Ο εφιάλτης του κ. Σαμαρά

Συγνώμη αλλά αυτό δεν ήταν ούτε διάγγελμα ούτε συνέντευξη. Διάγγελμα δεν ήταν γιατί δεν περιείχε τίποτε καινούργιο. Συνέντευξη δεν ήταν γιατί οι δημοσιογράφοι της ΝΕΡΙΤ απλώς παρίσταντο.

Περισσότερο έμοιαζε με άρθρο σε φιλοκυβερνητική εφημερίδα. Κινδυνολογία παλαιάς κοπής, διλήμματα πολυχρησιμοποιημένα, παραποίηση της πραγματικότητας και μπόλικος κουτσαβακισμός. Να σταθώ σ’ ένα σημείο: Είπε ο πρωθυπουργός ότι «τους περιμένουν (σ.σ την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ) εφιάλτες». Δηλαδή, ο κ. Σαμαράς λέει στους αντιπάλους του ότι...

οι ξένοι θα κάνουν τα πάντα προκειμένου να τους δυσκολέψουν και καλό θα είναι για να μην μπλέξουν σε περιπέτειες να κάτσουν στα αβγά τους και να τον αφήσουν να τελειώσει τη δουλειά, όπως αυτός ξέρει. Για τη συνέχεια έχει ο Θεός. Μα, αυτό το ρόλο οφείλει να εγκαταλείψει η Αριστερά. Ένα ρόλο που βόλευε τους εχθρούς της, δυστυχώς και την ίδια για πολλά χρόνια. Το σύστημα ανεχόταν την Αριστερά όσο περιοριζόταν στις καταγγελίες και τις διαμαρτυρίες για τις αδικίες, τις ανισότητες και τις επιθέσεις κατά των δικαιωμάτων των εργαζομένων, όσο δηλαδή ήταν μια δύναμη ενοχλητική μεν γιατί τάραζε την κανονικότητα, αλλά επί της ουσίας ακίνδυνη για τα συμφέροντα του αφού δεν έθετε με εμφατικό τρόπο ζήτημα εξουσίας. Από τη στιγμή που η Αριστερά αποφάσισε να μετακινηθεί από τη μελαγχολική ασφάλεια της αντιπολίτευσης και να διεκδικήσει πρωταγωνιστικό ρόλο με μια εναλλακτική στρατηγική, οι πάσης φύσεως μηχανισμοί (σκληρός πυρήνας του κράτους, κόμματα, διαπλοκή) συνειδητοποίησαν την απειλή και γι αυτό κάνουν τα πάντα για να την εξουδετερώσουν. Νιώθουν, ότι σε περίπτωση ήττας του συναινετικού διδύμου δεν θα έχουμε μια απλή εναλλαγή κομμάτων στη διακυβέρνηση της χώρας, αλλά κάτι πιο βαθύ και πιο ριζοσπαστικό. Αυτό είναι που τους τρομάζει.

  
Τάσος Παππάς από efsyn