Η Ελλάς ως κτήμα

Υπουργός παριστάνει τον άνεργο για να φεσώσει τον ασφαλιστικό του φορέα. Υπουργοί διορίζουν στρατιές πμετέρων συμβούλων στα υπουργεία τους. Υπουργοί δίνουν δουλίτσες στην εταιρία της συζύγου τους. Πρώην υπουργοί καταθέτουν ερωτήσεις στη Βουλή καθ' υπαγόρευση επιχειρηματιών, έναντι αμοιβής. Υψηλά ιστάμενοι του Μαξίμου διορίζουν συγγενείς και φίλους σε υπουργεία φίλων. Πρωθυπουργοί θέτουν υπό τη σκέπη τους τα πρωθυπουργικά τέκνα που συλλαμβάνονται να αντιγράφουν στο σχολείο. Και υπό διωγμό τους καθηγητές που τα έπιασαν στα πράσα.

Συμπέρασμα: Μας λένε ότι όλα τριγύρω αλλάζουνε, αλλά βλέπουμε ότι όλα τα ίδια μένουν. Η αντίληψη που θέλει το κράτος λάφυρο και τους νόμους λάστιχο οδηγεί και καθοδηγεί. Κι έτσι ο μεταρρυθμιστικός οίστρος της συγκυβέρνησης...

είναι για γέλια, ή για κλάματα, όταν μάλιστα συνοδεύεται από υποσχέσεις για εξυγίανση της δημόσιας ζωής. Γιατί σε καμιά περίπτωση, εκτός από την περίπτωση του αποδιοπομπαίου Άκη -που κι αυτόν ως την τελευταία στιγμή τον υπερασπιζόταν ο Βενιζέλος- δεν υπήρξε οποιαδήποτε αντίδραση ευαισθησίας. Άσε που τα τελευταία χρόνια οι ανεπιθύμητες καταγγελίες θάβονται και από τα μπουκωμένα ΜΜΕ.

Τελευταία κρούσμα οι αποκαλύψεις του σημερινού Hot Doc για το κτήμα Χαρδούβελη στην Αρκαδία. Ο υπουργός άπλωσε την ιδιοκτησία του όπως φαίνεται -και φωτογραφίζεται- σε έκταση του δημοσίου. Πολλαπλασίασε τα στρέμματά του, όπως ο Χριστός τα ψωμιά και τα ψάρια.

Για να γίνει άλλη μια φορά σαφές σε όλους, τι σημαίνει κτηματίες της εξουσίας. Γιατί, αν το καλοσκεφτείτε, το θέμα εδώ δεν είναι το υπουργικό κτήμα. Είναι ότι κάποιοι θεωρούν κτήμα τους τη χώρα. Και μπορούν να κάνουν ό,τι τους καπνίσει, όπως τους καπνίσει, και φούρνος να μην καπνίσει. Μπορούν να παραβιάζουν όσα για τους άλλους είναι απαραβίαστα. Και να καταπατούν κάθε αντίληψη ισονομίας και δικαιοσύνης. Ακόμα χειρότερα: Ο Γκίκας Χαρδούβελης είναι διορισμένος, και όχι εκλεγμένος. Διαχειρίζεται τις τύχες εκατομμυρίων ανθρώπων, διαπραγματεύεται τις τύχες δισεκατομμυρίων ευρώ που δεν του ανήκουν. Και είναι ο αρμόδιος, για να το πούμε έτσι, επί των θυσιών. Των δικών μας θυσιών. Την ώρα λοιπόν που μετράει με τον Σόιμπλε και την τρόικα πόσα κεφάλια θα κόψει στο Δημόσιο, πόσους μισθούς θα μειώσει, πόσες συντάξεις θα καρατομήσει, πόσο κόσμο θα στείλει στην ανεργία και στη φτώχεια, την ίδια ώρα μετράει και το κτήμα του. Με άλλα μέτρα όμως. Υπουργικά

Παρεμπιπτόντως, μετράει, όπως και πολλοί άλλοι, και την υπομονή μας.

Το συμπέρασμα γνωστό από καιρό: Φθαρμένες πολιτικές, φθαρμένες πρακτικές, φθαρμένοι άνθρωποι τελικώς, το τελευταίο που θα μπορούσαν να κάνουν θα ήταν να ανασύρουν τη χώρα από τη φθορά, όπως υπόσχονται. Το πολιτικό σύστημα που εξούσιαζε επί δεκαετίες και εξουσιάζει ακόμα την Ελλάδα, δεν έχει καμιά δυνατότητα να ανανεωθεί με τεχνοκράτες και νέα πρόσωπα. Να απομακρυνθεί τουλάχιστον από την αντίληψη του κράτους-κτήμα. Απλώς αναπαράγει τον εαυτό του ακόμα και μέσα στη σημερινή κρίση. Γιατί και οι τεχνοκράτες και τα νέα πρόσωπα επιλέγονται με βάση τα παλιά κριτήρια και ασκούν την εξουσία τους με βάση τις παλιές πρακτικές. Βλέπε κτήμα Χαρδούβελη.

Στις συνθήκες αυτές εκείνο που βγάζει μάτι είναι η υποκρισία. Διότι την καταπάτηση την έχουμε συνηθίσει. Αλλά ο κατ’ επάγγελμα καταπατητής, που ρητορεύει κατά των καταπατήσεων, προκαλεί οργή. Και η Ελλάς ως κτήμα, μελαγχολία ...

Πηγή: Θανάσης Καρτερός- Hot Doc

Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ