Η τελευταία ευκαιρία

H τελευταία ευκαιρία!

Έτσι κάτι σαν τίτλος βιβλίου η σαν τίτλος ταινίας στα προσεχώς. Άκρα κινητικότητα στη μικρή οθόνη, στα έντυπα, στο διαδίκτυο, σχετικά με τη νέα πραγματικότητα στη χώρας μας. Κόσμος έρχεται, κόσμος πάει, ανακοινώσεις, υπογραφές, σφοδροί εναγκαλισμοί, χαμόγελα, αγάπες, τρυφερότητες. Και πάνω από όλα ένα σασπένς μυστηρίου για την παραπέρα πορεία του καινούργιου έργου. Στην ίδια θέση πάλι, στον...

καναπέ του ο λαός ο θεατής, ακολουθεί την ιστορία και αναμένει. Θα έχει την αναμενόμενη χαρά των ευσεβών προσδοκιών του; Θα έχει χάππι εντ αυτό το έργο; Ποιος ξέρει;

Πάντως μακρύς ο δρόμος για την Ιθάκη!

Μακρύς και περίπλοκος, μπλεγμένος με όνειρα καινούρια που αναζητούν απεγνωσμένα μονοπάτια που βγάζουν σ’ ένα ξέφωτο πλούσιο σε οξυγόνο. Και η αποδειγμένη ακυβερνησία που είχαμε υποστεί δεκαετίες να δείχνει τα σκληρά της δόντια.

Εμείς ότι ήταν να πούμε σαν λαός το είπαμε. Αυτό που έκανε ο καθ’ ένας το έκανε, και δεν μπορεί να το πάρει πάλι πίσω;  Γίνεται; Δε γίνεται!

Η νέα κυβέρνηση η «δύορκη» ήρθε, μας αγάπησε, μας χάρισε τρυφερούς εναγκαλισμούς αγαπησιάρικους, αλλά πρέπει να αποδείξει από εδώ και πέρα ότι θα κάνει τις αλλαγές που έταξε!

Καλά κρατούν τα χειροκροτήματα και οι επευφημίες. Όλα μες το παιχνίδι είναι! Και οι στραβομουτσουνιές και ο αγκαλιές και οι σφοδροί έρωτες και οι μικροψυχίες. Και όλοι βγαίνουνε και λένε κάτι. Οι Έλληνες έχουν κάνει τα πάντα για τις μεταρρυθμίσεις που κανένας λαός δεν τα έκανε, μια επιμήκυνση θα μας ελαφρύνει, η επιμήκυνση δεν θα βοηθήσει άμα δεν γίνει και περικοπή του χρέους, η Ελλάδα προσπαθεί πρέπει να το κατανοήσουμε… κι άλλα τέτοια πολλά και διάφορα!

Το σίγουρο όμως είναι ένα. Σε άλλα παιχνίδια δεν αντέχουμε!

Θέλουμε φως, περισσότερο φως σ’ αυτή τη τελευταία ευκαιρία!

Μπούτιβας Κώστας – Καστρινός.