Οι κάλπες και τα ναυάγια

Μετά το ναυάγιο Σαμαρά το Σάββατο, οι κάλπες ήταν μονόδρομος. Οι 168 ψήφοι υπέρ του Σταύρου Δήμα δεν αυξήθηκαν ούτε κατά μία στην τρίτη ψηφοφορία και πλέον «τον λόγο έχει ο κυρίαρχος λαός».

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τώρα την ευκαιρία να επιτύχει αυτό που δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις: μια μεγάλη εκλογική νίκη, την πρώτη αριστερού κόμματος σε βουλευτικές εκλογές στην ελληνική πολιτική Ιστορία, και να σχηματίσει κυβέρνηση – είτε αμιγώς δική του είτε σε συνεργασία με άλλο κόμμα. Το σχέδιό του για μπλοκάρισμα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας πέτυχε και τώρα πρέπει να διεκδικήσει, εν μέσω σκληρής πόλωσης, όχι μόνο τη νίκη, αλλά και...

την αυτοδυναμία.

Για να συμβεί αυτό, είναι αναγκαίο, πέρα από την εκλογική κεφαλαιοποίηση της οργής, να πείσει – πέραν των ήδη πεπεισμένων – τον ενδιάμεσο πολιτικό χώρο, πέραν κάθε αμφιβολίας, ότι η κινδυνολογία της Ν.Δ. είναι αβάσιμη και ότι την επομένη των εκλογών η χώρα θα έχει κυβέρνηση με πρόγραμμα και... όραμα.

Για τη Ν.Δ. η ήττα στη Βουλή αποτελεί προανάκρουσμα της ήττας στην κάλπη. Ο στόχος της εκ των πραγμάτων είναι να χάσει με τη μικρότερη δυνατή διαφορά και να αποσπάσει το μεγαλύτερο δυνατό ποσοστό, προκειμένου είτε να εμποδίσει την αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ είτε να διατηρήσει το στάτους του μεγάλου κόμματος και ισχυρό ρόλο στις μετεκλογικές πολιτικές διεργασίες. Για τον Αντώνη Σαμαρά, σε προσωπικό επίπεδο, ο στόχος είναι επιπλέον να μην αμφισβητηθεί η προεδρία του στο κόμμα.

Το ΠΑΣΟΚ, εκτός από τη βέβαιη συρρίκνωση των ποσοστών του σε σύγκριση με το 2012, αντιμετωπίζει και τη σχεδόν σίγουρη διάσπαση με τη δημιουργία κόμματος από τον Γιώργο Παπανδρέου. Αν προσθέσουμε την πρώτη παρουσία του Ποταμιού στον εσωτερικό εκλογικό στίβο, τα στελέχη της πολιτικά ανύπαρκτης ΔΗΜΑΡ, αλλά και τους «άστεγους» του χώρου, που θα κινηθούν προς διάφορες κατευθύνσεις, τότε η Κεντροαριστερά αποτελεί ήδη έναν από τους σημαντικότερους εκλογικούς γρίφους.

Ποιος κεντροαριστερός σχηματισμός θα επιβιώσει στην εκλογική θύελλα και ποιος θα ναυαγήσει θα το δούμε πολύ σύντομα.

Το ΚΚΕ – εν μέσω της συντριπτικής πόλωσης – θα έχει στόχο να ορθοποδήσει από το κακό εκλογικό αποτέλεσμα του 2012 και να αποφύγει τις διαρροές, κυρίως προς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, κινούμενοι δημοσκοπικά στην κόψη του ξυραφιού, θα παλέψουν να αντιρροπήσουν τις δικές τους διαρροές προς τον ΣΥΡΙΖΑ με τυχόν διαρροές από τη Ν.Δ. που δεν θα στραφούν στη Χρυσή Αυγή, αλλά και προσελκύοντας ψήφους από το ναζιστικό κόμμα που μπούχτισαν από τις αποκαλύψεις για την εγκληματική του δράση. Η ίδια η Χ.Α. αποτελεί έτσι κι αλλιώς ένα μεγάλο εκλογικό ερωτηματικό...

Εκλογές λοιπόν! Εδώ που είχαν φτάσει τα πράγματα, ήταν αναπόφευκτες, όσο και αν πολλοί διαφωνούσαν ή τις απεύχονταν. Η χώρα ήταν πρακτικά ακυβέρνητη, χαμένη σε μια προεκλογική περίοδο πολλών μηνών, η οποία είχε αρχίσει πολύ πριν από τις ευρωεκλογές, και εγκλωβισμένη στην αβεβαιότητα, πηγή της οποίας ήταν η κυβέρνηση και η επιλογή της να πάει σε εκλογές εν μέσω.

Τώρα τον λόγο έχει, έτσι κι αλλιώς, ο «κυρίαρχος λαός». Οψόμεθα για τις 25 Ιανουαρίου. Όσο για την κινδυνολογία, παραπέμπω στις δύο τελευταίες αράδες του πρωτοσέλιδου άρθρου του Σταύρου Ψυχάρη στο «Βήμα της Κυριακής», με τίτλο «Κινδυνεύει η Ελλάς»: «Καθώς όλοι γνωρίζουμε τα όριά μας, λογικό είναι να περιμένει κανείς ότι μετά τις εκλογές, ψήφω και αποφάσει του Λαού, όλα θα πάνε καλύτερα...».

Αυτά...

Σταύρος Χριστακόπουλος από το Ποντίκι