Οι Χ.Α. (Χρυσές Αλλαγές)

Το παιχνίδι εξελισσόταν κόντρα στα σχέδια του προπονητή, με το χρονόμετρο να κυλά εις βάρος των γηπεδούχων. Από την εξέδρα η μουρμούρα και η δυσφορία των οπαδών είχε αρχίσει να φτάνει ώς τον πάγκο.

...Έναν περίπατο της ομάδας είχαν έρθει να παρακολουθήσουν στο γήπεδο και τώρα βρίσκονταν μπροστά σε ένα οδυνηρό διπλό. Ο προπονητής έπαιζε νευρικά το μπεγλέρι του καθώς το σκορ, όπως αυτό αποτυπωνόταν...

στον φωτεινό πίνακα του γηπέδου, δύσκολα έδειχνε πως θα μπορούσε να ανατραπεί. Η ομάδα, κουρασμένη, με δυσκολία κατάφερνε στον αγωνιστικό χώρο να αλλάξει δεύτερη μπαλιά, πολλώ δε μάλλον να απειλήσει την εστία του αντιπάλου. «Με τις κλασικές γιόμες και μέχρι αύριο να παίζουμε γκολ δεν μπαίνει παιδιά» είπε ο κόουτς στον βοηθό του, που παρακολουθούσε παραδόξως ατάραχος τα τελευταία λεπτά του αγώνα. Από την κερκίδα πλήθαιναν μάλιστα οι φωνές προς τον πάγκο. «Παρέλαση δεν πρόκειται να κάνεις με τέτοια χάλια» φώναζε το πέταλο στον προπονητή, «κάνε κάτι» του έλεγαν οι ψυχραιμότεροι. Με την άκρη του ματιού του κοίταξε το βάθος του πάγκου. Απογοήτευση. Τίποτα που θα μπορούσε ουσιαστικά να αλλάξει το παιχνίδι και να αποτρέψει τη διαφαινόμενη ήττα.

Έβλεπε ήδη το τι θα επακολουθούσε. Θα αποχαιρετούσε σύντομα τον πάγκο των πρωταθλητών και θα χρεωνόταν μια επώδυνη ήττα, από έναν αντίπαλο μάλιστα που η ομάδα θεωρούσε ανέκαθεν αουτσάιντερ. Ήξερε πως ειδικά η μερίδα των οργανωμένων δεν θα του το συγχωρούσε ποτέ. Ήταν, βλέπεις, κι εκείνες οι αλαζονικές δηλώσεις που κατά καιρούς ο ίδιος έκανε στον οπαδικό Τύπο για να κρατάει ψηλά το φρόνημα της κερκίδας. Πώς θα μπορούσε να πάει στην κοινή συνέντευξη τύπου μετά από μια ήττα με τον αντίπαλο προπονητή, τον οποίο μέχρι χτες χαρακτήριζε άμπαλο; Πώς θα αντίκριζε τους μεγαλομετόχους της ομάδας στους οποίους μέχρι χθες υποσχόταν πως με τον ίδιο στο τιμόνι της ομάδας τα συμφέροντα και τα χρήματά τους είναι εξασφαλισμένα; Τα έβλεπε όλα μπροστά του να περνούν σαν κινηματογραφική ταινία καθώς το ρολόι είχε φτάσει στο '90.

Ξανακοίταξε τους αναπληρωματικούς. Του είχαν απομείνει μονάχα δυο αλλαγές. Δίπλα του κάθονταν δύο παίχτες και αντιπροσώπευαν το είδος του ποδοσφαιριστή που η εξέδρα αποκαλεί «κλαδευτήρια». Δεν χρειάστηκε δεύτερη σκέψη. Σηκώθηκε από τον πάγκο. «Στάθης και Χρυσοβαλάντης, βγάλτε τις ριγέ φόρμες, μπαίνετε» τους είπε και έκανε τον σταυρό του...

Από left