Η συνέντευξη

Με μια συνέντευξη-διάγγελμα του Αντώνη Σαμαρά που θα τη ζήλευε το καθεστώς της Βόρειας Κορέας, έκλεισε μια ακόμη υπέροχη μέρα για τη δημοσιογραφία, όπως ακριβώς έχουμε συνηθίσει τον τελευταίο καιρό – κι ιδιαίτερα από τότε που η χώρα χρεοκόπησε.

Οι δημοσιογράφοι της ΝΕΡΙΤ, Γιάννης Τρουπής και Γιώργος Ευθυμίου, κράτησαν καθηλωμένο για μισή ώρα τον πρωθυπουργό, ο οποίος απάντησε σε εννέα καυτά ερωτήματα, όπως το αν νομίζει ότι...

θα κερδίσει τις εκλογές, αλλά και το πώς του φαίνεται η μεταρρυθμιστική πολιτική της κυβέρνησης του.

Ο Αντώνης Σαμαράς προχώρησε σε έναν μονόλογο αυτοαναφορικότητας και κριτικής στον ΣΥΡΙΖΑ, δήλωσε πως κάνει «τα πάντα» για να βγει πρόεδρος της δημοκρατίας –χωρίς να τον ρωτήσει φυσικά κανείς από τους δύο δημοσιογράφους τι σημαίνει αυτό το «τα πάντα»- και στο τέλος έκλεισε μόνος του τη συνέντευξη καληνυχτίζοντας παρουσιαστές και τηλεθεατές.

Οι ερωτήσεις στον πρωθυπουργό είχαν μια λογική φιλοκυβερνητική συνέχεια στα όρια του καμακιού σε ελληνικό νησί τον Αύγουστο, ενώ για καμία απάντησή του δεν ένιωσε την ανάγκη κάποιος από τους δύο δημοσιογράφους της ΝΕΡΙΤ να προχωρήσει σε συμπληρωματική ερώτηση.

Ήταν τέτοιας έντασης το διάγγελμα του Αντώνη Σαμαρά με τους δύο αποκλειστικούς του θεατές, όπου έκανε τη συνέντευξή του στον Γιάννη Πρετεντέρη να μοιάζει με σκληρό στρίμωγμα στη γωνία και τις παλιές συνεντεύξεις του Κώστα Σημίτη στην εποχή της παντοδυναμίας του να φαίνονται σαν μάθημα δημοσιογραφικής συμπεριφοράς.

Φυσικά, ο νέος κατήφορος της εγχώριας δημοσιογραφίας δεν στάθηκε μονάχα στη συνέντευξη του Αντώνη Σαμαρά, καθώς η μέρα ήταν πλούσια σε νέα σπουδαία δείγματα του ξεπεσμού της.

Το πρωί η εφημερίδα Τα Νέα κυκλοφόρησε με μια αρκούδα στο πρωτοσέλιδό της γράφοντας πως αν πέσει η κυβέρνηση θα πλακώσει τη χώρα ρωσικός χειμώνας, ενώ το μεσημέρι το μισό κυβερνητικό συμβούλιο έθαψε τον Σεραφείμ Φυντανίδη, ο οποίος υπήρξε σπουδαίος εκδότης της εφημερίδας Ελευθεροτυπίας – χωρίς όμως να ξεχνάμε ότι κάθε εκδότης στην Ελλάδα παίζει σφαλιάρες με τις κυβερνήσεις ενώ κάθε άνθρωπος κρίνεται για τα πεπραγμένα στη ζωή του. Και ο Σεραφείμ Φυντανίδης στα τελειώματά της έκανε το ένα εγκληματικό λάθος μετά το άλλο, έχοντας πλήρη γνώση του τι έπραττε.

Βέβαια, η κατάντια της ελληνικής δημοσιογραφίας δεν μπορεί να μετρηθεί μόνο από τη συμπεριφορά δύο δημοσιογράφων της ΝΕΡΙΤ, όμως τα δείγματα γραφής όλων, σχεδόν, των μέσων ενημέρωσης αποδεικνύει πως δεν είναι διόλου τυχαίος ο ξεπεσμός τους σε παγκόσμιο επίπεδο.

Το παράδειγμα των καταγγελιών Χαϊκάλη και του τρόπου με τον οποίο η υπόθεση αυτή αντιμετωπίστηκε από όλα -σχεδόν- τα μέσα ενημέρωσης, καταδεικνύει το προφανές.

Παρόλα αυτά αξίζει να γίνει ιδιαίτερη αναφορά στη διακυβέρνηση Σαμαρά. Την πρώτη κυβέρνηση η οποία έκλεισε τη δημόσια τηλεόραση σε ένα απόγευμα, την ξανάνοιξε μετά από μήνες χωρίς να λειτουργεί σχεδόν τίποτα, αρνείται να ενημερώνει τη βουλή και να απαντά στις ερωτήσεις των βουλευτών, δεν τηρεί την καθιερωμένη ενημέρωση των εκπροσώπων του Τύπου όπως κάνουν όλοι οι ηγέτες κάθε κράτους της γης, και αποφεύγει να μιλήσει ή να παραστεί σε οποιοδήποτε μη ελεγχόμενο περιβάλλον.

Η Ελλάδα δεν είχε ποτέ της έναν τόσο αποστειρωμένο πρωθυπουργό, σαν τον Αντώνη Σαμαρά, ούτε μια δημοσιογραφία τόσο ελεγχόμενη όσο η σημερινή.

Εξαιρείται η Κατοχή και η επταετία.

Επειδή, όμως, δεν πρέπει να προδικάζουμε τίποτα, υπάρχουν πάντοτε κι άλλοι τρόποι να δούμε μέχρι πού μπορεί να φτάσει το δράμα της ενημέρωσης στην Ελλάδα σε ειρηνικές και –προφανώς- δημοκρατικές εποχές σαν τη δική μας.

(Κάθε μεγάλο μέσο ενημέρωσης στην Ελλάδα χρησιμοποιεί την ίδια ακριβώς αφήγηση. Το μόνο που αλλάζει είναι –κατά περίπτωση- ο τόνος και η υπερβολή στον τρόπο μετάδοσης των γεγονότων. Κατά τα άλλα, δεν έχει καμία σημασία ούτε πιο κανάλι θα παρακολουθήσεις, ούτε ποια εφημερίδα θα ανοίξεις)

(Οι ιδιοκτήτες εφημερίδων πιστεύουν στον Άι Βασίλη. Γι’ αυτό και βάζουν τους δημοσιογράφους τους να του γράφουν γράμματα με το τι θέλουν να τους φέρει την Πρωτοχρονιά, κι ύστερα τα τυπώνουν στα πρωτοσέλιδα)

Από Πολύφημος