Η μνημονιακή ισοπέδωση των τελευταίων ετών, καθώς όχι μόνο δεν άλλαξε το αρρωστημένο οικονομικό μοντέλο της χώρας αλλά ταυτόχρονα υπονομεύτηκαν σημαντικές παραγωγικές δυνατότητες τόσο με τη φυγή εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού όσο και με την «ασφυξία» και τελικά τον «θάνατο» αξιόλογων παραγωγικών πρωτοβουλιών.
Εξαιρετικά δύσκολη και χρονοβόρα θα είναι η διαδικασία ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας, μετά την μνημονιακή ισοπέδωση των τελευταίων ετών, καθώς όχι μόνο δεν άλλαξε...
Εξαιρετικά δύσκολη και χρονοβόρα θα είναι η διαδικασία ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας, μετά την μνημονιακή ισοπέδωση των τελευταίων ετών, καθώς όχι μόνο δεν άλλαξε...
το αρρωστημένο οικονομικό μοντέλο της χώρας αλλά ταυτόχρονα υπονομεύτηκαν σημαντικές παραγωγικές δυνατότητες τόσο με τη φυγή εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού όσο και με την «ασφυξία» και τελικά τον «θάνατο» αξιόλογων παραγωγικών πρωτοβουλιών.
Σύμφωνα με τον οικονομικό αναλυτή της Eurobank κ. Στυλιανό Γώγο, η ελληνική ύφεση της περιόδου 2007-2013 συγκαταλέγεται ως μια εκ των μεγαλυτέρων στη σύγχρονη ιστορία με κύρια χαρακτηριστικά τη μεγάλη διάρκεια (6 χρόνια) και το βάθος (-23,93% συσσωρευμένη πτώση του πραγματικού ΑΕΠ).
Ο αναλυτής παραθέτει παραδείγματα χωρών που βίωσαν περιόδους μεγάλης και απότομης πτώσης της οικονομικής τους δραστηριότητας κατά την διάρκεια του 20ου αιώνα και από τα σχετικά στοιχεία προκύπτει πως σε όρους συσσωρευμένης πτώσης του πραγματικού ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος την πρώτη θέση κατέχει ο Καναδάς (-33,46%, 1929-1933), ακολουθούν οι ΗΠΑ (-30,76%, 1929-1933), η Ελλάδα (-23,93%, 2007-2013), η Αργεντινή (-20,54%, 1980-1989), η Χιλή (-18,92%, 1981-1983), η Γαλλία (-15,94%, 1929-1932), το Μεξικό (-14,08, 1981-1988), η Βραζιλία (-13,41%, 1980-1983), η Ιρλανδία (-13,%, 2007-2016), η Ισπανία (-10,%, 2007-2013) και η Πορτογαλία (-9,%, 2007-2013).
Όμως εκεί που η Ελλάδα κατέχει, δυστυχώς, την πρωτιά είναι στη διάρκεια και το βάθος της ύφεσης. Στον έκτο χρόνο ή ακόμα και στον ένατο χρόνο – με βάση τις αισιόδοξες προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής – από την έναρξη της ύφεσης, η ελληνική οικονομία παρουσιάζει την μεγαλύτερη συσσωρευμένη πτώση από όλες τις οικονομίες του δείγματός (με εξαίρεση την Αργεντινή για την περίοδο των 9 ετών). Για παράδειγμα, στις ΗΠΑ το 1935 και το 1938 το πραγματικό ΑΕΠ ήταν στο 80% και στο 88,81% του επιπέδου του 1929, ενώ στην Ελλάδα το 2013 και το 2016 ήταν στο 76,07% και αναμένεται να είναι στο 81,66% του επιπέδου του 2007 (αν επαληθευθούν οι αισιόδοξες προβλέψεις κυβέρνησης και Κομισιόν).
Σύμφωνα με τον κ. Γώγο, η διάρκεια της ελληνικής ύφεσης (6 χρόνια) παράλληλα με την απότομη πτώση (π.χ. ρυθμοί οικονομικής μεγέθυνσης -7%) της εγχώριας παραγωγικής δραστηριότητας καθιστούν εξαιρετικά δύσκολη και χρονοβόρα την επιστροφή σε επίπεδα πραγματικού ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος έτους 2007. Ακόμα και στην περίπτωση που επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις τις Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η ελληνική οικονομία το 2016 αναμένεται να προσεγγίσει το 81,66% της εγχώριας παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών που είχε το 2007.
Και εμείς θα προσθέταμε ότι το πλέον ανησυχητικό στοιχείο είναι πως η οικονομική και κοινωνική διάλυση της χώρας δεν οδήγησε σε ένα νέο παραγωγικό μοντέλο περισσότερο βιώσιμο, που θα αξιοποιεί τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας, θα αναβαθμίσει τον κόσμο της εργασίας και θα καθιστά την ελληνική οικονομία λιγότερο ευάλωτη σε διεθνείς κρίσεις. Προφανώς συνέβη το αντίθετο καθιστώντας έτσι ακόμη πιο δύσκολη την όποια προσπάθεια ανάταξης.
Του Μάκη Ντόβολου από hitandrun
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου