο της διαπλοκής και της πλουτοκρατίας, σχεδίαζαν να μας «πουλήσουν»  το κουτόχορτο του success story, το πρωτογενές πλεόνασμα, την μεγαλειώδη έξοδο στις αγορές που θα τους αποθέωναν κ.λπ. Στόχος προφανής:...
η συγκυβέρνηση να πάει σχετικά καλά στις Ευρωεκλογές και τις Περιφερειακές και στις αρχές 2015, να φτάσει νικηφόρα στην προεδρική εκλογή (που θα της εξασφάλιζε άφθονο πολιτικό χρόνο) με τις μεταγραφές βουλευτών των ΑΝ.ΕΛΛ., της Χρυσής Αυγής, της ΔΗΜΑΡ και των κεντρώων «ανεξαρτήτων».

Το σχέδιο τους όμως απέτυχε στις Ευρωεκλογές του Μαϊου 2014 και μετά δεν τους βγήκαν και οι «αποστασίες» στην προεδρική εκλογή (για πολλούς λόγους που έχουμε γράψει αναλυτικά και εδώ στην ΕΦ.ΣΥΝ). Ετσι ο στενός πυρήνας της Ν.Δ. προχώρησε στο plan B. Δηλαδή ο Σαμαράς να πάει αμέσως στις εθνικές εκλογές, ρίχνοντας την ευθύνη στην... αντεθνική Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, την παλαβή ΔΗΜΑΡ και τους αλλοπρόσαλλους εναπομείναντες ΑΝ.ΕΛΛ., εντείνοντας τη στρατηγική του φόβου και της συμφοράς για να διασωθεί η εμφυλιακή δεξιά παράταξή του και παράλληλα να αποτρέψει την αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ αξιοποιώντας τα κεντρογενή μνημονιακά κόμματα που υπήρχαν ή έπρεπε να... δημιουργηθούν. Το plan B ασφαλώς θα χρησιμοποιούσε και το υπαρκτό πλευροκόπημα του ΚΚΕ, από τα αριστερά, προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Η τελευταία γραμμή άμυνας του συστήματος θα ήταν ο αγώνας για την τρίτη και τις επόμενες θέσεις στις εκλογές.

Ολο το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο γνωρίζοντας ότι την πρωτιά θα έπαιρνε ούτως ή άλλως ο ΣΥΡΙΖΑ, έπρεπε να τον κοντύνει με όλα τα αθέμιτα μέσα, ενώ θα μοίραζε κατά το συμφέρον του τις ψήφους στα μικρότερα κόμματα. Στη δεύτερη θέση βεβαίως θα ήταν μια ισχυρή σαμαρική Νέα Δημοκρατία (που θα μείωνε ταυτόχρονα και την επιρροή των ναζιστών και των «ψεκασμένων» των ΑΝ.ΕΛΛ.) και στην τρίτη θέση -εφόσον το ΠΑΣΟΚ (του Βενιζέλου) δεν περπάταγε- να αναδειχθεί το νεόδμητο κόμμα «Ο,τι Κάτσει», το Ποτάμι. Το όραμα των αφεντικών της χώρας ήταν μια πολυκομματική Βουλή στην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ, θα ήταν «ανάδελφος» και οπωσδήποτε θα απείχε πολλές έδρες από την αυτοδυναμία.

Εαν λοιπόν χθες το εκλογικό αποτέλεσμα ερχόταν όπως το είχαν σχεδιάσει, θα έθεταν σε κίνηση το plan C. Με πρόσχημα, την ακυβερνησία ενόψει των φοβερών και δήθεν ανελαστικών προθεσμιών που θέτουν οι δανειστές και η γραφειοκρατία των Βρυξελλών, αλλά και τη γνωστή κινδυνολογία των άδειων κρατικών Ταμείων και των τραπεζών, θα προκαλούσαν από σήμερα κιόλας ένα πραγματικό bunk run. Μια κοινωνική παράλυση, στα όρια της πλήρους εξουδετέρωσης κάθε λαϊκής αντίστασης. Τα «παπαγαλάκια» θα μετέφεραν την κάθε απειλή που θα κυκλοφορούσε στον κόσμο των «αγορών» και των ευρωπαϊκών ελίτ και επομένως σε λίγα 24ωρα θα ερχόταν η «πρόταση σωτηρίας» για τη δημιουργία εθνικής ομάδας διαπραγμάτευσης και τη συγκρότηση οικουμενικής κυβέρνησης ή έστω μιας υποχρεωτικής συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με το Ποτάμι, τον Βενιζέλο, τον Παπανδρέου κ.ο.κ.  Η διαπλοκή θα ετοίμαζε πέντε, δέκα δημοσκοπήσεις ότι ο λαός θέλει ενότητα και οικουμενικές λύσεις (διότι ανέκαθεν άμα οι Ελληνες είναι ενωμένοι μαγαλουργούν...) με παράλληλη κατάρρευση της επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ. Το plan C θα οδηγούσε σε ανεξέλεγκτους κραδασμούς τον ΣΥΡΙΖΑ που θα έπρεπε μέσα σε αυτό το πλαίσιο πίεσης να επιλέξει το γκρεμό ή το ρέμα. Τη συνεργασία με τους μνημονιακούς ή τις επαναλειπτικές εκλογές.

Ευτυχώς όμως που τα τελευταία προαπαιτούμενα των Μνημονίων, που ήταν η περαιτέρω κατάργηση του Συντάγματος και των πολιτικών δικαιωμάτων δεν πρόλαβαν να εφαρμοστούν και έτσι ήρθε η χθεσινή κάλπη και ο λαός διάλεξε την ελπίδα και έδωσε καθαρή εντολή και το παλιό σύστημα κατέρρευσε, μαζί με τις συνωμοσίες, τα ψέματα και την βαρβαρότητά του, σαν χάρτινος πύργος.

Δημήτρης Τρίμης από efsyn